𝐩𝐲𝐬𝐜𝐡𝐨𝐥𝐨𝐠𝐢𝐬𝐭/𝐭𝐨𝐦 𝐟𝐞𝐥𝐭𝐨𝐧

|10|

Yanlışlık

Eftalia'dan

"Bir şey değil, dikkat et."elini belimden çekip önüne döndü, "tasmayı bir saniye tutarmısın."

"Tabi tutarım."tasmayı tutup gülümsedim, üstündeki montu çıkarttığında anlamaz gözlerle ona baktım, montunu omuzlarıma koymuştu. "Bakma öyle giymişsin kışın ortasında kısacık şey donuyorsun."

"Aslında şey gerek yoktu."omuz silkip önüne döndü, "Tom sen üşeyeceksin."

"Üşümem, senin donmandan iyidir."

"Peki sağol."yavaşça yağan yağmurun altında yürüyorduk, saçlarım biraz ıslanmıştı ama önemli değildi, yağmurun sesi ve toprak kokusu gerçekten çok güzeldi.

"Ee anlat bakalım, mesajlaşırken yeni planlarını anlatıyordun."kıkırdayıp bana baktı, "fazla üzülüyorum, baksana aradan 10 ay geçti ve 2 ay sonra 1 yıl olucak, fazla abartıyorum, onu yavaş yavaş unutmaya başlıyorum sanırım, hatta dün gece annemle film gecesi yaptık biliyormusun, sanırım bunu en son 1 yıl önce yapmıştık."

"Senin adına sevindim, bazı şeyleri geçte olsa anlaman güzel, hem ayrıca bu film gecesi tekrar yapın baksana çok mutlu gözüküyorsun."bu sefer ben kıkırdadım. "Evet daha çok yapmayı planlıyorum ve dediğim gibi belki başkasından hoşlanmaya başlarsam ondan başkasını düşünmem ve belki iyi gelir."

"Eğer unutucam diye bir kızın kalbini kıracaksan bu işe hiç girme Tom."

"Hayır hayır yanlış anlaşılmak istemem, aldatılmış biri olarak başkasının canını yakmam."gururlu anne gibi baktığıma yemin edebilirdim.

"Annemle anlaştınız ya da sana ders felan mı veriyor aynı onun gibi bakıyorsun."gülmeye başlayınca ben de gülümsedim. "Hayır almıyorum ama almaya çalışırım." Yağmur fazlaca hızlanmaya başlamıştı, ve her tarafa sis çökmüştü, "sanırım artık eve gitsek iyi olucak baksana şuraya iyice ıslandık."üstümdeki montu çıkartıp Tom'a geri giydirdim, üşümüyordum.

"Üşümüyorum artık."

"Peki ama üşürsen söyle."

"Tamam söylerim, benim evime gelmek ister misin? Hem kurulanırsın hem de Hera'yı görmüş olursun."

"Olur bücürü özlemiştim."ikimizde kıkırdayıp önümüze döndük. "Şey yerler hala kayganda kolunu tutsam olur mu?"bir şey dememişti ama gülümseyerek boştaki koluna girmem için kolunu kaldırmıştı. "Sormana gerek yok, düşmeni istemem."gülümsedim, koluna girip birlikte yürümeye devam ettik.

"Sen evde yokken Hera'ya kim bakıyor?"

"Arkadaşım Scarlett var Hera onunla iyi anlaşıyor bazen işi olmadığı zaman o geliyor, diğer günlerde bakıcı var, onunla ne kadar ilgilenmeye çalışsamda günümün çoğu işte geçiyor."dudağımı büzüp bir şey demesini bekledim. "Senin için zor olmalı."

"Evet, 6 yıldır aşırı zor ama sanırım alıştım."buruk bir şekilde gülümsedim.
"Sen çok iyi birisin."

"Tom o benim yeğenim yani ona bakmayıp kime bakıcam, bu iyilik değil."

"Hayır, başka birisi olsaydı, yetimhaneye bırakırdı, ya da eniştenle bir daha görüşmezdin."

"Yine de iyilik değil ama teşekkür ederim."Willow havlamaya başlayınca eğilip kafasını sevdim, yakınlarda olan arkadaşımın pet shop'una girdik. Gerekli eşyaları alıp çıktık.