Madem Ana Gemiler'i olmadan hiçbir şey yapamıyorlar. O zaman nereye gidiyor ki bunlar?
"Doktor, nasıl bir gemileri yokken hareket ediyorlar? Önceden programlı bur hafızaları falan mı var?"
"İyi bir fikir. Ama sanmıyorum. Çünkü olaylar büyük bir ihtimalle planladıkları gibi gitmedi."
"Yani planları yolunda gitseydi bağımsız bir şekilde hareket edebilirlerdi."
"Bu arada canlı bağlantı kurmalılar. Bağlantı koparsa ne yapacaklarını bilmezler."
Bilerek mi yapıyor?
Daleklerin peşinden, bazen ara sokaklara gire çıka ilerliyoruz. Nereye gidiyorlar? Ya da nereye gittiklerini biliyorlar mı? Belkide onlar da bizi arıyorlardır.
"O şey de ne? Ne kadar garip ve karmaşık bir yer."
"Evet. Garip ve karmaşık... bir insan için karmaşık."
"Senin için karamaşık olmayabilir. Ben de 2000 yıl kadar yaşasam ve uzay-zamanda istediğim yere gidebilen mavi bir kulübem olsaydı benim için de çok normal görünürdü. Tabi böyle bir şey olmadı. Yine de üstünlük taslamana hiç gerek yok."
"Üstünlük taslamıyorum. Öyle olabilirim ama yine de bunu dillendirmiyorum. Söylemeye çalıştığım şey şu ki bu şeyin garip gelmediği başkaları da olabilir."
"Dalekler..."
"Evet, öyle. Onlar her gün burada. İkinci yuvaları sayılır. Sız insanların okulu 2.eviniz olarak görmeniz gibi."
"Aslında... Bir öyle bir şey yapmıyoruz."
"Nasıl bir şey?"
"Yani okulu 2. ev olarak falan görmüyoruz."
"Olabilir. Ama öyle gören insanlar da var. Karıştırmış olabilirim."
Bir kenarda Daleklerden saklanarak onları izliyorduk. Gemiye girmeye başladılar. Etrafta da sanırım onları korumak için uçuşan Daleklerden var. Uçan Dalekler mi var?
"Doktor."
"Efendim Clara."
"O Dalekler uçuyor mu?"
"Evet. Neden sordun?"
"Sadece daha önce Dalekler'in uçtuğunu söylememiştin de."
"Clara."
"Efendim Doktor."
"Dalekler..."
"Evet..."
"Bazıları uçabiliyor."
"Gerçekten mi?"
"Evet... Evet öyle."
"Bunu söylediğin iyi oldu. Eğer uçan bir Dalek görürsem bunu söylediğin için hiç şaşırmam."
Bir de üstüne dalga geçiyor. Bu arada Dalekler'ın bazıları uçarken bazıları da gemiye binmeye devam ediyor. Bizde saklandığımız köşeden onları izliyoruz. Doktor bir anda bileğimden kavradığını gibi beni hafif çekiştirerek bir yere götürüyor.
"Nereye gidiyoruz? Ve neden kolumdan çekiştiriyorsun? Küçük bir çocuk değilim, kendim yürüyebilirim."
"Arka tarafa gidiyoruz. Geminin arkasına."
"Neden?"
"Gemiye gireceğiz."
"Ne yapacağız?"
