𝐒𝐰𝐞𝐞𝐭 𝑵𝒊𝒈𝒉𝒕𝒎𝒂𝒓𝒆̼

Part 3

ساعت پنج بعد از ظهر-
برج تجاری وینتا - سئول
ماژیک آبی رو از روی میز برمیداره و روی چند تا از ورقه های اطلاعاتی روی میزش علامت میزاره. ابرویی بالا میندازه و پوفی از سر بی حوصلگی میکشه. چندین ساعت کار بی وقفه حسابی خسته اش کرده بود. ورقه های روی میز رو جمع و جور میکنه و به همراه اونا از اتاق میره بیرون. وارد راهرو میشه و به سمت اتاقی حرکت میکنه. منشی شرکت با دیدنش متوجه میشه که میخواد رئیس شرکتو ببینه. بدون حرفی دکمه ی میکروفونشو روشن میکنه و میگه: رئیس ، عذر میخوام وقتتونو میگیرم. مدیر امور اداری میخوان ببیننتون. بله .
بعد از تموم شدن حرفش میگه : منتظرتون هستند ، بفرمایید.
سری تکون میده و به سمت در حرکت میکنه و بعد از در زدن وارد میشه. به سمت میز رئیس حرکت میکنه و پوشه ای که همراهش بود رو روی میز میزاره. و با خوشحالی میگه : تموم شد.
بعد هم به سمت کاناپه ای که روبروی میز مدیر بود حرکت میکنه و روش دراز میکشه.
مدیر به حرف میاد: انتظار نداشتم اینقد زود تمومش کنی،... ولی دیا...
دختر دستشو روی سرش میزاره و با بی حوصلگی حرفش رو قطع میکنه: سونگهوا ، تروخدا واسه یبارم که شده بیخیال محافظه کاری شو و فقط نگاهشون کن ببین کامل ان یا نه.
پسر از جاش بلند میشه و میگه: ندیده مطمئنم که کامله ولی باید بیشتر مراقب باشی، اگر کسی متوجه فعالیت های غیر مربوطه توی این شرکت بشه ، میدونی چی میشه؟
به سمت مبل حرکت میکنه و روبروی دختر می ایسته. ادامه میده : میخوای تمام زحماتمون به باد بره؟
دیا: حرفایی رو که حفظم رو برام تکرار نکن سونگ. درک کن. نگرانم.
سونگهوا سری تکون میده و دست دختر رو میگیره و میکشه که دختر می ایسته. تو چشمای بی قرار دختر زل میزنه و میگه : درکت میکنم. اما نگرانی هات بیخوده. اونم وقتی که کارا اینقدر داره خوب پیش میره.
دیا با اعصاب خوردی میگه: گااد چطور میتونی اینقدر ریلکس باشی؟؟ خودتم نگرانی. نگو نه که باور نمیکنم.
پسر نیشخندی میزنه و یک قدم از دختر دور میشه. روی پاشنه ی پا میچرخه و به سمت پوشه ی روی میزش حرکت میکنه : اره نگرانم ولی نگران توئم. میترسم با این بی ملاحظگی هات سر هممونو به باد بدی.
دختر دستی داخل موهاش میکشه و سرشو بین دستاش فشار میده که با صدای پسر به سمتش حرکت میکنه: فعلا بیا اینجا ببینم چیکار کردی.
________________