THE RUTHLESS WHO OWNS ME ✓

Chapter 1

Mabigat ang paghinga ko ng lumabas ako ng aking kwarto. The light rays from the sunlight woke me up, ayoko pa sanang bumangon dahil masakit ang katawan saktan ulit ako ng mga Sullivan.

Dumeretso ako sa kusina kung saan nakita ko si manang Lottie. I shyly smile at her.

"Good morning manang." I greeted.

"Magandang umaga Avi. Kamusta ang tulog mo?" Tanong nito habang naglalagay ng sangkap sa lulutuin niyang ulam.

Uh, kamusta nga ba ang tulog ko? Was it fine? Feeling ko hindi, sobrang tagal kong nakatulog kagabi. Kung hindi pa ako dinalaw ng antok ay feeling ko hanggang ngayon gising parin ako.

"Okay naman po." Sa huli ay iyon na lamang ang naisip kong isagot.

"May pwede po ba akong itulong manang Lottie?" Natigilan saglit si manang at maya-maya'y tumango.

"Ayusin mo na lang ang mga pinggan at kutsara't tinidor sa hapag. Maya-maya ay gigising na ang mga Sullivan." Aniya agad akong tumango at nagtungo sa gilid kung saan naroon ang mga naggagandahang pinggan.

Ingat na ingat ako sa mga pagkuha ng pinggan at mga utensils. Baka kasi mabasag, isa-isa kong nilapag ang mga plato na sakto sa apat na Sullivan.  Pati ang mga kutsara, tinidor at baso. Inayos ko rin ang placement ng prutas maging ang kanin na nakahain na.

Nang matapos ko 'yon ay nagtungo ako sa gilid ng haligi upang tignan ang sala. Punong-puno ng lalaki ang bahay ng mga Sullivan. Lahat sila may dalang armas at nakasuot ng itim. And this house, it looks very old and sad. Hindi ko alam kung bakit, bakit ang lungkot lungkot ng bahay na 'to. It has everything a family can ask! Luxury furnitures were perfectly arranged, bounty of food are in table yet the family living here looks so sad.

"Aviana..." Napaigtad ako ng marinig ang boses na 'yon. I blinked a couple of times to see Maddox in front of me. Agad akong napa atras at napayuko.

"M-magandang umaga Maddox." Nauutal kong sambit at yumuko.

I heard him cleared his throat. Akala ko ay magsasalita na ito ngunit ibang boses ang narinig ko.

"Can you please at least be considered with me Garcia? Umalis ka sa daan ko at huwag na huwag kang magpapakita. Seeing you makes me want to pull a gun. Hindi ko alam kung bakit binuhay ka pa ni Maddox e!" She spat and pass by.

Nakagat ko ang labi ko dahil sa inis.

"Aviana..." Nang muling banggitin ni Maddox ang pangalan ko'y  umangat ang tingin ko at nagsalubong ang nga mata namin.

Ayan na naman ang mga mata niya. Sa tuwing natititigan ito'y para akong hinihila nito. It's like gusto akong lamunin ng mga mata nito.

His lips parted but before he could say a single word ay nakarinig ako ng pagkasa ng baril.

Agad akong tumingin doon at laking gulat ko ng makita ang ama ng mga Sullivan. Oh my god!

Hindi pa ako nakakareact ng pumutok ang baril nito. I screamed in horror but he just smile.

Nanginginig ang kamay ko dahil sa kaba. Tinamaan ba ako? Nagdudugo na ba ako ako?

"Good morning Garcia." He greeted and I heard Maddox tsk. Nilagpasan lamang niya kami at dumeretso sa loob ng kusina.

"Ba't hindi mo tinuluyan papá?"

"I can't."

Rinig kong usapan nila sa loob. Gusto ko mang umiyak ay hindi ko magawa. Shit na bahay 'to araw-araw yata akong lalagnatin sa gulat at kaba.

Muli akong tumingin kay Maddox at pilit kong kinontrol ang sarili kong hindi kagatin ang labi ngunit hindi ako nag tagumpay. When my eyes meet his cold eyes my tears fell on my eyes.