Hani bir şeye sığınmak ister ya insan. Ben neye,kime sığınacağımı bilmiyorum. Bazen sevgili değil de bir dost ister insan. Her şeyini paylaşabileceği bir dost. Benim dostum sigaramdı. Her şeyimi onunla paylaştım. Gözyaşlarımı onun yanında akıtabildim sadece. Ne kadar kötü olsa da bana iyiydi. Ciğerlerimi bitiriyor olsa da ondan vazgeçemiyordum. Çünkü yanımda olan tek şey oydu. Beni anlayan,beni dinleyen,en kötü halimde yanımda olan tek şeydi. Bitse bile yenisi geliyordu parmaklarımın arasına. Sonra usulca dudaklarıma götürüp içime doğru çekiyordum dumanı. Geri verirken o siyahta belirginleşen gri dumanı seviyordum ben. Sigaramı acılarıma basıyordum. Hani yara açılırda izi kalır ya öyle bir şeydi bu da. Ne kadar zaman geçse de unutamayacağım acılarım var. Her baktığımda hatırlayacağım acılarım.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Acının siyah tonu
Literatura FemininaBu acı aşktan gelmiyordu. Bu acı çocukluktan geliyordu. Bu,acının siyah tonuydu. Benim en karanlık tonumdu.
