Sevgili okuyucu.
Bazı yaşadığımız anları unutmak çok zor değil mi? Bu yüzden o anları ya da o anları yaşadığımız insanları o şekilde kabul edip yolumuza devam etmeliyiz. En iyisi o bıraktığımızdaki gibi ya da her şeyin başındaki iyi hali ile hatırlamak.
Şuan okuduğum satırları sizlerle de paylaşmak istiyorum.
O gün anlamıştım. Benim güven bahçelerime, ani kararlarıma, sarhoş hallerime, hakkımdaki vızıldamalarıma uygun biri değildi o.
Belkide doğru olduğuna inanmamız o şeyin doğru olduğu anlamına gelmiyordur.
Belkide her şey bizim perspektifimizin çok dışındadır.
Belkide koşulsuz sevgi bekleyebileceğimiz tek kişi kendimizdir.
Ve belkide tek ihtiyacımız kendimizi sevmemizdir.
Bu hayatımızın otobüsünde binlerce hatta milyonlarca durağa rastlıyoruz.. rastlayacağız. Bir durakta takılı kalmayalım yoksa başka bir otobüsün açılan kapısını göremeyiz. Önümüze bakalım...önümüzdeki açık yollara. Tesadüf mü? Yoksa kader mi? Bilemem ama bazı şeyleri anlamak için iyi ki yaşıyoruz.
Mutlu olduğumuz anılar gibi bizi şaşırtan, hayal kırıklığına uğratan anılar da iyi ki varlar çünkü farkında olmamızı sağlıyorlar. Üzülmemize değil de tamam deyip ders almamıza yol açıyorlar.
Sözlerinize çok dikkat edin. Belkide ağızınızdan çıkacak olan bir kelimeye değer verir insan ve size güvenir ama siz bunun farkında değilsinizdir. Bu yüzden sevgili okuyucu sözlerine dikkat et ve sözlerini tutmaya çalış çünkü ben öyle yapıyorum..yapacağım.
Burada sözümü bitirecektim fakat bazı unuttuğum anları hatırlayınca mutlu oluyorum sonra o ana biraz daha yoğunlaşınca içerisindeki detaylar hislerime dokunmaya başlıyor. Bütün anlarımı seviyorum iyi kötü fakat bazı anlar keşke bende diğer insanlar gibi direkt o anı orada bırakabilsem diyorum ama o anı düşününce tekrardan yaşıyorum işte bu da can sıkıcı bir durum.
İyi ki olmadı.
~
Sizin iyi kiniz ne diye soracağım kesin yine cevap gelmeyecek sormadım var sayın. Sağlıcakla kalın;)
