Yavaş, yavaş merdivenleri indi, ağır ve rutubetli o ev yoktu artık, karşısında sonsuzluğu ve muhteşem yapısıyla karşısındaydı o ev.
Piyanonun sesi yavaşça yükseliyordu, sesler, ve dans edenlerin ayak sesleri piyanonun çalınmasına rağmen yukarıya kadar geliyordu. Yavaşça merdivenlerden indi hol'ün hemen yanında durdu. Tahmin etmek zordu, ama sanırım 1800'lerin başlarındaki ev dizaynına sahip bir ev olduğunu hemen anladi, piyanonun hemen üstünde kocaman nereden bakarsan bak 30 kilo, ağırlığında ağır elmaslarla dolu bir avize duruyordu. Yemek masasının üstü tıka basa doluydu. Şaraplar, etler, domuzlar, balıklar, her çeşit meyve, yok yoktu adeta. Masada 1800'lerin tarzlarında giyinmiş elbiseli kadınlar, takım giymiş yakışıklı Hıristiyanlar " Bu olabilir miydi, bu ev 1800'lerden beri ayakta kalmış olabilir miydi?"
"Beyler, bayanlar lütfen beni dinleyin." Lisa eline aldığı kadehe kaşığı vuran, belliki evin beyefendisi olan adamı dikkatle dinlemeye başladı.
"Biliyorsunuz eşim Morrisian Anderson, çok hasta amansız bir hastalığa vurulmuş durumda ve ben İngiltere'nin önde gelen devlet adamlarından biri olduğum için iyi bir eş'e ihtiyacım olacak, hem evimi çekip çevirecek hemde bana devlet işlerinden akıl yürütmeme yardım edecek bir eş'e ihtiyacım var bu yüzden bu gece bu daveti verdim, siz sevgili konuklarım, ve bayan arkadaşlarım, aranızdan birini seçeceğim ve onunla tanrı huzurunda evleneceğim."
ŞİMDİ OKUDUĞUN
SOKAĞIN SONUNDAKİ EV
HorrorKimilerimiz karanlıktan korkar, kimilerimiz ise karanlıkta yaşar, soğuk ıssız ve yalnız işte tam o anda gördü o kadını sessizce onu izliyordu. Bir anda orada beliri vermişti sanki gözlerini hiç kırpmıyor gibiydi, sadece hırıltılı nefes alış verişini...
