De 22-jarige Liv beeindigt haar relatie met haar huidige vriend Marnix na het zien van een onvergetelijk incident wat haar diep in haar hart raakt.
Ze besluit een avond in een hotel te slapen en ontmoet een aantrekkelijke man, Timothy, die haar een...
"Dat is hem, hè? Wat ga je zeggen?" vroeg Timothy en ik twijfelde of ik moest opnemen. Ik keek Timothy even aan en stopte de telefoon terug in mijn broekzak.
Hij begon te lachen en startte toen de auto.
"Wat ga je doen?" vroeg ik snel en mijn hart begon hevig te bonken.
"We gaan een stukje rijden," zei hij toen.
"Ik weet niet of ik dat wil," reageerde ik voorzichtig. Wat was hij van plan?
De auto reed de snelweg op toen we de bebouwde kom verlieten.
"Ik ben alles kwijtgeraakt, weet je," begon hij en pakte uit het dashboard een al gedraaide joint. Ging hij nu echt blowen? Tijdens het rijden?
Er gingen zoveel gedachtes door mijn hoofd. Het begon allemaal in het bad. Het bad waar ik de keuze maakte. Eigenlijk wilde ik Marnix de schuld geven. Als hij niet was vreemdgegaan dan... dan... maar uiteindelijk was het wel mijn eigen schuld.
"M'n moeder, Rode, Snelle," noemde hij op en stak de joint aan. Hij nam een grote pof en blies de rook uit in de auto. Een lichte witte mist bleef hangen en ik besloot naar buiten te kijken.
"Jij," zei hij toen en keek me aan. Mijn blik gleed terug naar hem en ineens begonnen mijn ogen te prikken. Ik wist niet of mijn tranen veroorzaakt werden door angst of doordat ik spijt had van alles.
"Weet je, toen ik jou zag in dat hotel wist ik het meteen. Je hebt iets in je ogen waardoor ik aangetrokken werd. Het enige wat door mijn hoofd ging was dat ik je wilde," zei hij.
Wat wilde hij hiermee zeggen?
"Aangezien ik toch niets meer te verliezen heb kan ik maar alles open en eerlijk zeggen. Ik zag je pijn, Liv. Ik wist dat je gebroken was... zoals ik," waren zijn woorden en hij haalde een auto in via de linkerbaan. Terwijl de vraag nog steeds door mijn hoofd spookte wat hij toch van plan was, dacht ik ook dat het beter was om het gesprek aan te gaan. Langzaam en voorzichtig.
"Ik was ook gebroken," besloot ik toen te zeggen. "Mijn vriend was vreemdgegaan, dus... ik wilde rust en vrede,"
"Rust en vrede?" vroeg Timothy toen en lachte bespottelijk. "Waarom koos je dan voor mij? Herinner je je nog het moment in het bad?"
"Natuurlijk herinner ik me dat,"
"Precies. Waarom?"
"Ik...," begon ik en dacht aan mijn ouders en vrienden. Altijd als ik in pijn was wilde ik vluchten. Wegrennen voor mijn problemen, terwijl ik ze eigenlijk moest confronteren.
"Ik wilde diep vanbinnen weggaan en jij bood me het aan," antwoordde ik en keek Timothy in zijn ogen aan.
"Heb je me gebruikt?" vroeg hij toen.
"Nee," zei ik snel en schudde mijn hoofd. "Ik vond je echt leuk,".
"Vond," herhaalde hij en nam nog een pof van zijn joint.
"Ik denk niet dat je moet blowen achter het stuur," zei ik toen om hem tot zijn zinnen te brengen.
"Ik denk dat jij je vriendje moet bellen en zijn pik moet zuigen," zei hij geïrriteerd. "Niemand zegt me wat ik moet doen!"
Ik bood snel mijn excuses aan en hoopte dat ik deze auto heel uit zou komen.
"Waarom zeg je geen sorry voor dat je me zo gek hebt gemaakt?" vroeg hij bloedserieus en ik voelde dat hij harder op het gaspedaal begon te drukken. De auto reed eerst 120 op de snelweg, maar nu zag ik de teller oplopen naar 140.
"Timothy," zei ik zacht en hield mijn stoel wat steviger vast.
"Wat?!" schreeuwde hij. "Ga je me nu zeggen dat ik rustiger moet rijden? Want ik bepaal wat hier gebeurd hè! Ik! Niet jij, niet de politie en al helemaal niet de f*cking overheid!"
Ik begon te snikken en sloot even mijn ogen. Aan de trillingen van de auto kon ik voelen dat we steeds harder en harder reden.
"Zie je? Ik rook gewoon mijn joint, terwijl ik 180 rijdt!" riep hij en begon hard te lachen. Ik opende even mijn ogen en zag de auto's rechts van me snel voorbij flitsen door de hoge snelheid van de auto waar ik in zat.
"Alsjeblieft!" huilde ik en Timothy begon roekelozer te rijden. Hij toeterde hard toen er een auto voor hem reed. Deze ging gauw opzij, maar Timothy's auto raakte net die andere auto aan, waardoor de zijdeuren van beide auto's tegen elkaar schaafden. De bestuurder van die auto schrok zo erg, waardoor hij de controle verloor over zijn stuur en tegen de auto rechts van hem opbotste. Ik gilde hard toen de twee auto's tegen de vangrail aan klapten. Timothy bleef doorrijden.
"Timothy! Alsjeblieft!" riep ik en probeerde toen mijn telefoon te pakken. Snel tikte ik 1-1-2 in, maar Timothy zag het.
"Hey!" schreeuwde hij, liet zijn joint op de grond vallen en greep mijn telefoon. "Nee!" gilde ik huilend. Hij gooide mijn toestel uit het raam.
"Verdomme! Door jou is mijn joint gevallen!" riep hij en ik keek snel naar de kilometerteller. We reden 200 kilometer per uur op de snelweg.
Timothy probeerde met zijn vrije hand de joint vlakbij zijn gaspedaal op te rapen, maar door de snelheid was de joint onder zijn stoel gerold, naar waar de achterbank stond. Timothy draaide onhandig om zijn stoel, waardoor ik zijn pistool zag in de deur van de auto. Ik zag dat Timothy het stuur probeerde recht te houden en tegelijkertijd met zijn hand te voelen waar de nog brandende joint naartoe was gerold.
Ik dacht niet te lang na en reikte mijn hand naar het pistool, maar Timothy zag het en probeerde mijn armen te grijpen.
"Niet doen!" schreeuwde hij en probeerde me weg te duwen. Ik stribbelde tegen. Dit was mijn enige kans. Met mijn vingertoppen kon ik het pistool aanraken, maar Timothy stompte me hard op mijn rug. Ik kreunde van de pijn.
Plots voelde ik een enorme harde klap en daarna werd alles zwart.
Deze afbeelding leeft onze inhoudsrichtlijnen niet na. Verwijder de afbeelding of upload een andere om verder te gaan met publiceren.
