Dangerous Minds 18+ ✅

Hoofdstuk 15

"Alsjeblieft," smeekte ik.

Timothy liet zijn wapen zakken en een zucht ontsnapte uit zijn mond.

"We hadden grote dingen kunnen bereiken," hoorde ik hem zacht zeggen.
Langzamerhand ontspande ik mijn lichaam en zag het arrestatieteam bij de deur staan.
Ik keek Timothy aan en zag een leegte in zijn ogen.
Toen draaide hij zich naar de agenten en richtte zijn wapen.
Hij loste een aantal schoten en ik zag hoe de voorste agenten geraakte werden.
Ik dook snel weer in elkaar en zag in mijn ooghoek dat Timothy vluchtte via het raam.
Voordat hij er volledig uit was gesprongen werd hij in zijn schouder geraakt door één van de agenten.

"Haal de ambulance erbij. Verdachte is uit het raam gesprongen," hoorde ik, maar ik durfde niet te kijken. Het geluid van de pistolen was angstaanjagend. Ik dacht echt dat ik dood ging.
Een zachte hand raakte plots mijn arm en ik schrok ervan.
"Je bent veilig. Het is oke," zei de stem en ik keek langzaam op.
"Donnie?" zei ik verbaasd toen ik zijn gezicht herkende. Hij hielp me met overeind komen en ik kon nog steeds niet geloven dat hij hier was.
"Wat doe je hier?" vroeg ik en plots moest ik huilen. Alles moest er even uit en Donnie omhelsde me. Zijn lichaam voelde veilig.

Even later kwam er een ambulanceteam om me te bekijken en na te checken. Ik kreeg een deken om me heen, want door de stress kreeg ik het ineens heel erg koud.
Ik was oke, op een paar blauwe plekken op mijn armen, borst en gezicht na. Ik had geen wonden, op mijn polsen na van de tiewraps.
Ik stond voor het grote raam van het kantoor en zag hoe de politie de mannen van Timothy arresteerden. Ik zag Snelle, maar Rode was er niet. Misschien was hij ook gevlucht?
De politie zat nog steeds achter Timothy aan en ik hoorde door de walkietalkies heen dat ze achter hem aanzaten op de snelweg. Blijkbaar had Timothy een plan b.

Donnie bracht me naar buiten en vroeg of ik mijn ouders of vrienden wilde bellen.
Ik schudde mijn hoofd.
"Ik wil eerst weten waarom je hier bent," zei ik.
"Ik ben een undercoveragent," zei hij. "Al jaren lang zijn we naar deze jongen op zoek en toen jij in zijn leven kwam, moest ik je in de gaten houden," antwoordde hij.
"Eigenlijk mijn leven induiken en acteren," zei ik.
"Ik wilde het je vertellen, maar het kon niet," ging Donnie tegen me in. "Je was heel close met hem en ik kon niet riskeren dat hij er achter zou komen dat de politie hem van dichtbij in de gaten hield,"

"Je bedoelt dat jij niet wordt exposed. Je denkt niet aan m-,"

"Voor ons allebei! Als hij er achter zou komen dat jij het wist,"

"Dat dacht hij al en ik was bijna dood. Ik had helemaal niks gedaan, maar dit verklaart alles. Ik heb een pistool op me gericht gekregen, omdat jij me dus hebt laten traceren," en ik haalde mijn telefoon te voorschijn. "Als je het gewoon had verteld dan was het misschien wel anders gelopen,".

"Je moet begrijpen dat dit mijn werk is,".

"Oke, dus die zoen was ook je werk? Samen wandelen ook? Je weet wel heel goed hoe je met iemands gevoelens moet spelen,".

Ik was boos. Boos op alles. De hele situatie was een ramp. Ik vond een crimineel leuk en een undercoveragent deed alsof hij me zag zitten. Hoe k*t is deze situatie? Nou, super k*t.

"Dat was niet gespeeld," zei Donnie toen ik weg wilde lopen.
"Natuurlijk was het mooi meegenomen voor de zaak, maar ik wist niet dat ik dit echt ging voelen," ging hij verder.
"Mooi meegenomen," herhaalde ik hem, terwijl ik zijn stem nadeed.
"Ik zag dat je werd meegenomen en ik wilde echt niet dat je iets zou overkomen," zei hij.

"Kan je me alsjeblieft ergens naar toe brengen? Ik wil niet naar huis, maar ik wil wel heel graag weg van hier," zei ik zuchtend.

"Ik heb je vrienden verteld over dit en wat mijn rol hierin was. Ik weet zeker dat je bij hen mag zijn. Zal ik je er heen brengen?" vroeg Donnie en ik dacht even na.
"Ze hebben teveel vragen," zei ik. "Ik weet hoe ze zijn. Ik wil nu gewoon even ergens zijn waar het rustig is. Zonder die zwaailichten en allerlei mensen,".

Het was even stil en ik zag Donnie denken.

"Ik weet niet of je dit wilt, maar je mag ook bij mij thuis slapen? Dan breng ik je morgen wel naar waar je dan wilt zijn. Goed? Laat je vrienden wel weten dat je oke bent,"

Ik twijfelde, maar wilde ik liever naar mijn ouders of vrienden? Nee. Niet nu.

"Oke," zei ik en even later reden we naar zijn huis. Onderweg was ik verdwaald in mijn gedachtes. Ik zag de hele tijd voor me hoe Timothy voor me stond en van plan was me neer te schieten. Te doden. Toch deed hij niet? Waarom?

"Gaan ze hem vinden?" vroeg ik, terwijl we Donnies straat inreden.
"Ik hoop het. Hij heeft zijn vluchtplan goed uitgewerkt," zei Donnie en parkeerde voor zijn huis.
Het was een rijtjeshuis en het zag er redelijk groot uit.

Ik ging op de bank zitten en appte mijn vrienden dat ik veilig was en ze alles zou gaan uitleggen als ik ze zou zien. Ook dat het me speet, maar dat ik nogmaals alles zou uitleggen en dat ze zich geen zorgen meer hoefden te maken. Ik vroeg ze ook nog niks tegen mijn ouders te zeggen, omdat ik dat zelf wilde doen.

Ik legde mijn telefoon weg en Donnie vroeg of ik thee wilde.
"Graag," zei ik en keek door het raam. Het was al ochtend aan het worden.

"Ik heb kamille of Morocco Mint en Spices," zei hij.
"Morroco Mint natuurlijk," antwoordde ik.
"Goeie keuze. Die kamille is ook oud," lachte hij en even later zaten we allebei met een warme kop thee op de bank.

"Als," begon Donnie. "Je erover wilt praten, dan kan dat,".

Ik nam een slok en keek hem aan.

"Je bent een agent en dit is mijn kruisverhoor," zei ik vol sarcasme. Ik was dankbaar dat ik bij Donnie mocht slapen, maar dit was hij me op z'n minst verschuldigd, na alles.

"Ik hoor je niet uit. Ik wil alleen dat als je je hart wilt luchten, zeggen dat het kan," gaf hij als antwoord en ik keek hem lang aan.