Hayatıma yön vermeyi bıraktım artık, koyverdim tamamen. Ya da bir arayıştayım belki; fakat bulamıyorum aradığım şeyi. Bilmiyorum. İnzivaya çekildim, gerçek bir münzevi gibiyim. Ne arayan var ne soran, gömüldüm belki de. Güçlükle kalkıyorum ayağa, uykumdan feragat edip bir kaç cümle okuyacağım diye nefes nefese kalıyorum. Yaşamaya üşenir oldum. Hayat sadece kaos. İstediğim tek şey boşluk, şimdilik; koyvermek. Hareketsiz, karanlıkta, nefes bile almadan, öylece...
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Yaşadığım Kadarıyla
RandomKimseden medet ummuyorum. İçimdeki karanlığın sahibi yalnızlığıma ortak oldu. Bir gün yazıyorum, sonraki gün tekrar yazıyorum. Sonu olmayan bir maratonda, sadece yazıyorum...
