hero.

12. Stay with me

3 days later.
Met een kop thee lig ik in bed, luisterend naar spotify's sad songs playlist. Ik heb de laatste paar dagen alleen maar gehuild en geslapen. Ik kan me er niet over heen zetten. Het lukt niet. Ik drink het laatste beetje van mijn thee op en schuif dan langzaam uit mijn bed. Ik loop de trap af. Het is stil in huis, alles staat nog precies zoals het stond. Ik kijk in het keukenkastje. Het is helemaal leeg, ik moet naar de winkel. Ik maak een diepe zucht en loop de trap weer op. Het is pas 9 uur, maar de supermarkt is wel al open. Ik doe mijn kleren en schoenen aan en zet een zonnebril op. Maar te hopen dat ik niet gezien word. Ik ben bang, bang om te gaan. Ik pak wat geld van mijn kast af en loop de trap weer af. Ik pak mijn jas en maak de voordeur open. Ik betwijfel of ik wel kan. Maar uiteindelijk loop ik toch de deur uit

Ik loop door Sydney, het is al tamelijk druk. Met mijn hoofd naar de grond gekeert loop ik de supermarkt in. Ik schuif mijn zonnebril af en zoek naar goed eten. Ik neem een pak yoghurt uit de vriezer. Als ik de deur van de vriezer sluit botst er iemand tegen me op. Het pak yoghurt valt op de grond en springt open. Ik kijk achterom. 'Waar wacht je op? Dat pak ruimt zichzelf niet op.' Luke kijkt me even aan en loopt dan weg. 'Luke.' Fluister ik. 'Luke wacht!' Ik ren achter hem aan. 'Luke wacht alsjeblieft even.' Ik trek aan zijn mou. 'BLIJF van me af.' Hij trekt zijn arm weg. 'Luister nou verdomme.' Schreeuw ik huilend. 'Wat valt er nog te luisteren.' Twee vermoeide ogen kijken me aan, hij ziet er slecht uit. Nog slechter als ik. 'Ik hou van je.' Zeg ik zacht. Lukes ogen zijn rood en staan vol water. 'Rot op.' Schreeuwt hij. 'Rot op ik wil het niet horen.' Een man loopt naar ons toe. 'Valt ze je lastig Luke?' Zegt de gespierde man. Luke kijkt me aan. 'Ja, ja ze valt me lastig.' Mijn mond valt open. 'Luke kijk ons nou.' Zeg ik huilend. 'Ik hou van je en jij houd van mij.' Ik veeg mijn tranen af aan mijn jas. Luke loopt naar me toe. 'Luister heel goed, je moet je mond dicht houden Shay, en heel snel ook. Want als 5 seconds of summer kapot gaat, door jou. Zorg ik er persoonlijk voor dat jij kapot gaat.' Ik voel zijn warme adem en ik slik. 'Ik ben al kapot.' Ik kijk hem aan. 'Weetje Shay, ik ben niet in de stemming voor jou bullshit.' Hij kijkt me dreigend aan. 'Wie ben jij?' Zeg ik vol afschuw. 'Ik ben te goed voor je.' Zegt hij grinnikend. 'Je bent een slet.' Ik val een beetje naar achter en ik zie dat hij dat ook doet. Beide schrikken we van onze woorden. 'Ik heb echt een grote fout gemaakt.' Zegt hij een paar seconden later. 'Jij?' 'Een grote fout om jou te redden, van mij part kan je lekker naar je moeder, dan heeft ook niemand last van je.' Ik laat het mandje vallen en staar hem aan. Er rolt een traan mijn mond binnen. Het vuur staat in mijn ogen. Ik loop dichter naar hem toe en klap hem op zijn wang. Lukes bewaker grijpt me vast. 'Nee.' Luke haalt hem van me af. Hij kijkt me aan en loopt dan naar me toe. Hij grijpt me vast en duwt me met mijn hoofd tegen de muur aan. Ik wordt wazig. 'Deze is voordat je mijn hart brak.' Zegt hij huilend. Ik houd mijn hand voor mijn hoofd en merk dat het bloed. 'En deze is voordat je mijn beste vriend neukte.' Schreeuwt hij overslag. Als hij zijn vuist balt houd hij zichzelf tegen. Ik zie dat hij schrikt. Mijn hoofd bloed heftig en ik zie wazig. Luke kijkt me met open mond aan. Ik ren de winkel uit, met mijn hand voor mijn hoofd ren ik zo hard als ik kan naar huis.

