Τα χρονικά της Michelle milligan

~octo~

Τελευταία ώρα είχαμε μαντεία με το slytherin έκατσα σε ενα τραπέζι πάνω πάνω. Η Irma είχε επιλέξει αλλο μάθημα όποτε συνήθως κάθομαι με την Merope. Ο Draco με πλησίασε και έκατσε δίπλα μου "τσ...τι θες;" χαμογέλασε "τίποτα πρέπει να θέλω κάτι για να κάτσω μαζί σου;"
"Ε ναι;" είπα και βουλευτικά καλύτερα στην ξύλινη καρέκλα μου " έχεις σχηματίσει πολυ κακή εντύπωση για εμένα Michelle"

Ο crabbe και ο goyle έκατσαν στο διπλανό τραπεζάκι απο το δικό μας.
Τελεία "ναι συγγνώμη που θυμάμαι οτι εχθές πήγες να κάνεις ένα ξόρκι πάνω μου" και που ο μπαμπάς σου σκότωσε την αδερφή μου. Ίσως δεν θα έπρεπε να τον κρίνω με τις πράξεις που έκανε ο πατέρας του αλλα δεν φαίνεται να έχει πάρει διαφορετικό δρόμο απο τον οποίο γεννήθηκε.

"Ναι αλλα δεν σε πέτυχα, σε πέτυχα;" είπε σιγανά και κοίταξε αγχωμένα προς τους φίλους του . Το μάθημα είχε ξεκινήσει η Trelawney μας έλεγε για τις κρυστάλλινες σφαίρες. Η Merope που είχε κάτσει στα πρώτα τραπεζάκια με την Pancy μια κοπέλα απο το slytherin, με κοιτούσε με περιέργεια και έδειχνε τον Draco που καθόταν δίπλα μου. Σήκωσα τους ώμους μου.

"Γιατί κάθεσαι με αυτή malfoy;" ρώτησε ο crabbe με αηδία όπως κάθε φορά που αναφερόταν σε εμένα "βλέπεις να έχει άλλες θέσεις;" είπε και έδειξε γύρο του. Τον κοίταξα περίεργα γιατί όταν κάθησε δίπλα μου είχε πολλές κενές θέσεις. Εκείνος μου έκλεισε το μάτι και άνοιξε το βιβλίο του.

"Γιατί είδες τον μπαμπά ως boggart;" η χειρότερη ερώτηση την χειρότερη στιγμή "εσύ τι είδες ως boggart;"
"Σιγά μην σου πω"
"απλά θα ρωτήσω κάποιον αλλον που βρισκόταν στην ταξί όσο έλειπα"
"Ρωτά τους δεν θα ξέρουν να σου πουν"

"Τι είσαι ατρόμητος και καλά;"
Στριφογύρισε τα μάτια του "οχι απλα ζήτησα απο τον lupin να μην το κάνω μπροστά σε όλους...Michelle δεν πρέπει να δείχνεις στους αντιπάλους σου τις αδυναμίες σου"
"Δηλαδή ολοι αυτοί είναι αντίπαλοί σου;" ρώτησα. Δεν μου απάντησε ποτέ.

Το μάθημα πέρασε γρήγορα γιατι ο Draco ήξερε πως διαβάζεις κούπες. Αποφάσισα να κάνω τον κύκλο για να επιστρέψω στον κοιτώνα μου, γιατί δεν μου αρέσει ο πολύς κόσμος και ειδικά αν περιλαμβάνει το slytherin.

Περπατούσα σε έναν άδειο διάδρομο με πολλές πόρτες "Καλά είσαι τελείως χαζός;" άκουσα μια γνώριμη φωνή και ένα κράξιμο. Πλησίασα,άνοιξα την πόρτα και είδα τον George και τον Fred να μεταμορφώνεται απο ενα μαύρο πουλί που μάλλον ήταν Καρακάξα στον εαυτό του.

"Είστε ζ-" ο George μου έκλεισε το στόμα και με έσυρε μέσα στην αίθουσα ενώ ο Fred έκλεινε την πόρτα
"Σσσσ" μου είπαν ταυτόχρονα. Η έκπληξη έπρεπε να είχε επηρεάσει όλα τα χαρακτηριστικά του προσώπου μου "ζωλμάγοι" ψιθυροφώναξα "πως είσαι τόσο έξυπνη;" με  ειρωνεύτηκε
ο Fred "γιατί το κρατάτε μυστικό; αν το μάθουν χωρίς να τους το πείτε εσείς μπορεί να καταλήξετε μέχρι και στο Azkaban"