Book 2:Marrying My Ex Pervert Assistant✔️

CHAPTER 28

MARRYING MY EX PERVERT ASSISTANT

CHAPTER 28

Aitana/Abry's POV

"Aitana, calm down.." sabi ni Sutton habang ako ay nagpapabalik-balik dito sa harap ng emergency room ng ospital. Tumingin naman ako kay Sutton.

"How can i calm down? My son is inside this fvcking room!" hindi ko maiwasang mapasigaw dahil sa sobrang pag-aalala.

"Aeythan will be okay, hmm? Trust me. Nash is doing his best." sabi naman ni Tabs. Si Nash kasi ang doktor ni Aeythan since hindi pwedeng ako dahil anak ko siya.

"Oo nga naman, Abry. Don't worry Aeydi will be fine." sabi ni Sha-Sha na katabi si Sutton na akala mong mawawala si Sha-Sha sa pagkakahawak sa baywang nito.

"Aitana.." pagtawag sa akin ni Desh pero hindi ko siya nilingon at nanatiling nakatingin kila Tabs.

"Aitana.. I know you're mad at me but can we talk?" dinig ko pang tanong niya.

Akmang sasagot na ako ng lumabas si Nash sa emergency room. Agad kaming napalapit doon para abangan ang sasabihin nito. Nash take off his mask.

"Anong balita, Nash?" tanong ko, halos manginig na ako habang inaantay ang sagot niya.

"We need blood, Abry. We need it as soon as possible." sabi niya kaya bigla akong nag-alala dahil hindi kami magkablood type ni Aeythan.

"W-wala bang stock? We don't have the same blood type. Aeythan is a type AB." nag-aalalang sabi ko.

"I am. I'm type AB blood." napalingon naman ako kay Desh nang sabihin niya 'yon.

"Okay, get ready. Nurses will assist you. I'll take my leave now." paalam ni Nash bago bumalik sa loob ng emergency room.

Nag-aalangan akong nag-angat ng tingin kay Desh. Nahihirapan pa akong banggitin ang dalawang salitang 'yon.

"T-thank y-you." utal ko pang sabi bago mabilis na nag-iwas ng tingin sa kaniya.

"You don't need to, Aitana. I'm his father and it's my responsibility." sabi pa niya kahit nakatalikod naman ako sa kaniya. Hindi na ako sumagot hanggang sa may dumating na nurse para iassist si Desh.

"Sir, let's go?" sabi pa nung nurse. Hindi ko nadinig na sumagot si Desh pero dinig ko ang mga hakbang niya paalis.

"Why so hard, Abry? It's not his fault." sabi ni kuya kaya napatingin ako sa kaniya at bumuntong hininga.

"I'm not mad." sabi ko. Tinaasan niya naman ako ng kilay na para bang hindi siya naniniwala.

"Really? Hindi nga ako galit sa kaniya. It's just that he hurted my feelings." sabi ko at iniwas ang tingin ko sa kaniya. I heard them chuckled because of my answer.

This is the reason why i can't look directly on Desh eyes because i know once i look matutunaw ang tampo ko. Yes, tampo lang talaga because he forgot about us.

"You sure?" tanong pa ng bwisit kong kapatid. Sinamaan ko siya ng tingin.

"Of course i am! Yes he did hurt my feelings but my feelings for him is still the same!" i rolled my eyes and my eyes widened na sa pag-irap kong iyon ay kay Desh dadapo ang paningin ko.

Gulat kaming nakatingin sa isa't isa. Gulat siya pero makikita mo ang kislap sa mga mata niya.

"K-kanina ka pa d-diyan?" utal kong tanong sa kaniya. Wala ng bakas ng pagkagulat sa mukha niya kundi mukhang nakangisi na, na para bang nanalo siya sa lotto.

"Don't smile like that! It's creeping me out! You just misheard it, okay?" inis kong sabi.

He chuckled. "Why so defensive? Ngumiti lang eh." inirapan ko naman siya.

"Bakit ba andito ka? Tapos ka na bang kuhanan ng dugo?" tanong ko para maiba ang topic.

"Pftt yes. You look cute. By the way, someone wants to talk to you." sabi niya kaya napakunot ang noo ko.

"Who?" kunot noong tanong ko sa kaniya.

"You'll know once we get there." sabi niya at sinenyasan akong sumunod.

