hero.

19. The break up

Samen met Ashton zit ik op de stoeprand. Zwijgend kijkt hij voor zich uit. Michael is te ver gegaan. Ik kijk naar Ashton. Hij vecht tegen zijn tranen om toch mannelijk te zijn. Maar het mag wel, huilen helpt. Ik klop hem op zijn schouder. 'Ik ga naar huis Luke.' Zegt hij eentonig. 'Ik ga mee.' Ik bekijk de lucht, ik mis het om vrij te zijn. We worden overal in de gaten gehouden. 'One Direction vind wel een nieuwe openings act, vanavond is de laatste show die ik speel.' Ashton staat op. 'Je mag best huilen.' Zeg ik zacht. Ashton loopt dichter naar me toe en omhelst me. Ik hoor hem huilen. Ik houd hem vast tegen me aan. 5 seconds of summer is er niet meer. Dat doet me pijn, en hem ook. Ik klop op zijn rug en Ashton veegt zijn tranen weg. Op eens komen er twee meisjes naar ons toe. 'Ashton?' Ze houd haar handen voor haar mond. 'Niet huilen.' Zegt het andere meisje. 'Dankjewel.' Lacht Ashton. 'Het is niets.' Faked hij. Hij zet zijn fake smile op. 'Willen jullie een foto?' Hij geeft ze een knuffel en we gaan met ze op de foto. Daarna lopen we weg. De laatste fan foto, ooit gemaakt.

19:38 PM
"Amsterdam!" Ik loop het podium op. De menigte meisjes begint te schreeuwen. Ik loop naar de microfoon. "We have an important announcement, so make sure to film it." Michael Ashton en Calum komen naast me staan. "We want everyone to be quiet" zegt Calum streng. Ik kijk naar Cal, en hij naar mij. Calum knikt naar me. "We're breaking up." Stamel ik. De hele arena is stil. "We're not 5 seconds of summer anymore." Slikkend kijk ik de arena door. Sommige huilen. "This is gonna be our last live song ever played, Close as strangers" Michael begint te zingen. Hij kijkt me aan en stopt zijn stem. "I'm so sorry, I can't do this." Daarna rent hij het podium af. Er ontstaat een chaos. Ik bijt op mijn lip. 'Ga van het podium af.' Hoor ik een vrouw door mijn oormicrofoon zeggen. Ik zwaai nog een keer naar de fans. "I LOVE YOU GUYS" Zwaaiend lopen ik Calum en Ashton het podium af. Als we de gang inlopen staat onze manager er. 'Sorry.' Ik kijk hem aan. 'Dit is ongelooflijk.' Zegt hij vol afschuw. Ik trek mijn microfoon uit en loop de kleedkamer in. 'Dit kunnen jullie niet maken.' Schreeuwt hij daarna. Ik ga er niet op in. Samen met Ashton pak ik mijn spullen, we lopen naar de bus. Nemen een taxi, en vliegen naar sydney. Zo stel ik t me voor dan. Calum kijkt me aan. Hij heeft gehuild, want zijn ogen zijn rood. 'Ik vind het zo kut he.' Zegt hij als ik hem omhels. Ik vind het kut voor hem, hij heeft niets gedaan. Ik knijp hem in zijn rug, Calum is mijn beste vriend, dat wil ik zo houden. 'Ga met ons mee Cal.' fluister ik. 'Ik moet bij Michael blijven, anders word hij gek.' Zegt hij terug. 'Lief van je.' Ik laat m los. Ik kijk naar Ashton, hij is zijn spullen aan het pakken. Ik pak mijn spullen ook. Ik had sowieso niet veel mee. Ik grijp mijn koffer vast en gooi het op tafel. Michael loopt de bus in. 'Doe t nou alsjeblieft niet..' Zegt hij zacht. Ik negeer hem en Michael loopt door.

'We kunnen het vliegtuig van elf uur nemen.' Ashton rijd over de snelweg. Hij heeft het pedaal vol ingedrukt. We hebben de auto van onze manager. 'Hij heeft het echt verpest.' Zegt Ashton wat later. We rijden de garage in en stappen uit. 'Waar moeten we naar toe?' Vraag ik als ik de koffers uit de achterbak haal. 'We vinden het wel.' Hij zet de auto op slot en we lopen door de glazen deuren het vliegveld op. Ashton haalt de twee kaartjes uit zijn zak en geeft er een aan mij. Met z'n tweeën lopen we naar de gate.

