𝐩𝐲𝐬𝐜𝐡𝐨𝐥𝐨𝐠𝐢𝐬𝐭/𝐭𝐨𝐦 𝐟𝐞𝐥𝐭𝐨𝐧

|29|

Yazar'dan

"Siz, niye böyle bir şey yaptınız."Eftalia kaşlarını çatmış karşısındaki orta yaşlardaki kadına bakıyordu.

"Bu yaptığım sana az, ilk önce oğlumu kendine aşık ediyorsun sonra ortadan kayboluyorsun, ve şimdi de onun evinde misin?"ne sikim saçmalıyordu, ortadan kaybolan ben değildim Tom'du, diye düşündü Eftalia.

"Haddinizi aşıyorsunuz."Sharon göz devirdi ve konuşmadan önce bir kaç saniye bekledi.

"Haddimi aştığım felan yok benim."

"Kim gelmiş tatlım."Eftalia'nın belindeki sıcak ellerle her ne kadar biraz sakinleşmiş olsa da yanağı acıyordu."ay anne hoşgeldin."

"Hoşbuldum oğlum." Eftalia göz devirdi, Tom annesinin geçmesi için yol verdi, annesi içeri geçince Tom Eftalia'ya döndü, "güzelim yanağına ne oldu biraz önce yoktu bu."

"Annen yaptı amına koyayım başka kim yapacak."Tom elini Eftalia'nın yanağıma koyup okşadı, "acıyor mu kızarmış."

"Boşver."Eftalia'nın yanağını öpüp içeri girdi, Eftalia yüzünde muzdarip gülümsemeyle kapıyı kapatıp peşinden gitti.

"Anne kıza niye vuruyorsun, yüzüne bak nasıl kızarmış!"

"Hak ediyor Tom, sana yaptığı onca şeyden sonra."

"Ben oğlunuza hiç bir şey yapmadım."Sharon alaycı bir tavırla güldü.

"Öyle mi, hiç mi bir şey yapmadın, sen varya aşağılık insanın tekisin, keşke başka bir psikolog bulsaydım oğluma."

"Anne! Düzgün konuşur musun! Eftalia böyle birisi değil."

"Senin de gözünü boyamış bu."

"Ben kimsenin gözünü boyamadım."

"Hah tabi, şuna bak üstünde oğlumun kıyafeti saçların dağınık bugün oğlumu kandırdın, yarın kimi kandırıcaksın merak ediyorum."

"Anne fazla oluyorsun."

"Böyle bir şey demeye hakkınız yok."

"Niye yalan mı? Kim hastasıyla bu kadar çok ilgilenirki, söylesene her hastana köpek sahipleniyor musun? Onların gözünü boyuyor musun Eftalia."

"Bakın son defa söylüyorum kimsenin gözünü boyamadım ben ayrıca Tom benim için özel birisiydi."

"Özelmiş, külahıma anlat bunları, defol git şimdi oğlumun evinden, hadsiz."

"Biliyor musun anne, gitmesi gereken Eftalia değil sensin." "Tanrım ne yapmıştım ben, bildiğin anne ve oğul arasına girmiştim." diye düşündü, suçluluk duygusu bütün vücudunu kaplarken huzursuzca yerinde kıpırdandı.

"Öyle mi Tom, her zaman yanında olan bendim bu aptal kız değil."

"Laflarına dikkat et anne, hem bu zamana kadar yanımda olan kişisin ama şu an haksız olan da sensin, şimdi evimden gider misin!"

"Peki, ben giderim Tom ama eninde sonunda benim evime geleceğini ikimiz de biliyoruz, sana gelirsek Eftalia, keşke annen sana biraz insanlığı öğretseydi!"Eftalia boğazımda oluşan yumru yüzünden konuşamamıştı, Sharon ise kapıya yönelmişti.

"Üzgünüm, bazı şeyleri bana öğretecek bir annem olmadı ama ben kendi kendime öğrendim."Sharon hiç bir şey demeden evden çıkmıştı, Eftalia dolan gözlerimi silip koltuğa oturdu.

"Ben annem adına özür dilerim, o biraz fazla korumacı."Tom yere eğilmiş Eftalia'nın ellerini tutuyordu.

"Sorun değil Tom ama cümleleri çok ağırdı."