Ejderha Kız 5: Çarpıtılmış Gerçeklik

14. Bölüm

Merhaba Merhaba iyi günler benim biricik ejderha okuyucularım evett, yazarcık geri geldi. dedim madem 15 tatildeyim yazmaya başlayayım. Bu hafta başka bir bölüm daha yükleyeceğim. Şimdilik bununla idare edin. Bakalım diğer bölüm ne olacak? Fesatlı günler dilerimm. Umarım beni özlemişsinizdir.

Not: Bölüm çok uzun değil. Ama diğer bölüm olay olacak.

Günler geçiyordu. Miray Violet'tan, Can Miray'dan ve Talha da Alex'den kaçıyordu. Sanırım Mert'in de Miray'dan kaçtığını ortalarda dolanmadığını söylemek doğru olurdu. Evde Selina ve Masal ile ilgileniyordu. Onlara yardım ediyor, onlarla sohbet ediyordu. Sanırım bunlardan gerçekten memnun olmadığı belli olan sadece Masal vardı ve bunun nedenleri vardı. Bu nedenlerden biri büyük teyzesi Selina'nın sorgulamalarına maruz kalmasıydı. Bu durumdan acil olarak kaçması gerekiyordu ve kaçacaktı da.

Masal sorgulamaların birkaç gün önce akşam üstü başladığını fark etmişti. Birlikte yemek hazırlıyorlardı. Masal'ı bir şey yapmaması için masaya oturtmuşlardı. Masal da onları izliyordu. Birdenbire Selina teyzesi yanına oturmuş ve "Mert'i gerçekten çok seviyorsun değil mi?" diye sormuştu.

Masal ne olduğunun farkına varmadan düşünmeden otomatik cevap vermişti. "Tabi ki seviyorum, o benim ba-, yani kahramanım." Demişti son anda ne yaptığının farkına varıp.

Selina sadece gülümsemiş ve Masal'ın saçını okşayıp işine geri dönmüştü.

Artık çoğu şeye şaşırmıyordu Selina. Her ne kadar hayatında çok şey görmüş veya yaşamış olsa da bu durumlara alışamıyordu ama alışmalıydı. Herkesin fark edeceği üzere Masal'ın gözlerinde Mert'e baktığında oluşan o sevgi, hayranlık dolu ifade vardı. Bu ifade babasına duyduğu sevgiydi. Selina aslında aklındaki şeyin gerçek olup olmadığını kanıtlamaya çalışıyordu.

Ama yapmaya çalıştığı şey Masal'ı korkutmuştu çünkü onun varlığı zaten burada yoktu, bilinmemesi gerektiğini düşünüyordu. Bir diğer sorgulama ise yarım saat sonra Mert'in üstünden gerçekleşmeye başlamıştı.

Selina ve Mert masayı kurmuş, hep birlikte yemek yiyorlardı ki, Selina birden, "Mert, Masal ile nasıl tanıştınız tatlım?" diye sordu merakla gülümseyerek.

Masal bir şey olmamış gibi yemeğe devam etti ve babasının onların tanışmasını anlattı. Keşke gerçekten tanıştıkları anlatsaydı. Doğduğunda o ilginç yaratıkların aniden ortaya çıkışını ve sarayın etrafında uçmaya başlamalarını, Mert'in Masal'ı ilk gördüğünde ağlamaya başlamasını,... Ama olmazdı ki, o Masal'ın sadece bu dünyadaki şu an ki halini biliyordu. O Masal'ı bilen yoktu bu dünyada.

Mert, Masal'ın ona baba diyerek yaklaşmasını ona sarılmasını anlatınca Selina tepki vermese de içten içe bununla ilgili sezgilerinin doğru olduğunu düşünmeye başlamıştı.

"O gün gerçekten babamı kaybetmiştim," dedi Masal sakin görünmeye çalışarak. Bunu yapabilirdi.

"Baban Mert'e mi benziyordu?" Diye sordu merakla Selina çatalındaki eti ağzına atarken dikkatle Masal'ı izliyordu. Her mimikten bir şey çıkartabilirdi ve bunu kaçırmaması gerekiyordu.

"Evet, biraz. O zaman biraz da hava karanlıktı bu nedenle tam olarak gözlerinin ve saçlarının rengini çıkartamadım ama yüzü benziyor gerçekten."

"Baban nasıl biri Masal?" Diye sordu merakla Selina.

"Hmm o harika bir kalbi olan, kim olursa olsun yardım eden, asal beni bırakmayan, anneme olan sevgisini havadan bile koklayabileceğiniz biriydi." Dedi Masal iç çekerek. Onların aşkları o kadar harikaydı ki, bu aşkın bir göstergesi olmaktan mutluluk duyuyordu. Ama bu mutluluk onu yaptıkları için değildi, onlar, daha doğrusu babası onu bu sevgi ile büyütmüş ve sevmişti. Ah annesi uyansa belki de bu sevginin iki katını daha hissedecekti.