P.O.V SHAY
Ik ben weer thuis. Peete heeft me uitgelegd wat er gebeurt is. Ik ben niet boos op Olivier, hij wou gewoon lol hebben. Ik herrinner me eigenlijk niets meer. Ik neem twee asperines en ga op mijn bed liggen. Ik kijk op twitter, ik weet bijna zeker dat er foto's gelekt zijn. Ik bekijk mijn mentions. "THEY BROKE UP BECAUSE OF YOU" Ik schrik, wat? Ik kijk en zie dat #5sosbrokeup trend. er loopt een rilling over me heen. 'Wat?' Ik ga meteen naar het 5 seconds or summer account, het bestaat niet meer. Er staan tranen in mijn ogen, het is mijn schuld. Ik ga naar een van de update accounts. "Ashton and Luke are heading to the airport." Tweette ze. Ik krijg een notificatie. "HOW DIDNT I KNOW IM CRYING" zo volgt de tweet van het update account. Ik smijt mijn telefoon op de grond en begin te ijsberen. Ik loop mijn kast in en trek mijn band shirt kapot. Dit is mijn schuld. Dit is mijn schuld. Ik schuif het raam open, ik heb het zo heet. Ik bekijk Sydney en zucht. Luke had me nooit moeten redden, dan was dit nooit gebeurt. Ik neem mijn mesje in mijn handen en bekijk mijn arm. Dan zet ik de eerste rode strepen erin, diep. Ik moet het voelen, waarom doet het geen pijn? Ik pak mijn telefoon op. 'Im so sorry' tweet ik terwijl ik op mijn lip bijt. Jayden bericht me

Please don't hurt yourself, it's not your fault

Ik zucht, dat is het wel. Er drupt een druppel bloed op de grond. Verstijft kijk ik voor me uit. Wat moet ik doen? Ik neem een verband uit mijn kast en wikkel het om mijn pols. Mijn maag rommelt, ik heb nu precies 24 uur niet gegeten. Ik voel me licht worden in mijn hoofd. Met een klap val ik op de grond, ik zie niets meer.

P.O.V LUKE
We landen in Sydney. 'Home sweet home.' Zucht ik. Ashton heeft de hele reis geen woord tegen me gezegd. Het vliegtuig stopt met rijden en ik klim over Ashton heen. 'Kom.' Ik trek hem omhoog en neem mijn bagage uit het kastje. 'Je doet geen domme dingen he Ashton?' Ik kijk hem aan. Hij schud zijn hoofd. 'Jij ook niet.' Glimlacht hij. We lopen de aankomst hal in. Er staan fans, die we besluiten te negeren.

Ik sta voor mijn huis en bel aan. 'Luke?' Mijn moeder maakt open. Ik bijt op mijn lip en er springen tranen in mijn ogen. 'Wat is er?' Vraagt ze als ze me omhelst. 'We zijn geen band meer.' Zeg ik zacht. 'He?' Liz houd me vast. Molly rent naar me toe en begint te blaffen. 'Hee Molly.' Ik kniel voor haar neer en aai haar achter haar oor. Liz klopt op mijn rug. 'Moet ik wat water voor je pakken?' Roept ze vanuit de keuken. 'Nee, ik moet even wat afhandelen.' Ik ga naar Shay, ik moet haar vasthouden. Het is niet haar schuld. 'Ik ben zo terug.' Ik veeg mijn tranen weg en loop naar buiten, stap in mijn Audi, en rijd naar Shay.

'Shay?' Ik heb al meerdere keren aangebeld. 'Shay het is Luke.' Schreeuw ik. Ze is thuis, het licht brand. 'Maak open.' Ik kijk onder de mat en zie de huis sleutel liggen. Ik maak de deur open en loop de woonkamer in, geen Shay. Ik loop de trap op. 'Hallo?' Ik adem snel, ik weet niet wat ik aan tref, het is doodstil. Ik ruk de deur open en zie Shay op de grond liggen. 'Nee.' Ik ren naar haar toe, haar hart klopt nog. Haar arm bloed, jezus wat is ze dun. Ze is alleen nog maar bot. Ik neem haar in mijn armen. 'Wakker worden.' Er loopt een traan over mijn wang, ze reageert niet. Ik til haar op en loop de trap af. Ik leg haar in mijn auto en stap in. 'Ik raak je geen tweede keer kwijt. Ik start mijn auto en druk het gas vol in. Ik houd haar been vast. Ze voelt koud.