Aşk Olsun

Bölüm 15*

Herkese Merhaba!

Uzun bir aradan sonra tekrar beraberiz!

Bu sefer bir değişiklik yapıp farklı bir karakterin ağzından hikayeyi yazmaya çalıştım o yüzden hikayede geri dönüşler oldu.Umarım başarabilmişimdir =)

Multimedya da Aslı'nın dinlediği şarkı var =)

Keyifli Okumalar*

-------------♥♥---------------

Aslı'dan*

Edirne'ye geldiğim ilk gün babam beni bırakıp gittikten sonra yurda gidip saatlerce ağlamıştım.Babamın benimle gelmesini istemiştim ancak ondan ayrıldığım anda pişman oldum keşke hiç kimse gelmeseydi ayrılık acısını bir kerede yaşayıp bitirseydim.

Evden ayrılmak değil babamdan ayrılmak beni daha çok üzmüştü.Babam ablam ve kardeşimi de çok severdi ancak beni ayrı severdi aynı şekilde bende onu.. Asla dayanamazdı babam bana kıyamazdı.

Konservatuara gitmek istediğimde annem karşı çıkmayınca babam bana destek olmaya çalışmıştı ancak evde son sözü her zaman annem söylerdi.Günlerce ağlamış,yemek yememiş,odamdan çıkmamıştım ancak annemde sözünden geri dönmemişti.Onun yüzünden matematik okumak zorunda kalmıştım.

Matematik bölümünün zor olacağını biliyordum ancak matematik bana hiç tahmin etmediğim bir şeyi Merthan'ı vermişti.

Merthan..

Okulun ilk gününde Merthan'ı görünce nefesim kesilmişti,hayat durmuştu. Yıllardır hayalini kurduğum gibi gerçekleşmişti her şey..

Ben orta sıralarda oturuyordum biran önce ders başlasın diye bekliyordum.O kadar heyecanlıydım ki nefes alamıyordum ta ki kafamı kaldırıp nefesim kesilene kadar daha fazla heyecanlanamayacağımı düşünüyordum. O anda tam da Merthan'ın tüm yakışıklılığıyla kapıdan girdiği anda kafamı kaldırmamı sağlayan nasıl bir ilahi güçtü bilmiyorum ancak kaderimin bana bugüne kadar yaşatmış olduğu en güzel an olduğunu biliyordum.

Kareli gömleği,çapraz taktığı çantası,içine giydiği t-shirt'ü her şeyiyle hayallerimin beyaz atlı prensi karşımad duruyordu.Gerçek miydi? Yoksa rüyada mıydım? Eğer rüyaysa hayatımın geri kalanına bu anda devam etmek istiyordum.

Merthan tüm sakinliğiyle sınıfa girmiş daha sonrada bizim sıranın hemen arkasına oturmuştu.Yerine oturana kadar gözlerimi ondan ayırmamıştım ancak sonradan bu yaptığımı fark ederek önüme dönmüş ve bir daha Merthan'a bakmamıştım..

Yurda gidince ilk işim kızlara Merthan'ı anlatmıştım.Herkes o kadar heyecanlıydı ki hepsi ayrı ayrı bir şeyler soruyordu.

Deren hemen olaya el koyup 'Merthan hepimizin meselesi kızlar!' Demişti.

O an yüzünde o kadar ciddi bir ifade vardı ki savaş çıksa en önden Deren gidecek gibiydi. Öte yandan Deren'in olayı hepimizin meselesi haline getirmesi çok hoşuma gitmişti. Kızların hepsi Deren'e destek verince mutluluktan ağlayacaktım. 

Merthan'la ilgili ne söyleyeceğimi nasıl davranacağımı bilmiyordum. O benim hayallerimin bir arada toplanmış prensiydi ve sonunda karşıma çıkmıştı! Ama ben nasıl davranacağımı bilmiyordum işte tam o noktada kızlar devreye giriyordu. 

Kızlar benim Edirne'de başıma gelen en güzel şeydi. Daha önce hiç böyle bir kız grubuyla arkadaşlığım olmamıştı .Ben genelde erkeklerde konuşurdum neden bilmem kızlarla çok iyi anlaşamazdım ancak Deren,Ela,Lokum ve Melis o kadar iyi kızlardı ki ilk günden beri aramızda mükemmel bir arkadaşlık oluşmuştu.