Biri seni üzdüğünde hayattan zevk alamadığında ya da bizim müziğimiz çaldığında. Dinle ve beni hisset. Çünkü ben hep orada olacağım.
[Ateşböceği şarkısı romanından, yazarı:Kristin Hannah]
~
Uyku bir gerekçeydi bir bakıma fazlası zarardı, bir zehir gibi etkilerdi bizi. Hayat zordu, yaşamak zordu, arkada kalmak zordu fakat ayağa kalkıp her şeye direnmek de güçtü.
'Neden olmasın?' Derim her zaman.
Neden karşıt güçlere karşı güçlü bir şekilde direnmeyelim?
Küçük bir tekneyle çıktığımız bu okyanusta dalgalara da, ters yönden gelen rüzgarlara da galip gelebiliriz.
Düşündüğümüz her şeyi yapabiliriz. Düşünüyorsak elbette ki her zaman bir umut vardır.
Bu küçük teknede rotamızı belirleyelim. Dalgalara karşı gelelim. Hiçbir şeyin bizi etkilemesine izin vermeyelim. Bu çok zor olsa da başarabiliriz, zaman her şeyi düzene sokacaktır. Buna inanıyorum çünkü bu hep böyleydi hep de böyle devam edecek.
Her seferinde karşımıza zorluklar çıkacak. Bazen öyle anlar olacak ki gözlerimizden yaşlar süzülecek patlama noktalarımız olacak ama her defasında eskisinden daha güçlü bir şekilde ayağa kalkacağız. Zaman bizi daha güçlü yapacak ve yüzümüzü rüzgara çevireceğiz. Onu hissedeceğiz. Nefesimizi kuvvetle alıp var olduğumuz tekrardan hissedip yolumuza kaldığımız yerden devam edeceğiz. Bu bizim hayatımız.
Şimdi, bugün ve yarın.
Teknenin yönünü büyük dalgalara rağmen biz çevireceğiz. Hayattaki saniyelerimiz farkında olalım. Bu farkındalıkla haraket edelim. Her anımız o kadar çok değerli ki bunu fark etmek için çok derin ve kapanmayacak olan bir yara edindim. Sizlerin bu yaraya sahip olmasını istemem bu yüzden çok geçmeden her şeyin farkında olmanızı en içten duygularımla isterim.
Sağlıcakla kalın.
~
Düşüncelerinizi merak ediyorum lütfen bu ve bundan sonraki bölümlerdeki soruları cevaplayın:))
Sizce zamanı anlamdıran şey nedir?
Zamana karşı olan algımız mı?
Yoksa içine sığdırdığımız sevgimiz mi?
