Mücadelem hayatıma mal olacak olsa bile sonucunda uçsuz bucaksız bir renk cümbüşü-cennetin beni beklediğini düşündüğümdendir yeryüzünden tanrıma haykırışım. Ciğerlerime dolan kan misali kirletiyor toprağı saçlarımdan düşen ter damlacıkları. Alışagelmiş bir düzen var, ve ben hayatın bana karşı bu denli sencil davranmasından rahatsızlık duymaya başladım. Alt tabakanın duvarlara bıraktığı izler güzel bir anının canlanması gibi, zamanın somut bir kavrama dönüşmesi gibi bilinçaltımda. Yürümeye devam, talihli bir kuş sıçradı suratıma. İnsanların düşünce baloncuklarından doğar bulutlar, ne kadar kirliysek o kadar kalın duvarlar örerler güneşle aramıza. Tartışmak istemiyorum. Eleştirilere açık olamam; hele ki özeleştirilerim acımasızken bu kadar..
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Yaşadığım Kadarıyla
RandomKimseden medet ummuyorum. İçimdeki karanlığın sahibi yalnızlığıma ortak oldu. Bir gün yazıyorum, sonraki gün tekrar yazıyorum. Sonu olmayan bir maratonda, sadece yazıyorum...
