hero.

21. Wake up!

2 weeks later
Terwijl Shay vecht voor haar leven, plaats ik een tweet. "I hope you're all happy now." Ik maak een foto van Shays hand en de mijne. Als het echt de schuld is van alle haat die ze kreeg, heb ik me vergist in mijn fans. Ik heb haar geen moment alleen gelaten, dat heb ik beloofd. Ik knijp in de bedrand, soms heb ik geen hoop meer. Ze ligt hier nu al zo lang, wordt ze nog wel wakker? Ik weet het niet, ik ben moe. Maar slapen? Dat kan ik opeens niet meer. Het is alsof ze me wakker houd, alsof ze me er tot toe dwingt haar te helpen. Wat kan ik doen? Ik kan haar niet wakker maken, dat kan niet. Ze verzwakt steeds meer. Ik kan niet zonder haar, want leven zonder het gene waar voor je leeft,kan dat wel? Ik heb eigelijk niets meer. Wat als ik haar niet gered had? Dan was ik nu beroemd en had ik de tijd van mijn leven, dan zat ik hier niet. Ik wil hier niet zitten, maar ik wil haar. 'Word wakker.' Dwing ik haar snikkend toe. 'Alsjeblieft.' Ik laat mijn hoofd op haar buik vallen. 'Niet dood gaan' Ik veeg mijn tranen af aan mijn mouw. Peter komt de kamer in gelopen. Hij heeft een gitaartas mee. 'Hee.' Knikt hij. Ik glimlach licht terug. Hij haalt de gitaar uit de tas. 'Wil jij voor haar spelen Luke?' Vraagt hij zacht. Ik neem de gitaar aan. 'Graag' fluister ik. Ik houd hem vast en begin wat akoorden te spelen. "Say something, im giving up on you...." Ik hoor Peter snikken hij loopt de kamer uit. 'Ik moet heel even.' Hij wijst naar de deur. Zelf begin ik ook te snikken. Ik begin opnieuw.
"Say something, I'm giving up on you
I'll be the one, if you want me to
Anywhere I would've followed you
Say something, I'm giving up on you
And I am feeling so small
It was over my head
I know nothing at all
And I will stumble & fall
I'm still learning to love
Just starting to crawl
Say something, I'm giving up on you
I'm sorry that I couldn't get to you
Anywhere I would've followed you
Say something, I'm giving up on you
And I will swallow my pride
You're the one that I love
And I'm saying goodbye
Say something, I'm giving up on you
And I'm sorry that I couldn't get to you
And anywhere I would've followed you
Say something, I'm giving up on you
Say something, I'm giving up on you
Say something..."
Ik beeindig mijn lied en kijk naar Shay, op eens hoor ik een lange piep. Ik kijk verschrikt op het hartslagapparaat. Er verschijnt een horizontale streep. 'Nee!' Ik vlieg naar haar toe en voel haar hart, ik voel geen hartslag meer. Ik ren de gang op. 'HELP!' Ik kijk angstig om me heen. 'HELP ALSJEBLIEFT' Schreeuw ik. 'HELP' Mijn stem verspringt. 'HELP' Ik val op de grond. 'HELP ME' Schreeuw ik op mijn allerharst. Ik ren terug naar Shay en probeer haar te reanimeren, ik weet niet hoe het moet.. Peter rent de kamer in. 'Haal alsjeblieft een doktor' Huil ik. Ik druk op haar borstkas. Maar een reactie krijg ik niet. 'Kom op!' Schreeuw ik tegen haar. Een paar dokters rennen de kamer in met een shock apparaat. Ik sla mijn handen voor mijn mond. Peter haalt me met moeite de kamer uit. Ik hoor de schokken op de gang. Ik schop tegen een bankje aan. 'FUCK' schreeuwend val ik tegen de muur aan. 'Fuck fuck fuck!' Ik laat mijn hoofd tegen de muur aan vallen. Peter word de kamer ingeroepen. Al snel komt hij terug en glimlacht hij naar me. 'Ze leeft.' Ik sta op en ren naar Peter toe. Ik omhels hem. Ik ren de kamer in. 'Shay.' Fluister ik. 'Ze is nog steeds in een coma.' Fluistert een doktor, Ik kniel naast haar neer en de doktors lopen de kamer uit.

'Je bent een vechter.' Ik wrijf over haar arm. 'Ik ben zo terug, even met de doktors praten.' Zegt Peter. Ik knik en werp mijn blik weer op Shay. 'Je bent mijn wereld, wist je dat al.' Huil ik een beetje lachend. 'En als je het niet haalt, dan kom ik naar je toe, beloofd.' 'Ik hou zo veel van je.' Ik wrijf over haar hoofd en omhels haar. Opeens voel ik een hand op mijn rug bewegen. Mijn ogen springen open. Ik kijk recht in die van Shay. Ik sla mijn handen voor mijn mond en bijt op mijn lip om niet te huilen. 'Ken je me nog?' Vraag ik zacht. 'Ik hou ook van jou.' Zegt ze zwak. Ze huilt, netzo als ik. 'Hallo Shay.' Lach ik. 'Hallo.' Lacht ze terug. Ik houd haar dicht tegen me aan. Ze leeft! 'Ik ga Peter halen.' Ik wrijf door mijn haar en sta op. 'Blijf.Alsjeblief?' Ze kijkt me aan. Ik zak weer terug. 'Tuurlijk blijf ik.' Ik wrijf over haar hand. Ik ga nooit meer weg. Shay's vader komt de kamer in gelopen. Hij werpt zijn blik op Shay en rent naar haar toe. Peter omhelst haar. 'Het spijt me zo.' Zegt ze zacht. 'Het is al goed schatje.' Peter houd haar vast. Ik veeg mijn tranen weg. 'Oh ik was zo bang.' Zegt hij pijnlijk. Op mijn sokken sta ik op, ik moet een doktor halen. 'Ik ga wel.' Shay's vader staat op en loopt de kamer uit. 'Je was even weg, nadat ik voor je zong.' Zeg ik zacht. Shay slikt. 'Was ik dood?' ze knijpt in mijn hand. 'Je leeft weer.' Ik kus haar voorhoofd. 'Luke?' Fluistert Shay. 'Is het mijn schuld?' Ze kijkt me aan. 'Nee,nee echt niet. Het is Michaels schuld, maar het maakt niets meer uit. Je bent er nog, dat is het belangrijkste nu.' 'Oke' Shay zakt naar onder. Ik lach, eindelijk kan ik weer lachen. Shay glimlacht terug. 'Dankjewel.' Fluistert ze.