Ik smijt mijn jas op de grond en ren naar boven de badkamer in. Ik houd mijn hoofd onder de douchekop en kreun. Het water is rood, het bloed nog steeds. Ik droog mijn haar af en kijk in de spiegel. De wond loopt vanaf mijn slaap tot iets boven het puntje van mijn wenkbrouw. 'Fuck.' Zucht ik. Ik haal een washandje uit het kastje en houd hem tegen mijn hoofd aan. 'Fuck, fuck fuck.' Ik veeg een traan weg en gooi water door mijn ogen. Ik plak helemaal. Het gekke is dat het geen pijn doet, fysiek doet het pijn. Maar niet omdat de wond pijn doet. De bel gaat. Luke? Ik loop de badkamer uit en open de deur. Pim kijkt me aan. 'Wat is er gebeurt.' Ze bekijkt mijn wond. Ik zeg niets zak in elkaar. 'Shay?' Ze schud me door elkaar. 'Holy shit.' Pim grijpt haar telefoon. 'Een ambulance, alsjeblieft snel.' Snikt ze. 'Ik raak je geen tweede keer kwijt.'

Ik word wakker in het ziekenhuis. Met een infuus aan mijn hand begin ik snel te ademen. Pim zit naast me. 'Wat is dit?' Ik ga rechtop zitten. 'Rustig.' Ze houd me tegen. 'Je mag je hoofd niet belasten.' Zegt ze glimlachend. Ik kijk naar de kamer. 'Ga je me nog vertellen wat er gebeurt is?' Vraagt Pim. Ik slik, Luke heeft dit gedaan. 'Ik ging naar de supermarkt, en toen viel een pak op de grond en Luke.' Zeg ik zwak. 'Heeft hij dit gedaan?' Twee grote ogen kijken em aan. Ik knik, er rolt een traan over mijn wang. Pim wrijft over mijn hand. 'Ik ga een verpleegster halen.' Ze staat op en loopt de kamer uit. Ik kijk naar buiten, het is donker.

'Zo.' De verpleegster loopt naar me toe en geeft me een hand. 'Ik ben Ellie.' Lacht ze. 'Wat is er gebeurt Shay?' Ellie bekijkt mijn hoofd. 'Luke heeft dit gedaan.' Pim valt in. 'Heb je zijn volledige naam?' 'Hemmings.' Zeg ik dan. 'De Luke Hemmings?' glimlacht ze. 'Ja.' Zucht Pim. 'Wat hebben jullie met mijn hoofd gedaan?' Vraag ik. 'We hebben het gehecht, heeft hij je gesneden?' Ik schud mijn hoofd. 'Hij duwde mijn hoofd tegen de muur aan, ik denk dat er wat scherps zat.' Ik houd mijn hand voor mijn hoofd, er zit een pleister op. 'Ach.' Ellie wrijft over mijn hand. 'Als je wilt mag je al naar huis, Shay. Er is geen zenuw geraakt dus antibiotica moet genoeg zijn.' Ellie staat op. 'Dan haal ik je infuus er nu uit.' Ze trekt voorzichtig het infuus uit mijn hand en ze plakt er een pleister op. 'Kom.' Pim rolt een rolstoel voor. Ik klim erin en kijk op mijn telefoon. Het is half elf. Pim rijd de rolstoel de lift in. 'Wat nou als ik niet was gekomen.' Zucht ze. Ik haal mijn schouders op. 'Dankjewel.' Zeg ik zacht. Pim wrijft over mijn schouder. 'Sorry, Shay.' Zegt ze dan. 'Het is al goed.' Zeg ik glimlachend. Pim loopt de lift uit, en mensen staren me aan. Ik slik en kijk naar de grond. Als we het ziekenhuis uit willen lopen worden we gestopt. 'Heeft Luke dit gedaan?' Een paar mensen stellen ze zelfde vraag en nemen foto's van me. Pim rolt de rolstoel door en negeert hun vragen. 'Hoe komen we nu thuis?' Zeg ik. Pim legt een deken over de rolstoel heen. 'Zo.' Pims oudere broer Jordy schuift de deur van zijn busje open en tilt me erin. Pim stapt voorin met Jordy en we rijden weg.

'Pas goed op jezelf.' Pim legt me in bed en loopt dan weg. Ik bekijk mijn telefoon, misschien heb ik een bericht van Luke. Ik ga naar twitter, en kijk op Lukes profiel.
What have i done. Tweet hij. Ik druk zijn profiel weg en kijk door mijn mentions. Ik kijk naar alle honderde haat tweets en bijt op mijn lip en druk twitter weg. Ik bekijk mijn berichten
"Kan ik je nog zien voordat we morgen op tour gaan?" Zo luid Michaels bericht. Ik negeer zijn bericht en klik mijn telefoon uit. Morgen ben ik hem kwijt. Ik ben hem al kwijt.