Zamanın Ötesinden

Bölüm 1

Çıkık elmacık kemikleri yüzünden, kilise papazının tıraş ederken bıraktığı kesik izleri, uzamış beyaz kalkık kaşlarıyla uyum sağlıyor ve dedesinin huzursuz görünen o katı suratında ayrı bir sinirlilik hali uyandırıyordu.

Arkaya yatırdığı Beyaz kısa saçlarını ilk defa sağ tarafa taranmış görüyor.
Ölümün donukluğunun dahi değişteremediği dedesini daha önce hiç görmediği bir insana benzetiyordu. Saç şeklinin oluşturduğu dedesindeki bu değişiklikten dolayı huzursuz olmuştu.
"Bu huysuz ihtiyar kendini bu halde görse, eminim en yakında ki incili papazın kafasına geçirirdi." Diye düşündü.

Papaz, ceviz ağacından yapılmış lale işlemeli tabutta ki huysuz ihtiyara bakıp." Beğendiniz mi efendim" dedi.
Rex kısık bir sesle sadece " Canlı gibi " diyebildi.
" Yani beğendiniz" dedi papaz.
Rex, " Tarağınızı alabilirmiyim"
Papaz şaşkın bir halde tamamen dökülmüş saçlarını gösterdi.

Rex, Elleriyle, dedesinin Kas katı kesilmiş saçlarını arkaya yatırdı.
Ve papaza dönüp " şimdi beğendim, beni dedemle yalnız bırakırmısız "

Ağır adımlarla uzaklaşan papazın kapattığı ahşap kapı sesini duyunca,dedesine tekrar baktı.

Ölüm soğuktu,dedesinin topragın altında kokmaya başlayacağını,tüm kanının çekileceği gerçeğini biliyordu Rex.
Belkide bu korku yüzünden insanlar ölümden sonra acı hissetmeyeceğine inandırmıştı kendini.

Narkozla uyutulduğu halde ameliyat esnasında acıyı hissettiğini söyleyen biriyle tanışmıştı zamanın da.

"peki öldüğümüzde acıyı halen hissedebiliyorsak ?" Diye düşündü. Dedesinin yüzündeki donukluğun altında,belkide o an attıgı çığlıklar olabilirmiydi ?
Belkide sırf bu yüzden istemişti yakılmamasını.
Günlerden her hangi bir gündü rex için,her hangi bir saatte ahşap kapının sesi tekrar duyuldu.
Rex eve geldiğinde saat gecenin iki'si olmuştu bile.