Sejeong, arkadaşları ile vakit geçirdikten sonra sevgilisine gitmek için yola çıktı.
Yürürken sevgilisini arayıp yolda olduğunu, tavuk sipariş etmesini söyledi.
Canı fena hâlde tavuk çekmişti. Byeonggyu da severdi.
Telefonu kapatıp çantasına koyduğunda kendisine yeşil yanan yolda ilerlemeye başladı.
Nereden bilebilirdi ki hızlı gelip duramayan aracın ona çarpacağını?
Çarpmanın etkisiyle kafasını sert şekilde yere vurdu.
Hastaneye kaldırıldığında ise son aradığı kişiyi, Byeonggyu'yu aradılar.
Hiç o kadar hızlı koşmamıştı genç oğlan.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Hastaneye varınca, sakinleştirici yapmak zorunda kalmışlardı. Sejeong ise uzun bir süre ameliyatta kalmıştı.
5-6 gün kadar sonra genç kızın durumu daha da iyileşince Byeonggyu odasına girme izni aldı. Yanına oturup elini tuttu. O sırada gözlerini açtı usulca Sejeong.
Byeonggyu çok sevinmişti. Eğilip sevgilisinin alnını öptü.
Duymak istediği son şey, "Sen kimsin?" olabilirdi.
Böylece, Byeonggyu'yu hatırlayamadı genç kız. Byeonggyu da kimseyi zor duruma sokmamak ve herkesi daha da korumaya almak için uzaklaşmıştı Sejeong'dan.
Kızın kafasını yormak istemiyordu.
Çıkarken Sejeong'un telefonunu almıştı hastaneden. O zamandan beri de kafasını dağıtmak için telefondaki resimleri çıkartıp çizmeye başlamıştı. Böylece kızda olmayan fotoğrafları da çizebilmişti.
Sejeong sadece sosyal medya hesabını ve köpeğini hatırlayabilmişti bu süre zarfında. Dükkandaki baş dönmeleri de bu yüzdendi, hatırlaması gereken şeyler vardı.
Byeonggyu artık canlı görmek istiyordu eski sevgilisini. Hesabını bulup, resmini çizmek istemesi de bu yüzdendi.
Şu ana gelirsek, üzgündü. Sejeong'un ona kızıp bir daha asla göremeyeceği ihtimali vardı.
Ama biraz mutluydu da. Belki de tekrar birlikte olabilirlerdi, bu sefer onu koruyabilirdi.
