Together and Forever

Chapter 46

Jacob

"sir ano po ang desesyon mo? Sasampahan po ba ng kaso ang mommy nyo oh hnd?" tanong sakin ng pulis

"gawin nyo po tama!, nag kasala sya kaya dapat nya pagbayaran yun!"

"sge sir mauna nakami,"

"pede koba makausap mona sya?"

"sge po,"

Lumapit ako kay mommy

"mom!"

"anak! Patawarin moko!,"

"wag kasakin humingi ng tawad, mom kaylangan mo makulong dahil nag kasala ka, mom sana hnd nato maulit pa?"

"anak!! Hnd na mangyayare to! Pangako!" umiiyak na sya

Na gulat ako ng may humawak sa short ko.

"mama mo sya?"

"yes junior! Mommy ko sya, why?"

"pede koba sya malapitan?"

"oo namn"

Lumapit sya kay mama at niyakap ito. Alam kong nagulat si mom sa ginawa ni junior

"why you hug me?" tanong ni mom

"lola"

Hnd ako nakagalaw sa tinawag ni junior kay mommy.

Lola???

"junior!! Lumayo kajan!!!" si cara

"mama plss gusto ko sya makilala" pag mamakaawa ng bata

"junior kriminal yan! Pinatay nya ang lola mo!" sigaw ng ate ni cara

"ate?!, junior anak halika dito, kaylangan na natin bumalik don"

Nakalimutan ko nasa sementeryo pala kami, patay na si martin, at si betty.

"ayaw ko! Sabihin mo mona na lola ko sya!"

"junior! Ano ba!" ate ni cara

"ate tama na! Oo junior lola mo sya!! At sya ang papa mo!"

Nakita kong tumulo ang luha no cara sa huling sinabi nya

Ako ang ama ni junior?
May anak na ko?

"lola! Huhuhuhu" umiyak si junior ganon din si mommy at nag yakapan sila.

"cara sorry, patawarin moko salahat ng ginawa ko, cara sana hnd pa huli ang lahat sana mabuo nyo ang pamilya nyo"

"hnd ko pa ho kayo kayang patawarin ngayon! Pero wag po kayo mag alala kung sakali man na wala ng galit sa puso ko, pupunta ako sayo, sana hnd na maulit to" umiiyak si cara

"pangako cara, at salamt dahil hinayaan mo na makilala ako ng apo ko, anong pangalan nya?"

"ako po si jacob montefalcon jr., junior nalng po!" sagot ng bata

"kaylangan napo natin umalis! Sir mauna nakami? Condolence po ulit sainyo ma'am!"

Umalis na sila mama, aalis na sana si cara ng hinawakan ko ang kamay nya kaya napalingon sya.

"can we talk?"

"sge"

Umupo kami sa may batong malaki.

"sorry! Sorry salahat! Alam ko na may kasalanan ako sayo, sainyo ng anak natin"

"siguro kong hnd tayo nag kakilala, hnd mangyayare to!, walang mamamatay!"

"mahal mona ba sya?"

"sino?"

"si martin!"

Unti unti sya umiyak, hanggang iyak na tlga sya ng iyak habang nag sasalita.

"alam mo, ginawa ko lahat para lng masuklian ang pag mamahal nya, pero ayaw eh! Hnd ko magawa! Isipin mo binuwis nya ang buhay nya para samin ng anak ko!,"

"kung natuturuan lang ang puso! Sya ang mamahalin ko! At hnd ikaw!,"

"isa lng namn ang naging kasalanan ko eh! Yun ay ang mahalin ka! Nasana hnd ko ginawa! Nasana hnd ko naramdamn! Nasana sa iba nalang! Nasana nag pakasal nalng ako kay adrian! Jacob alam mo pinag sisisihan ko na nakilala kita! Pero dahil nakilala kita nag karoon ako ng junior! Junior na lagi ako pinatatawa satuwing iniisip kita!, salamat, kasi nakilala kita kahit na masakit! Kahit na hnd tama! Kht na maraming nasaktan! Salamat kasi dahil sayo nalaman ko na hnd pla lahat ng gusto mo pede maging sayo! Jacob tinatapos kuna kung ano man ang nararamdaman ko sayo!!malaya ka na makausap, makita oh makasama si junior! Pero hanggang don nlng tayo, ayaw kona! Sorry!!! "

Para akong binagsakan ng langit at lupa sa mga binigkas ni cara.
Hnd ako nakagalaw sa inuupuan ko, nalaman konalng na wala na sya harap ko.

Don na bumagsak lahat ng luha ko.

Hahabulin ko sana sila kaya lng naka alis na sila