Aşk Olsun

Bölüm 11*

Herkese kocaman bir merhaba =)

Geçen bölüm o kadar güzel geri dönüşler aldım ki bunun herkese çok teşekkür ediyorum! Sizi daha fazla bekletmemek için yeni bölümü hemen yayınlıyorum umarım keyif alırsınız =)

İthafım Sevgili Heart22attackk' a =)

Multimedya'da Melis'in dinlediği şarkı var

Keyifli Okumalar*

------------♥♥---------------

Kızlarla sabahın köründe yola çıkmıştık.Otogarda Lokum'la vedalaşıp hepimiz aynı otobüse binmiştik.Ela ve ben ,Deren ile Aslı birlikte oturuyordu.Sabahın körü olduğu için hepimiz uyumak üzereydik.

Ela kafasını dizlerime koymuş uyumak üzereydi.Bende kulaklıklarımı takmaya hazırlanıyordum ki Ela birden kafasını kaldırdı.

'Bana bak yemek arabası gelir de beni uyandırmazsan seni öldürürüm.' dedi.

'Hahahahahah! Manyak mısın Elası ya? Ayy Allahım! Tamam tamam uyandırırım uyu sen'

Kızlarla ikinci moladan sonra o kadar çok konuşmuştuk ki bizi otobüsten atmamaları mucizeydi.Aman ne olacak canım sonuçta 4-5 saat bir şey! Yolculuğun ilk kısmında herkes gibi bizde uyumuştuk ama bir yerden sonra çenelerimize vurmuştu.

Nihayet Aşti'ye geldiğimizde tüm yolcular sanırım derin bir ohh çekmişti.Otobüsten inip valizlerimizi aldıktan sonra hepimiz çıkışa doğru yürüyorduk.

Bir dakika! O karşıdaki gerizekalı Ateş miydi?

Evet Ateşti!

Kahretsin ya! O nerden biliyordu ki geleceğimi? Nerden bilecekti o kadar çok ortak arkadaşımız vardı ki kesinlikle birisinden öğrenmişti.Bir daha birisine bir şey anlatırsam ne olayım.. Görmemiş gibi devam etsem mi acaba? Belki oda beni görmez.. Evet evet en iyisi görmemiş gibi devam edeyim şu anda hayatta en son görmek isteyeceğim insan Ateşti çünkü...

Kızlarla valizleri sürükleyerek devam ediyorduk elimden geldiğince dikkat çekmemeye ve Ateş'in olduğu tarafa bakmamaya çalışıyordum ancak 4 kız olduğumuzdan dikkat çekmememiz nerdeyse imkansızdı! Ateş'i azıcık tanıyorsam bana değil ama kızlara kesinlikle bakacaktı ve beni görmemesi işten değildi.Birazcık önden mi gitseydim? Ayy o zamanda kızlara ayıp olurdu! Off Allahım isyanlardan isyan beğeniyordum şu anda!

Tüm bu düşüncelerle kendimi yiyip bitirirken valizimin elimden çekildiğini fark ettim.Haydaa!

'Sen bunu taşıyacak kadar büyümedin daha ver bana' diyen Ateş'le karşılaşmam bir oldu.Göz göze ya da burun buruna gelmemiz bir oldu diyemeyeceğim çünkü kendisi benden bir hayli uzundu..

'Ben hallederim' diyip elinden valizimi hızlıca çektim dün gece yeterince üzülmüş ağlamıştım hayatımda daha fazla Ateş'i görmek istemiyordum.

'Ahh yapma ama' diye itiraz edip valizi tekrar aldı ve kızlara döndü.

Kızların hiç bir şeyden haberleri olmadığı için öylece bakıyorlardı.Tamam bir açıklama yapmam gerekiyordu ama ne diyecektim ki?

Benim bir açıklamama gerek kalmadan Ateş kendisini tanıştırmıştı sadece ismini söyleyerek başına ya da sonuna herhangi bir sıfat eklemeden en doğrusu buydu sonuçta. Ne diyebilirdi ki?

Metroya geldiğimizde kızlar oturmuştu bende Ateş'le bir köşede duruyordum elimi tutmaya çalıştığında elimi çektim ve daha fazla dayanamadım.