Book 2:Marrying My Ex Pervert Assistant✔️

CHAPTER 5

MARRYING MY EX PERVERT ASSISTANT

CHAPTER 5

Do you still love me?

Aitana/Abry's POV

"YOU TOLD HIM THAT?!" gulat kong tanong kay Aeydi pagkatapos nyang inumin ang gatas nya.

Sinabi nya lang naman sa akin na sinabihan nya daw ng 'asshole' ang daddy nya. I was really nervous a while ago. I really am. He's staring at us like he just lost his life but he still offer us to take us home. And ahh ahmm i said yes because— i also don't know why i said yes. Hindi umayon sa katawan ko ang nais ng utak ko.

"Yes mama.." nakayukong sabi nya. Napabuntong-hininga naman ako.

What to do now? They already met.. I can't hide the truth forever.. wala din naman balak itago si Aeydi sa papa nya. I just.. need time.
Akalo ko kasi ayos na ako but no.. I can still feel the pain i felt before. But you know what's weird? I'm still hurt but my body wants to hug him as soon as i saw him at the amusement park. I don't know why pero ayon na talaga ang naramdaman ko.

"Son.. why did you tell him that.. he's your father.." malambing kong sabi sa anak ko.

I didn't hide to Aeydi who's his father is.. I want him to grow knowing his father.

"But he hurt you.. I saw you crying while saying his 'why did you do this to me, Desh'. I don't like seeing you cry mama." my face softened.

"But it's only between us, Aeythan. You shouldn't said that to your papa." pagpapaliwanag ko sa kanya.

"Masama na ba akong anak, mama?" tanong nya, agad naman akong umiling bilang pagtanggi.

"Ofcourse not, baby.. just say sorry to him na lang bukas, okay?" sabi ko. He nodded.

"That's good. He's your father. No matter what happens he's still your papa, he loves you than you never imagined. He just.. don't know about you.. ahmm i was just about to plan about it.. but mama promise na malalaman nya yun, just give mama time." dagdag ko pa, nagpapaliwanag dahil nararamdaman kong lumalayo na ang pagkagusto nya kay aswang.

"Ma.. can you do me a favor? I have a plan." biglang sabi ng anak ko, agad na nangunot ang noo ko ng pilit nyang inaabot ang tainga ko para bumulong. Sinabi nya sa akin ang plano nya at nagulat ako dahil masyado pa syang bata para doon.

"O—kay, just make sure na matatapos mo agad ah." paalala ko bago sya kinumutan at hagkan ang noo nya.

"Goodnight, son. I love you." sabi ko at lumabas na ng kwarto para pumunta ng salas at gulat ang bumalatay sa aking mukha matapos makita si aswang at kuya na nakaupo sa sofa namin.

"I'll leave you two alone." ani ni kuya at tumingin muna sa akin at tinanguan ako bago umalis.

Tinitigan ako ni aswang at ganoon din ako sa kanya. He's still handsome— i mean he become more handsome.

"Done staring?" nakangising tanong nya.

"What? I'm not staring!" mahinang sigaw ko dito dahil baka magising pa ang mga bata.

"Really huh? Come here." sabi nya at tinapik ang space na katabi nya.

"What?" inis kong tanong.

Hindi ako pwedeng maging marupok ngayon— masisira ang plano ni Aeydi para sa kanya. Not now, Abry. Not now.

"Sit here." sabi ulit nya at tinapik ang space na katabi nya. Lumapit naman ako at naupo ng medyo malayo sa kanya kaya agad nya akong hinila para magkalapit kami, muntik na nga akong mapatili dahil doon.

"You're really aswang!" naiinis kong sabi at di ko na namalayang natawag ko syang aswang! Mr. Rivera nga pala ang tawag ko sa kanya!

Kita ko ang ngisi sa mga labi nya matapos madinig kung anong tinawag ko sa kanya.

"Stop smirking and just ask! I know you want to ask me." inirapan ko sya but he just chuckled ande murmured something.

"Still my boobsie baby." what did he say? Is he talking to himself?

"What? You know what? Just ask me." sabi ko at bahagyang dumistanya ng maramdaman kong inamoy nya ang buhok ko!

"Ask you?" tanong nito, hindi pa din maitago ang ngisi sa mukha. Tumango naman ako.

Bumuntong hininga sya bago ngumiti sa akin pero para sakin pekeng ngiti ang mga iyon. Isang ngiting nagtatago ng isang emosyon na ayaw nyang ipakita. I'm a doctor so i know that.

"Hmm you're a doctor now?" tanong nya.

"Yes." walang pag-aalinlangan kong sagot. Para saan ba kung itatago ko? Diba?

"Who's that doctor?" tanong nya at sa palagay ko si Nash ang tinutukoy nya.

"He's no one. Katrabaho ko lang sya, nothing more nothing less." sagot ko dahil iyon naman talaga ang totoo. Napatango tango pa sya.

"Then why is he like that? Inakbayan ka nya." naging madilim ang mukha nya habang sinasabi nya iyon.

"Desh.. he's just no one. Just a workmate." pagtatapos ko ng usapan dahil baka kung saan pa iyon mapunta.

"Who's the father of your children?" inaasahan ko naman na ang tanong nya pero mahirap pa din palang sagutin lalo na at may plano si Aeydi para sa kanya.

At gaya ng naayon sa plano...

"It's Dominic." sinabi ko ang nais na sabihin ni Aeydi sa kanya. Kita ko ang sakit sa mata nang sabihin ko sa kanya ang pangalan ni Dominic.

But really? Dominic is just a friend. We already clear things up way back then.

"It fucking hurts." Mahina nyang sabi pero ramdam na ramdam ko yung emosyon nya habang sinasabi nya iyon.

Well this is your son's plan. I have nothing to do with it. Just trust your son.

"But what can i do? I hurted you.." parang naiiyak na sya habang sinasabi nya iyon. I don't know why my body just moved. Hindi ko namalayang nakalapit na ako sa kanya at nayakap ko na sya.

It feels good to be in his arms again. And i just confirmed that... i still love my aswang..

That no matter how painful it was— he's still in the spot, right there in my heart.

"I already forgot about that.. I already forgave you— ahh well masakit pa din pero i can go through this." pagpapagaan ko ng loob nya.

It's been four years and i want him to stop blaming himself on what happened. He just love his sister. I understand. He misunderstood it.

Naramdaman kong niyakap nya akong mahigpit at isiniksik ang mukha sa leeg ko.

"Thank you... Thank you.." he murmured while hugging me tight. Ngumiti lang ako kahit hindi nya nakikita. Kumalas sya ng yakap sa akin, nagulat pa ako matapos makitang namumula ang mata nya. Pinakatitigan nya ako at unti-unting nilapit ang mukha sa akin at marahang hinagkan ang noo ko.

"I still love you. I really do." napaawang ang labi ko dahil sa sinabi nya. I didn't expect him to say that.

"I have.. i have question and please... please answer me honestly.." nagmamakaawa ang mga mata nya sa akin.

Nagmamakaawa na sana sagutin ko ng tama ang tanong nya. Sana masagot ko ang tanong mo ng walang iniisip na ikapapahamak namin sa huli. Napangiti ako ng mapait ng maalala ang gustong kumuha sa anak ko.

"What is it?" tanong ko.

At gaya ng inaasahan ko. Hindi madaling sagutin ang tanong nya sa akin. Mahirap sagutin lalo na sa sitwasyon namin ngayon.

I'm sorry.

Tumingin sya sa mata ko. Kitang kita ko ang pag-asang nasa mata nya na sisirain ko lang.

"Do you still love me?"

To be continued...

_________
🤧