Acının siyah tonu

Acılarla dolu cehennem

Sessiz bir odada gecelerin çığlığını duyabiliyordum. Bir süre sonra hayattan kopup karanlığa gömüldüm. İçimdekileri anlatmak çok zor geliyor. Acılarımla yüzleşmek ve onlardan kurtulmak istiyorum. Yapamıyorum çünkü korkuyorum. Ya daha kötü olursa? Diye düşünüyorum. Yazdığım yazılar kısa çünkü içimden bu kadar geliyor. Dışarıya değil de içime dönük bir insanım. İşte olduğu gibi bazense kağıtlara sığınıyorum ve yazıyorum. Çok karamsar yazıyorsun dediler bana. Ya bu insanlar ne saçmalıyor anlamıyorum. Benim hayatım zaten karanlığa gömülmüş başka nasıl yazabilirim ki? İçimdeki nefreti sigaramla hafifletiyorum. Her zaman dediğim gibi tükendim. Ağlamaya,yazmaya ve konuşmaya gücüm kalmadı. Hayata yarım bakıyorum. O yarı tarafı kaldı sadece. Dediğim yarı taraf acılarla dolu bir cehennem.