Sinek vızıltısı kadar tiksinç,
Ve bir o kadar huzurlu
Ruh halim kusursuz.
Bukowski kadar çirkin
Ve bir o kadar şuursuz
Yalnızlık kusursuz.
Darağacında sallandı kalemim
Tırnaklarından, avuç içlerine kadar
Kana bulanmış bir bedevi
Aynı zencilerden nefret eden,
Irkçı bir siyah gibi
Kurumuş dudaklarının kenarlarında,
Yitik bir tebessüm.
Dudaklarının etrafında,
Kan birikmiş.
Ah be sevgilim
Sinek vızıltısı kadar sessiz
Yalnızlığa o kadar hayranım ki;
Irkçı bir zenci kadar faşist
Yalnızlığa o kadar hayranım ki;
Avi Pardo kadar sessiz.
Boğuşma onunla seviş...
Anlattıklarım o kadar aynı ki
Sonunda bir yerden başlamak gerekir
Bir zencinin vızıltısı kulaklarımda,
En az bir sinek kadar faşist...
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Yaşadığım Kadarıyla
RastgeleKimseden medet ummuyorum. İçimdeki karanlığın sahibi yalnızlığıma ortak oldu. Bir gün yazıyorum, sonraki gün tekrar yazıyorum. Sonu olmayan bir maratonda, sadece yazıyorum...
