hero.

13. GOOD CHARLOTTE

P.O.V LUKE 7:50 PM

You say I'm crazy
'Cause you don't think I know what you've done
But when you call me baby
I know I'm not the only one

Ik druk de radio uit. Ieder liedje herrinerd me aan Shay. Over minder dan 26 uur zijn we in London. Ik rijd de parkeerplaats van het vliegveld binnen, ik ben best laat.. We hebben afgesproken bij de Starbucks. Ik stap uit de auto. Gate 6, daar moeten we zijn. Ik haal mijn koffer en rugzak uit de achterbak en zet mijn auto op slot. Ik volg de borden, en loop dan de parkeerhal uit het vliegveld binnen. Een warme golf verwelkomt me zodra ik de schuifdeur voorbij ben. Ik schuif mijn zonnebril op, op de borden zoek ik waar gate 6 is. Gate 6 tot 8 links af Lees ik op een bord. Mijn vlucht vertrekt over een anderhalf uur. Ik doe mijn oordopjes in en zet green day op, loop naar links en ik zie LONDON staan op een bord. Er staat geen rij, gelukkig. Ik loop er naar toe en laat ze mijn paspoort zien, weeg mijn koffer af, en loop door. Bij de douane doe ik mijn rugzak en mijn telefoon in een bak en loop ik door. Het ding piept. 'Uw zonnebril, meneer.' Zegt het meisje dat achter me staat. 'Oh.' Ik doe mijn zonnebril af en loop opnieuw er door heen. 'Danku, fijne vlucht Luke.' Zegt ze dan lachend. Ik glimlach terug, pak mijn spullen weer, en loop door.

In de verte zie ik de Starbucks al liggen, volgensmij zijn ze er al want ik zie Michaels haar, het is rood. Het word moeilijk om samen met hem te zijn, maar ik weet dat ik dat kan. Sterk loop ik door, alleen maar vooruit kijkend. Ik zet mijn zonnebril af en duw hem in mijn rugzak. Michael kijkt me aan. 'Heb je dr geslagen?' Ik zucht en negeer hem. Ik loop door naar Ashton, hij zit samen met Calum op een leren bank. 'Hey.' Ik ga naast ze zitten. 'Hi mate.' Lacht Ashton. Calum zit zwijgend naast hem. 'Whats up cal?' Ik kijk hem aan. 'Liefdes verdriet.' zegt Ashton grinnikend. Ik klop op Calums schouder. 'Hoe gaat het met je?' Calum neemt een slok van zijn koffie. 'Klote.' Zeg ik. 'Ik snap het.' Ashton kijkt op zijn horloge. Michael komt tussen mij en Calum zitten. Ik kijk op zijn scherm, en zie dat hij met Shay praat, altans hij praat, Shay niet. 'Michael stop.' Zeg ik zuchtend. 'Wat?' Hij kijkt me aan. 'Waarom praat je met haar?' Zegt Ashton dan. 'Ik hou van haar.' Zegt Michael zelfverzekerd. 'Shay houd niet van jou.' Zeg ik boos. 'Jongens stop.' Zegt Calum. 'Over 10 minuten kunnen we boarden, zullen we alvast daarheen gaan?' Ik zucht en sta op. 'Strak plan.' Calum staat ook op en de rest volgt.

Samen met Ashton bekijk ik de opstijgende vliegtuigen, Michael en Calum zijn nog even door de winkels aan het lopen. 'Kun je niet net alsof doen?' 'Wat?' Ik kijk Ashton aan, wat bedoelt hij? 'Dat je gewoon normaal doet tegen Michael, dalijk raken de fans overstuur.' zegt hij gefocust op de vliegtuigen. 'Ja, is goed.' Lach ik. Ashton is een goede kerel, hij geeft zo intens veel om de fans. 'LUKE!' Ik schrik, is dat, Shay?Ik draai me om en zie dat het Shay niet is. Het meisje rent in de armen van een andere jongen. Ik bijt op mijn lip en ga op de ijzeren bank zitten. Ik wrijf met mijn handen door mijn ogen. Ashton ploft naast me neer. 'Sorry.' Zucht hij dan. 'Jij kan er niets aan doen.' Zeg ik. 'Jij ook niet, Luke.' Ashton geeft me een klopje op mijn rug. 'Ik hield echt van haar.' Zuchtend kijk ik naar de grond. 'Je komt er wel bovenop Luke.'

