𝐩𝐲𝐬𝐜𝐡𝐨𝐥𝐨𝐠𝐢𝐬𝐭/𝐭𝐨𝐦 𝐟𝐞𝐥𝐭𝐨𝐧

|41|-final

3 yıl sonra..

Genç adam ayna karşısında siyah takımının yakalarını düzeltiyordu, bugün sevgilisinin ölüm yıldönümüydü ve o günün üstünden tam olarak 3 yıl geçmişti. Üç yıl içinde ne mi oldu?

Genç adam yıkılmıştı, bir yılı aşkın sürede kendine anca gelebilmişti fakat bu hiç kolay olmamıştı. Psikolağa gitmişti, tıpkı 4 yıl önce eski sevgilisinin kendisinde bıraktığı hasarı gidermek için gittiği gibi.. Fakat bu hasar hiç gitmedi, sadece toparlandı biraz daha..

Psikolağa her gidişinde aklına Eftalia geliyordu, zamanında sevgilisinin çalıştığı yerde şimdi başka bir doktor çalışıyordu.. Son olarak hayatına asla başka birini katmadı, flört, sevgili veya eş olarak..

Hera.. teyzesinin ölüm haberini aldığında neler olduğunu kendisinden beklenmeyecek bir olgunlukla karşıladı, ya da çevresine öyle gösteriyordu..

Kimsenin haberi yoktu, gece gizlice ağlayan, Eftalia'nın fotoğrafına sarılıp uyuyan Hera'dan.. Ancak şans eseri Tom bunu fark etti, Hera'yı kontrol etmek için odasına girdiğinde Eftalia'nın fotoğrafına sarılıp uyurken bulmuştu onu..

Şu ana dönelim.. Tom aynada kendine son kez baktı ve masanın üzerindeki çiçek buketlerini alıp aşağı indi. Hera aşağıda onu bekliyordu, yanına gidip eline çiçeklerden birini verdi ve ikisi de sessizce evden çıktı..

İkisi de tamamiyle siyah giyinmişti, siyah bir takım ve siyah kundura bir ayakkabı.. Eftalia onu her takımla gördüğünde Tom'a hayran kalırdı, bu da hâliyle genç adamın hoşuna giderdi.. Hera'da siyah bir pantolon ve uzun kollu siyah bir kazak giymişti..

Bir süre sonra, Eftalia'nın mezarına gelmişlerdi.. Genç adam eğilip mezarın topraklarıyla oynamaya başladı, kurumuş otları koparıp attı.. O sırada, Hera'da onun yanına eğilip topraklara oynamaya başlamıştı..

"Teyze.. çok özlüyorum seni, neden gittin? Neden bıraktın bizi.. Annem yokken sen vardın, şimdi o var ama sen yoksun.. Ben onu istemiyorum! Seni istiyorum teyze! Lü-lütfen geri dön!"

Gerçekleşmeyeceğini bile bile yalvarıyordu küçük kız, şu zamana kadar teyzesi ona çok iyi bakmıştı.. Şu an alamıyordu o mutluluğu, şu an alamıyordu o huzuru..

Hera sessizce ağlarken Tom'un da gözleri dolmuştu.. Derin bir nefes alıp konuşmaya başladı;

"Neredesin be güzelim, neden o gün takmadın kemerini? Babam gibi sen de bırakıp gittin beni.. Çok özlüyorum, çok özlüyoruz seni.. Willow.. ona her bakışımda seni hatırlıyorum. Sen vermiştin hatırlıyor musun? Özlemimi az da olsa onunla gidermeye çalışıyorum.."

Genç adam ağlayarak konuşmaya devam etti, genç kadın kısa sürede genç adamı kendisine bağlamıştı ve bu ani ölüm haberi Tom'u çökertmişti..

Biraz daha kaldılar mezarın başında, ardından çiçekleri toprağa koyup ayağa kalktılar..

"Şimdi gidiyorum ama en yakın zamanda tekrar geleceğim, söz veriyorum güzelim.." burnunu çekip son kez baktı sevgilisinin mezarına.. Ardından istemeye istemeye eve döndüler..

Eftalia ve Tom'un hikâyesi burada bitti :')

.....

Kitabın sahibi olmayarak pek birşey demeyeceğim. Bu kitabı gerek okurken, gerek bazı yerlerini yazarken ağladım, kahkahaya boğuldum, sinir krizlerine girdim. Gerçekten aşırı beğendiğim bir kitaptı, gerçek hayatımda edinemeyeceğim dostlar edindim. Ayrıca kendi hesabımda 'childhood/tom felton' adlı bir kitap var, okursanız sevinirim, yeni yazmaya başladım. Bu kitap için benden bu kadar, kendinize iyi bakın🥺💜 -elvin/
bnelvin

Uh.. kitabın sahibi olarak diyecek çok fazla şeyim yok, ama kitabın bana fikrini veren Elanur'a ve bir çok bölümü yazan Elvin'e teşekkür ederim, kitabı aslında 39.bölümden sonra devam etmeyecektim ama.. her neyse bu zamana kadar kitabı okuyan herkese teşekkür ederim, hepinizi çok seviyorum, diğer Tom Felton kurgusu- disgust ile görüşmek üzere🥺🖤