Umirap muna ako bago sumunod sa kanya. But who's that? Wala naman akong appointment dahil pina clear ko ang schedule ko sa assistant ko.

"We're here." tumigil kami sa isang kwarto na sa tingin ko ay bakante.

"Sino ba kasi 'yan?" tanong ko at pumasok na sa loob para malaman kung sino ito at gulat ang bumalatay sa mukha ko ng makita kung sino ito.

"Jasmine?" nakakunot ang noong tawag ko sa kaniya.

"Aitana, pwede ba tayong mag-usap?" tanong niya kaya napakunot ang noo ko. Para saan naman kaya?

"Why?" tanong ko. Tumingin muna siya kay Desh.

"Pwede mo ba muna kaming iwan, Desh?" tanong niya pa kay Desh. Nadinig ko naman ang pagbukas at sarado ng pinto kaya nasisiguro kong dalawa na lang kami ni Jasmine ngayon.

"Anong pag-uusapan natin?" sabi ko at naupo sa couch na nandito sa kwarto.

"G-gusto ko sanang humingi ng t-tawad sa nagawa ko, Aitana." nakayukong sabi niya. Napabuntong-hininga naman ako.

"Pinapatawad na kita." mabilis siyang napalingon sa akin dahil sa sinabi ko.

"Talaga? Kahit may nagawa akong masama sa inyo?" may mga matang umaasang tanong niya.

I stand up and walk towards her and give her a smile. Mukha naman siyang nagulat sa ginawa ko.

"Lahat naman tayo deserve na mapatawad at mabigyan ng pangalawang pagkakataon. At sino ba ako para hindi magpatawad?" muli akong ngumiti sa kaniya at tinapik ang balikat niya.

"Hindi ako galit sa'yo, Jasmine. Besides alam ko namang gagaling ang anak ko kaya wala na 'yon sa akin." sabi ko pa. Nagulat ako ng bigla na lang siyang umiyak.

"Hey.. May nasabi ba akong mali? Bakit ka umiiyak?" tanong ko pa na may pag-aalala sa mukha. Umiling naman siya at pinunasan ang luha niya.

"Naiingit lang ako sa'yo.. Ang taas taas mo kasi. Mayaman ka, Mabait, Maganda, nakapagtapos ng pag-aaral habang ako ay heto lang high school lang ang natapos." sabi niya at mapait na ngumiti.

Kinuha ko naman ang kamay niya at binigyan siya ng ngiti.

"Hindi pa huli ang lahat. Tutulungan kita. Pwede kang makapag-aral ulit. Kung trabaho naman ay mabibigyan kita lalo na at mag-reresign  na si Selene bilang assistant ko. Well, maghahanap pa lang dapat ako pero since kailangan mo 'yon sa'yo ko na lang ibibigay." ngumiti ako sa kaniya pagkatapos kong sabihin 'yon. Nagulat na lang ako ng bigla niya akong yakapin at humagulgol.

"Salamat. Salamat talaga, Aitana. Utang na loob ko to sa'yo." i smiled and tap her back.

"Thank you talaga, Aitana." nakakailang pasalamat na si Jasmine sa akin kahit na sinabi kong wala lang iyon.

"Sinabi ko naman sa'yo na wala 'yon, hindi ba?" sabi ko.

"Pero--"

"Walang pero pero. Sige na para maiayos mo na ang mga gamit mo at sasabay ka na sa amin pabalik ng Manila." sabi ko at muling ngumiti. Kumaway naman ako sa kaniya hanggang sa makasakay siya sa kotse namin para matulungan siya nito sa mga bagahe niya.

I smiled at kung may makakita sa akin siguradong mapagkakamalan akong baliw na maganda.

"I'm so proud of you." napatalon ako sa gulat nang maramdaman kong may yumakap sa akin mula sa likod.

"Ay itlog ni Desh!" malalaki ang matang napatingin ako kay Desh na siya yumakap sa akin habang nakahawak sa dibdib ko dahil sa gulat.

"Ano ba?! Bakit ka ba nanggugulat diyan, hah?! Bwisit ka talaga kahit kailan! Tabi nga diyan at pupuntahan ko ang anak ko!" sigaw ko sa kaniya at tinalikuran siya.

"Anak natin, babe! Babe! Intayin mo ako!" naiinis na tinakpan ko ang tainga ko at tumakbo.

"Wahhh tigilan mo akong aswang ka!"

To be continued.....

______________

: )

Two chapters to go😚