-Gördüklerim karşısında şoka uğramıştım ve ne yapacağımı bilemedim. 10 dakika boyunca orada öyle kalakaldım. Kendime geldiğim zaman defteri çantama atıp dışarı çıktım. Haru'nun böyle birşey yapması mümkün mü? Benim tanıdığım Haru böyle yapmazdı..
-Yolda bunları düşünürken birine çarptım. Ve yere düştüm.
Mizuki: Biraz dikkat et lütfen.
?: Ne? Bana çarpan sensin.
Mizuki: Ben önüme bakmıyordum en azından sen dikkat edebilirdin.
?: Peki sen öyle diyorsan öyle olsun.
-Elini uzattı ve kalkmama yardım etti. Kalktığım zaman yüzüne daha dikkatli bakabildim. Bu çocuğu Haru'nun yaptığı listede görmüştüm..
?: Sen ağlıyor musun?
Mizuki: Hayır ağlamıyorum yardım ettiğin için teşekkür ederim artık gidebilirsin.
?: Gecenin geç saatinde ağlayan bir kızı yalnız başına bırakamam.
Mizuki: Sorun yok dedim gerçekten evim şu köşeyi dönünce orda zaten.
?: Pekala. Ozaman oraya kadar sana eşlik edeceğim. Birdaha bu saatte dışarıda dolaşmasan iyi olur, kötü niyetli bir sürü insan var.
Mizuki: Pekala bay kontrol manyağı hadi gidelim geç oluyor.
?: Kontrol manyağı mı? Sadece iyiliğini düşünüyorum!
Mizuki: Sadece dalga geçiyordum.
...
Mizuki: Tamam evim burası bıraktığın için teşekkür ederim.
?: Rica ederim Madam. Hoşçakalın.
-Eve geldiğim zaman teyzemin soru bombardımanından kurtulduğum gibi odama girdim ve Haru'nun defterini karıştırmayalım başladım.
-Anladığım kadarıyla adı Todoroki Shoto ve Haru bu çocuğun beni mutlu edebileceğini düşünmüş..?
-Bu tarz saçma şeyleri umursamayı bıraktım ve Haru'nun gerçekten insanları öldürüp öldürmeyeceği üzerine düşünmeye başladım ama bir yere varamadım. Tanıdığım Haru asla yapmazdı. Yada belkide ben onu tam olarak tanıyamadım.
-Haru'nun ölümünün acısını atlattığım zaman bu olayı araştırmaya karar verdim ve gerçekleri öğrenmek için elimden geleni yapacaktım.
-Haru'nun bana verecek olduğu ayıya sımsıkı sarıldım ve geçirdiğim şoka rağmen uykuya dalmayı denedim.
258 kelime <3
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Sonsuza Kadar / Todoroki x Oc Fanfiction
FanficSadece bir kişinin, yıllarca geçmeyen terkedilme acısını ve yalnızlığı geçireceğini kim bilebilirdi ki?