Dangerous Minds 18+ ✅

Hoofdstuk 1

Cover: @NicoleJuliette1

Het was een vier uur en ik kwam thuis van werk. Ik was al sinds acht uur 's ochtends aan het werk en was erg moe.
Gelukkig was Marnix thuis, want hij had een korte dag. Dat las ik op de kalender gisteravond en morgen was het weekend. Dus ik had zin in een avondje bankhangen met wat chips en wijn.
Marnix en ik hadden vier jaar samen een relatie. We hadden elkaar ontmoet tijdens het uitgaan toen ik 18 was. Hij was 19. Hij en ik kwamen uit verschillende werelden. Hij had een goed leven bij zijn ouders. Zijn vader was een directeur van een techbedrijf en zijn moeder had een eigen restaurant. Ze waren vaak weg en Marnix kreeg alles van ze. Ik dacht altijd dat ze hem wilden omkopen. Misschien uit schuldgevoel dat ze zo vaak weg waren.
We gingen samen wonen toen Marnix een huis van hen kreeg. We betaalden allebei een deel van de huur aan zijn vader.
Ik kon er nooit echt aan wennen, maar waarom moeilijk doen als het ook makkelijk kon toch?
We woonden net buiten de stad in een ruim appartement met een verdieping.
Onze relatie ging goed. Natuurlijk hier en daar een ruzie, maar dat kwam wel weer goed. Marnix hield nooit van ruzie maken. Hij was een grappenmaker en een feestbeest. Met zijn charme had ie me veroverd. Ik wist dat een aantal meiden erg jaloers waren op mij en Marnix. De vriendengroep van Marnix gingen elke weekend uit in één kroeg: De Steen.
Soms ging ik mee, maar wanneer Marnix en zijn vrienden dronken raakten had ik er al geen zin meer in.

Ik liep naar de woonkamer en zette mijn tas op tafel. Marnix was niet beneden. Waarschijnlijk sliep hij, want een dutje doen deden we allebei wel eens. Hij was vast moe, want het werk bij zijn vader was zwaar.

Ik keek de woonkamer rond en bedacht me dat ik hem wilde verrassen met een avondje bankhangen. Ik stak een aantal waxinelichtjes en een wierook aan.
Daarna liep ik zachtjes naar boven en stond voor onze slaapkamerdeur.
Maar voordat ik de deur open wilde doen hoorde ik zacht gekreun en gehijg.
Wat?

Ik bleef luisteren en hoorde de stem van Marnix.
"Je bent zo f*cking lekker," hoorde ik hem zeggen gevolgd door het geluid van een klap. Een vrouwlijke stem kreunde.
"Wat als je vriendin hier achter komt?"

Mijn hart bonkte in mijn keel en mijn ogen vulden zich met tranen. Ik twijfelde geen seconde om de deur open te trekken, dus ik deed het.
Een blonde jonge meid keek me aan, terwijl ze mijn vriend zat te berijden.
Ik kookte van woede en pijn dat ik dit zag.
Marnix schrok en hij duwde het meisje van zich af.
"Liv! Ik eh," stotterde Marnix en keek de blondine aan. Ze had de dekens over haar heen getrokken.
"Het huis uit!" schreeuwde ik tegen haar en ze keek angstig.
"Nu!" commandeerde ik en ze begon haar kleren snel aan te trekken.
Ze liep snel langs me heen de kamer uit en ondertussen trok Marnix zijn onderbroek aan.
"Liv, ik kan het uitleggen," begon hij, maar ik kon hem niet aanhoren.
"Hoe kon je?" zei ik zacht en de tranen rolden over mijn wangen toen ik de voordeur hoorde dichtgaan.
"Hoe lang al?" vroeg ik en mijn stem trilde van de pijn die ik in mijn hart voelde.
"Een paar maanden," antwoordde hij en liep op me af.
"Blijf daar! Alsjeblieft," zei ik en deed een stapje achteruit. Marnix stond stil en liet zijn handen zakken.
Ik pakte mijn grote logeertas onder het bed vandaan en gooide al mijn kleren erin.
"Waar ga je heen?" vroeg Marnix en aan zijn stem te horen werd hij emotioneel. Huilde hij nou?
Ik wilde hem niet aankijken, dus ik bleef doorgaan met de belangrijke spullen te pakken.
"Liv, alsjeblieft! Het spijt me! Ik-ik weet niet wat me bezielde," begon Marnix. "Ik dacht dat onze liefde voorbij was en dat het uit zou gaan. Maar ik zie nu dat je echt om me geeft Liv,".
Hij kwam voor me staan en ik keek hem aan.
"Het spijt me," zei hij.
"Je dacht dat onze liefde er niet me.. ik ga en het is klaar tussen ons. Zondag haal ik de rest van mijn spullen," zei ik en liep naar beneden.
Marnix volgde me naar de woonkamer waar ik mijn handtas van de tafel pakte.
Hij keek naar de kaarsjes en de wierook en ik zuchtte.
"Liv, kunnen we alsjeblieft praten?" vroeg hij met wanhoop in zijn stem. Ik walgde van hem.
"Er valt niks te bespreken," zei ik en verliet het huis.

Met mijn tassen liep ik over straat, terwijl mijn ogen bleven prikken van de tranen.
Ik kon het maar niet begrijpen. Had ik dan iets fout gedaan? Het ging toch goed? We hadden goede seks toch?
Mijn gedachtes maakten mijn hoofd onrustig en ik besefte dat ik moest nadenken over waar ik heen zou gaan. Naar mijn ouders was geen optie. Ik hield enorm veel van ze, maar ik had geen zin om erover te praten en mijn moeder zou het niet los kunnen laten dat er iets met mij aan de hand was.
Ik had ook geen zin om naar mijn vrienden te gaan.
Ik had twee vriendinnen en een vriend. Emily, Daisy en Kevin. We kenden elkaar al sinds de basisschool en onze vriendschap was hecht. Toch had ik geen zin in bezorgdheid, dus ik besloot een hotel te boeken.
Nadat ik de telefoon ophing liep ik naar het hotel in de binnenstad.

Toen ik daar aan kwam kreeg ik een fijne kamer. Er stond een twee-persoonsbed en moest gelijk denken aan het feit dat ik alleen zou slapen.
Ik barstte in tranen uit en vond een flesje wijn in de mini koelkast. Grote slokken wijn goten mijn mond binnen en ik liet me vallen op bed.
Ondertussen had Marnix me al een aantal keren gebeld, maar mijn telefoon stond op 'niet storen'. Ik kreeg dus helemaal geen meldingen binnen.
Zelf had ik ook eigenlijk totaal geen zin om zijn wanhopige stem aan te horen. Hij was een klootzak en blijkbaar had ik me diep in hem vergist.