Τα χρονικά της Michelle milligan

~septedecim~

Το πράσινο έλατο έχανε το χρώμα του καθώς γλιστρούσε μέσα στο χιόνι. Ο hagrid είχε σύρει έντεκα δέντρα από το δάσος μέχρι το κάστρο, ώστε οι καθηγητές να τα γεμίσουν με κεριά και χριστουγεννιάτικα στολίδια. Είναι η τελευταία μέρα στο Hogwarts πριν τις διακοπές, μπορεί να έχουν περάσει μόνο τρεις μήνες αλλά η αλήθεια είναι ότι μου έχουν λείψει οι γονείς μου.

Μιλάμε μέσο αλληλογραφίας αλλά δεν είναι το ίδιο. Βέβαια χρησιμοποιώ την trinity την κουκουβάγια του Ezra για να στείλω τα δικά μου γράμματα. Ο Ezra junior δεν έχει επιστρέψει καθόλου στο Hogwarts. Η τελευταία φορά που τον είδα ήταν στο hogsmeade την πρώτη φορά που το επισκέφτηκα. Έχω ξανά πάει αρκετές φορές αλλά δεν εμφανίστηκε καμία. Θα ήθελα να περάσω τα Χριστούγεννα μαζί του αλλά τώρα δεν είμαι βέβαιη αν θα επιστρέψει ποτέ.

Ο hagrid που τώρα έσερνε το δωδέκατο και τελευταίο δέντρο μας χαιρέτησε. Η Sophie του ανταπέδωσε με ένα νεύμα ενώ η Irma,ο Ezra,ο Cedric και εγώ του χαρίσαμε ο καθένας από ένα ζεστό χαμόγελο. Δεν είχε αέρα αλλά το κρύο ήταν τσουχτερό με αποτέλεσμα η μύτη και τα μάγουλα ολονών μας να έχουν πάρει μια απαλή ροζ απόχρωση.

"Να κοίτα τόσο κόκκινος είχε γίνει και εχθές ο Ezra όταν μιλούσε στην Aria" είπε η Irma στην Sophie καθώς την είχε πάρει αγκαλιά. Εκείνη χαμογέλασε προσπαθώντας να μην φανεί αγενής "πραγματικά είχες πάρει φωτιά" των κορόιδεψε ο Cedric καθώς έβγαζε λίγο χιόνι απο τα μαλλιά του "Αωω ο Ezra έχει φάει ένα λίγο μεγαλύτερο κόλλημα απο ότι περίμενε ή μου φαίνεται;"

"Σκάσε Michelle, βασικά όλοι σας...εκτός από εσένα Sophie" είχε ντραπεί μετατρέποντας το απαλό ροζ χρώμα που είχε η μύτη και τα μάγουλα του στο πλέων κόκκινο της φωτιάς
"Να το πάλι" γέλασε η Irma "κάποιες φορές θέλω να γίνω γίγαντας, να σας ποδοπατήσω και μετά να πω ότι το έκανα κατά λάθος και προφανώς θα με πιστέψουν γιατί είμαι εγώ... Φυσικά όχι εσένα Sophie" ποτέ δεν ένιωθε άνετα να μιλάει «άσχημα» σε κόσμο που δεν ήξερε τόσο καλά. Εκτός αν τον νευριάζαν "ναι αν ήσουν γίγαντας θα σε είχαν σκοτώσει πριν κάνεις οτιδήποτε"

"Irma καλή μου το ξέρω, αν θυμάσαι καλά εγώ σου είχα κάνει την εργασία για τους γίγαντες" η Sophie έσμιξε τα φρύδια της και κοίταξε την Irma η οποία έβαλε μια τούφα απο τα ροζ μαλλιά της πίσω από το αφτί της αμήχανα "σου έλεγα μια ώρα πόσο ωραία ήταν αυτή η εργασία, γιατί δεν μου είπες ποτέ ότι την είχε γράψει ο αδερφός σου;...παρεμπιπτόντως την είχες κάνει πολύ ενδιαφέρουσα" ο Ezra έβαλε περήφανος το χέρι του στο σημείο που βρίσκετε η καρδιά του και έγνεψε καταφατικά.