Best Friend or True Love?(L.S)

(42)

Mutfaktan çıkıp koridorun ortasında dikilmeye devam ettiğimizde Anne ve annem ile karşı karşıya geldik,kimseden ses çıkmazken sanki içimizden tıp oyunu oynamak için anlaşmışız gibi sözlerimiz yerine bakışlarımızla konuşuyorduk,Anne'in omuz hizasından baktığımda Gemma'nın Vega ile oynadığını gördüm,koridorda dikilmeye devam ettiğimiz süreç içerisinde ilk sözü söylemeyecek olan kişiden oldukça emindim,bu kişi kesinlikle Harry'di,öfkeli değil de daha çok kırgın görünüyordu.

Söyledikleri ve hissettikleri ciddiye alınmamış çoğu insanın yapabileceği gibi tepkiler sergilemişti aslında,tıpkı ilk öpüşmemizden sonra benim ona inanmadığımda yüzünde oluşan ifade gibi bir ifade oluşmuştu suratında,bütün kırgınlığını tek bir dokunuşumla iyileştirebilmeyi diledim,Harry ikisine de bakmadan odamıza ilerlediğinde arkasından seslenmek istedim ama çoktan içeriye girip yüreğimi ağzıma getirecek şekilde kapıyı çarpmıştı.

Gemma en sonunda Vega'yı indirip bizim yanımıza geldiğinde ortamı gerdikçe geren sessizliği bozması için ona yardım dilenircesine baktım,Anne montunu giyinmeye başlarken Gemma'da anneme kolaylık olsun diye montunun kol kısmını sağ kolundan geçirdi,annemin bana az da olsa sinirli olduğunu düşünürken montunu giydikten sonra beni kendine çekip sarılmasıyla kollarım iki saniyelik yaşadığım şaşkınlık dolayısıyla havada asılı kaldı,"İyi geceler tatlım,yarın tekrar konuşuruz."

Şaşkınlığımı devam ettirerek "T-tamam" diye kekeleyip geri çekildiğimde Anne'de bana aynı annemin yaptığı gibi sıkıca sarıldı ve geri çekilmeden önce kulağıma fısıldadı,"O koca oğlan Harold'a söyle,bize iyi geceler demediği için gerçekten kırıldım."

Ona haklılık payı vererek günün yorgunluğunu üstlenip bir şey belli etmemeye çalışıp gülümsediğimde bana son kez el sallayıp kapıyı açtılar,Gemma'da pudra renkli pofuduk ceketini giydiğinde onları binanın kapısına kadar geçirsem iyi olabileceğini düşündüm,"Ben de geleyim sizinle.",Gemma'ya önden geçmesi için yer açtığımda ben de evin anahtarını arka cebime koydum ve kapıyı kapattıktan sonra tıpkı içeride takındığımız tavır gibi sessizliğe bürünerek merdivenlerden indik,binanın dışına çıktığımızda Gemma ceketinin önünü kapatıp bana kısa bir bakış yolladı,"Ehmm Jay siz gidin,ben arkanızdan gelirim" dediğinde annem ve Anne Gemma'ya şüpheyle bakıp ardından kol kola girerek gözden kaybolmaya başladılar.

Benim dememe gerek kalmadan Gemma'nın benimle konuşmak için önce davranması hoşuma gitmişti,lacivert göz kalemini özenle çektiği gözleriyle kaldırımı işaret ettiğinde kafamı sallayıp onunla aynı anda çöküp kaldırıma oturdum,ellerimi ısınması için birbirlerine sürterken Gemma'ya önce hangi sorudan başlasam diye düşündüm,ama hislerim aklından geçmiş olmalı ki benim sormama gerek kalmadan o kendisi cevapladı.

"Harry'nin hislerini uzun zamandır biliyordum,bana söylediği günü unutamıyorum zaten."

Rüzgarın etkisiyle uçuşan küçük kağıt parçası gözlerimin önünden geçip gittiğinde o kağıt parçasının peşinden sürükleniyormuş gibi hissettim,çünkü Harry'nin uzun süreli olan hislerini bu kadar geç anladığım için gün geçtikçe kendi salaklık derecemi arttırıyordum,yutkunduğumda yutkunmamın üstüne yeni bir cümle daha ekledi.

"Aranızda bir şeyler yaşandıktan sonra evden çıkıp gitmişsin sanırım,beni aradığında onun sesini daha önce hiç bu kadar can acıtıcı olarak duymadığımı anladım,konuşurken ağlamaktan o kadar çok nefessiz kalmıştı ki onu sakinleştirmek için akla karayı seçtim,Tanrı korusun telefonun ucundayken yığılıp kalacağını düşünerek ruhum sancıdı."

Kendimi hazır hissedip tamamen Gemma'ya döndüğümde gözlerinin içine gizlenmiş duygu kırıntılarını seçebiliyordum,küçük kardeşi için üzülen bir ablaydı o ve ben Gemma'nın küçük kardeşine Paris'in Helen'e aşık olduğu kadar çok aşık olmuştum.