SONSUZ UÇURUM

5.bölüm

🖤

Gün ağrımıştı saati tam olarak bilmiyordum . Ama burda iki üç saat kadar oturduğuma emindim . Yavaşça kalktım oturduğum yerden hasta olmazdım umarım birde bununla uğraşamazdım. Ellerim donmuştu. Aşırı derecede üşüyordum keşke üstüme birşey almayı akıl etseydim dedim . Sonra kendi kendime kızdım kurtulmuşum benim düşündüğüm şeye bak . Ormanlıktan çıkmak için otobanı bulmaya çalıştım biraz yürüdükten sonra otobanı gördüm. Ama orya çıkarsam beni daha kolay bulurlardı . Olurda beni ormanın içinde görürlerse yine bir kaçma şansım olurdu . O yüzden yolun kenarından yolu takip ederek yürümeye başladım.

Baya uzun süredir yürüyordum . Bir kaç tabela çıkmıştı önüme ama nerde olduğumu bilmiyordum . Neden başıma iş alıyorum ben her seferinde lanet olası adam beni tam zamanında kaçırmıştı. Bir hafta ya bir hafta kalmıştı kurtulmama babamdan o iğrenç yüzünden ve dayaklarından. Aniden kafamda şimşek çakmış gibi hissettim . Bu baturalp dedikleri adam beni özel numaradan arayan adam mıydı ?

Olabilirde olmayabilirde ama neden ? Neden arasın ki beni çok saçmaydı bir neden yoktu ortada . Bunları düşünürken köy kahvaltısı yazan bir yer göründü. Oraya ulaşmak için yaklaşık bir 2- 3 dakika daha yürümem lazımdı. Acaba orda beni alıkoyanlardan biri varmıydı. Oraya ulaştığım gibi arka tarafındaki kadınlar tuvaletine girdim. En azından tuvaletler dışarıdaydı. Içeride birileri olabilirdi. Elimi yüzümü yıkadım. Gerçekten dayak arsızı gibi görünüyordum. Babamın attığı dayağın izleri vardı suratımda . Sahi en son ne zaman izsiz görmüştüm suratımı . Lanet herif nefret ediyordum ondan . Bu sırada içeri bir kadın girdi . Ne kadar utansamda sormak zorundaydım.

- Merhaba

Kadın bana dönüp hafifçe gülümsedi.

-Merhaba , tanışıyor muyuz ?

Kafamı hayır anlamında salladım.

- Hayır ama gerçekten yardıma ihtiyacım var . Şuan nerdeyiz yani istanbulun neresindeyiz ?

- Şuan çatalcadayız . Yardım edebileceğim birşey varmı.

Kadından biraz şüphe ettim çok sıcak kanlıydı. Ama o adamla tanışıyor olamazlardı herhalde.

- Bakın ben gerçekten zor bir durumdayım . Benim acilen evime dönmem lazım bana biraz yardım edermisiniz . Evime kadar gerçekten borcum neyse fazlasıyla ödeyeceğim .

Kadın anlayışla bana bakıp.

- Önemli değil canım biraz beklersen lababoya girmem lazım bırakabilirim seni evine.

Minnetle gülümsedim .

- Çok çok teşekkür ederim gerçekten.

Sadece gülümsedi ve omzumu sıvazladı. Kadın bir iki dakika sonra çıktı. Arabasının olduğunu söyledi. Lavabodan çıkıp arabaya yerleştik. O sırada kadın kendinden bahsediyor . Banada neden bu halde olduğumu soruyordu. Tam o sırada arabaların geldiği yerden 3 araba aynı anda girdi . Aşırı derecede tırsmıştım. Eğer beni bulursa çok kötü olurdu hem kendimi hemde yanındaki kadını yakardım.

- Lütfen sürün lütfen uzaklaşalım burdan .

Kadın etrafına bakındı biraz rahatsız olduğumu anlamıştı zaten . Hızla arabayı haraket ettirdi . Yolu tarif etttim kadına . Yaklaşık yarım saat sonra evimin arka mahallesine geldiğimde . Kadına durmasını söyledim .

- Beni burda bekleyin lütfen paranızı getireceğim. Bugün gerçekten hayatımı kurtardınız . Size minnettarım.

Kadın gülümsedi ve elini uzattı.