Acının siyah tonu

Çabalamak

Artık yazı yazasım gelmiyor. Sanki büyüdükçe hayatın zorluklarını aşabileceğimi anlıyorum. Çok karamsar yazılar yazdım buralara. Artık mutluluğu görmek istiyorum. Hissizleştim evet. Eminim bu da geçecek. Herşey geçici hayatta. Aşk da geçer,mutlulukta geçer,acı da geçer. Karanlıktan çıkmaya başlayınca gökyüzünün maviliğinide fark etmeye başlıyor insan. Herkesin derdi kendini fazla bu hayatta. Hayat bir sınav,hangi şıkkı seçeceğin sana kalmış. İster siyahı seçersin,istersen de maviyi. Başta her şey güzeldi. Hayat güzeldi,gökyüzü güzeldi,yıldızlar gecemi aydınlatıyordu. Sonra ne olduysa oldu işte. Yıldızlar kayboldu. Siyah,gökyüzünü içine aldı. Hayat mı? Hayat ise bitti. Başta aynen böyle düşünüyordum ve sonra yanıldığımı fark ettim. Hayat asıl şimdi başlıyordu. Eğer ben hayata karşı bu kadar çaresiz,güçsüz ve umutsuz durursam hayat bana bi darbe daha vuracaktı. Artık düzelme zamanım gelmişti. Bir şeyler için çabalamam gerekiyordu...