9:04 PM We lopen het vliegtuig in, het is inmiddels een stuk drukker geworden. Ik zit naast Ashton, en naast mij zit niemand.Calum en Michael hebben de stoelen voor ons zitten voor ons. 'Ik ga bij het raam.' Lacht Ashton. 'Oke, geef me je tas.' Ik pak Ashtons rugzak en duw onze tassen in het kastje boven ons. Als bijna het hele vliegtuig vol zit rennen Michael en Calum binnen. Ashton begint te lachen. 'Jezus wat zijn jullie dipshits.' Zegt hij. 'We hebben nog even wat eten gehaald ja.' Lacht Calum. Hij paast Ashton en mij twee bussen pringles. 'Dankje maat.' Ik pak de pringels en leg ze in het vakje. We hebben goede stoelen gereserveerd, dus we hebben veel beenruimte en de stoelen zitten comfortabel. 'Ze hebben wifi!' Schreeuwt Ashton door het vliegtuig. 'Ashton.' Grinnik ik. Ik doe mijn oordopjes in als het vliegtuig begint te rijden. Ik open spotify en zet green day's album op. Ik bekijk mijn mentions. #shaydeactivatedfollowparty ik zie dat het een trending topic is. Ik moet haar verdedigen, dit gaat te ver. Im unfollowing EVERYONE who tweets #shaydeactivatedfollowparty , lets re-make this shitty hashtag #shaydeactivatedunfollowparty thanks to everyone who didnt tweet it. Tweet ik. zuchtend druk ik twitter weg, waarom heeft Shay gedeactiveerd?

P.O.V ASHTON 3:00 AM - Slapen in een vliegtuig blijft moeilijk, hoe fijn je zitplaats ook is. Mijn voet slaapt. Ik bekijk het vliegtuig,Luke slaapt, Calum en Michael ook. In het vliegtuig zijn een paar lampjes nog aan, en het gangpad ook. Ik kruip voorzichtig over luke en ik sta op, ik ga naar de wc. Zachtjes loop ik het vliegtuig door, slapende hoofden kijken me aan. 'Omygod.' fluisterd een meisje. Ze slaat haar handen voor haar mond en begint te huilen. 'Sst.' Ik ga op mijn hurken zitten. 'Gaat het?' Ik wrijf over haar arm. 'Droom ik?' Fluisterd ze. 'Nee.' Glimlach ik. 'Dit is mijn droom..' Ze bijt op haar lip. Ik lach en geef haar een knuffel. 'Wat is je naam?' 'Charlotte.' Fluistert ze. 'Oke Charlotte, ik ben Ashton, en ik moet heel nodig naar de wc, maar ik kom terug oke!' Ik sta op en loop de wc binnen.

'Hoe oud ben je?' '16.' Ik zit weer op mijn hurken op het gangpad. 'Wil je naast ons komen zitten? Dat is makkelijker praten.' Charlotte knikt en staat op. 'Kom.' Ik schud Luke wakker. 'Jij mag bij het raam.' Fluister ik. 'Shush!' Hij schuift door en valt weer in slaap. Iets aan haar trekt me aan, ze heeft lichtblauwe ogen en is een beetje getint. 'Ben je niet moe?' Charlotte komt naast me zitten. 'Nee.' Ze opent haar telefoon. 'Mag ik?' Ze kijkt me aan maar als ik terug kijk kijkt ze snel weg. 'Ja, ja tuurlijk.' Ze maakt een foto. 'Ik zag jullie al zitten, maar ik durfde niet te komen want ik dacht dat ik jullie lastig zou vallen.' 'Nee joh.' Lach ik. 'Kijk.' Charlotte haalt haar hemdje naar boven en ik zie ons teken op haar heup staan. Ik houd mijn pols naast haar heup, ze heeft de zelfde tattoo als ik maar dan is het ingekleurt. Ze glimlacht en houd mijn hand vast. Betraande ogen kijken me aan. 'Wat ga je in London doen?' 'Ik wou zo ver mogelijk zijn van Australie, het verleden achter me laten.' Ik veeg Charlotte's traan weg. Ze heeft veel mee gemaakt, er zitten wat blauwe plekken op haar arm. Ik durf niet verder te vragen. Charlottes hoofd valt op mijn schouder. Er vallen een paar tranen op mijn broek. 'Sorry.' Fluisterd ze. 'Ik ben niet van suiker.' Lach ik. Ze pakt haar mobiel en opend twitter. Post de selfie. At first i thought this was a dream, but now i realise that he's actually beside me. Tweet ze. Ik sla mijn arm om haar heen. En ik zie dat ze schrikt. 'Sorry, ik-' 'Sst, ik doe je niets..' Fluister ik. Charlotte sluit haar ogen en even later doe ik dat ook.