GEÇMİŞTEN KALAN

🌸2 Ay Sonra 🌸

- Hikayeme başlıyorum, tanıtım yapma gereği duymadım. Olaylar aynı, sadece Serkan'ın hafıza kaybından sonra olacak olaylar farklı bir şekilde işlenecek. Bir de bu bölüm olanları Eda'nın ağzından okuyacaksınız. İyi okumalar! Umarım beğenirsiniz...

2 Ay Sonra;

~ 2 ay olmuştu... Koskoca iki ay. Onsuz geçen iki ay... Ben ona daha ne olduğunu bile bilmiyordum. Ne yapacaktım, onsuz hayatıma nasıl devam edecektim, hiçbir fikrim yoktu. Sadece tek bildiğim, Serkan gelecekti ve ben o geldiğinde her şeyi yerli yerinde bulsun diye gündüzüm gecemi işe adamıştım. Bugün iki aydan beri uğraştığımız projenin ödülünü almaya gidecektim. Daha mezun bile olmadım, olamam da zaten. Serkan yokken asla... 

~Sabah kalktım, ilk önce Sirius'u ormanda gezdirdim, Serkan'dan bana kalan tek şey. Bir Sirius, bir de parmağımdaki o yüzük. Ormanda yeterince gezdikten sonra eve gittim, Sirius'u bıraktım, hazırlandım, kahvaltı bile yapmadan Serkan'ın arabasıyla ödülü almak için yola çıktım. Yolda, Serkanla olan onca anımı düşündüm, unutulmaz anılar, sadece anılar... 

~Ödülü aldıktan sonra şirkete geçtim. Engin, Pırıl, Ceren, Melo, Leyla, Erdem ve çalışanlar. Beni karşıladılar, tebrik ettiler, nasılsın diye sordular. Her zamanki gibi iyiyim. Gerçekten de iyi miyim? Bunu ben bile bilmiyorum. Sanırım değilim, hiçte olmayacağım. Kendimi toparladım, odama geçtim. Denizle konuştum, yanına çağırdı ve kafesine gittim. Serkan'ı arıyorduk ikimiz. İtalya'da aramadığımız yer kalmadı hala küçücük bir iz bile yoktu. Ama asla pes etmeyecektim benim kaderimde zaten pes etmemek var, pes edersem her şey biter, her şey biterse ben de biterim. Pes etmemek ve umut, benim dayanma gücümdü.

Akşam;

~ Eve geldiğimde Aydan Hanım bizdeydi. Her zaman söylediği şeyleri söyledi. '' Serkan gelecek, sen sakın umudunu yitirme'' Müsaade isteyip odama geçtim, yattım... Ve yine her gece gördüğüm gibi kabus gördüm, buna kabus denir mi? Hiç sanmıyorum sanırım benim isteklerim ve hayallerimdi. Gökyüzüne baktım, orada bir yerlerdesin Serkan, biliyorum...

Sabah;

~ Yine bir sabah, onsuz bir sabah. Günler geçtikçe geçiyordu. Bugün nedense kalbimde bir ağrı vardı. Günlük rutin işleri halledip şirkete geçtim. Çiçeklerimi suladım ama güllerime su kalmadı. Kapıdan çıktım, fazla ses vardı. Mutluluk ve ağlama sesleri... Yürüdüm, yürüdüm... Karşımda bir adam.

Eda: S-Serkan...

~En son hatırladığım gözlerimin kararmasıydı...

NASIL BULDUNUZ? ❤

🌸----------DEVAM EDECEK---------- 🌸