My bad Prince

HOOFDSTUK 33

POV Lily

Ik word wakker en zie Levy naast me liggen. Naakt. Geschrokken kijk ik om me heen. Ik ben zelf ook naakt. Ik denk terug aan gisteravond en voel mijn wangen rood worden. Waarom worden ze rood? Er is niet eens iemand die mij kan zien. Levy slaapt nog en voor de rest is hier niemand. Ik weet niet hoe ik me moet voelen over gisteravond. Ik heb altijd al een zwak gehad voor Levy, maar sinds ik Liam heb ontmoet zie ik Levy alleen maar als mijn beste vriend. Verandert dat nu weer of was ik dronken en wilde ik gewoon even aandacht om niet aan Liam te denken? Ik weet het even niet. Ik kijk weer even naar onze naakte lichamen, dicht naast elkaar. Dan ineens wordt er op de deur geklopt. Het is twee seconden stil en dan wordt er nog harder geklopt. "Lily ik weet dat je hier bent! Open de deur!" Levy wordt wakker van het kabaal en draait zich geschrokken om. Zo snel als ik kan trek ik wat kleren aan en gooi dan ook wat kleding richting Levy. "Lily! Ik trap de deur in hoor! 3...2..." Snel open ik de deur.

"Liam." Zeg ik terwijl ik in de deuropening sta, maar de deur niet echt open doe. Hij duwt de deur verder open en ik ben niet sterk genoeg om hem tegen te houden. Hij loopt naar binnen. Snel sluit ik de deur en loop ik achter hem aan. Gelukkig heeft Levy zijn kleding ook al aan. Met zijn haren nog wild en zijn ogen moe kijkt hij ons aan.

"Lily...", begint Liam, "Wat is dit?" Ik schrik en ben stil. Ik weet even niet wat ik moet zeggen. Zoekend naar woorden open ik mijn mond.

"Wat ehm... wat is wat?"

"Jij die in Engeland bent! Waarom?!"

"Wat denk je zelf! Om jou te zoeken natuurlijk! Ik kan beter aan jou vragen waarom je ineens weg ging zonder ook maar iets te laten weten!" Geïrriteerd kijk ik hem aan. Hij negeert mijn blik en kijkt om zich heen. "Heb je gedronken?" Shit. Ik weet dat hij het niet wil zolang ik zwanger ben. Ik denk even terug aan mijn verjaardag. Liam had het uitgemaakt en ik pakte een drankje. Ineens stond hij achter mij en pakte het uit m'n handen.

"Nee. Ik heb niet gedronken." Boos kijkt hij me aan.

"Je liegt! Ik weet al dat je hebt gedronken! Wat denk je wel niet?! Ik ben even weg en jij brengt onze baby in gevaar! Je gaat nu met mij mee naar huis!" Zonder dat ik nog wat kan zeggen pakt hij mijn spullen en stopt ze in mijn koffer. Hij pakt mijn hand vast en trekt me mee. Zijn greep is hard.

"Au Liam. Stop!" Ik kijk achterom en geef Levy nog een zwakke glimlach. Hij wil achter ons aan komen maar ik schud mijn hoofd. Ik wil niet dat ze gaan vechten en dat gaat zeker wel gebeuren als hij nu achter ons aan komt. "Liam, alsjeblieft, laat los!" Zonder me überhaupt aan te kijken verzacht hij zijn greep een beetje, maar het is nog steeds niet heel fijn. Hij loopt met mij naar buiten en voor de deur staat een zwarte luxe taxi. Een chauffeur in pak staat voor de auto. Zodra hij ons aan ziet komen lopen, pakt hij mijn koffer uit Liam zijn handen en opent hij de deur voor ons. Wanneer we zitten, sluit hij hem. Ik hoor de kofferbak achter ons open gaan en ik vermoed dat hij de koffer daarin stopt. Daarna sluit hij de kofferbak weer en stapt achter het stuur. "Naar het vliegveld uwe Hoogheid?" De man kijkt in zijn spiegel naar achter en Liam knikt.

Na drie kwartier in stilte gereden te hebben, waren we aangekomen op Heathrow Airport. Dezelfde privéjet als op de heenweg stond klaar. De chauffeur stapte uit, opende onze deuren en pakte mijn koffer. Hij bracht de koffer zelfs nog naar de man die voor de trap van het vliegtuig stond. De man bij de trap groette ons terwijl we instapten.

"Het is niet eerlijk wat je doet. Eerst laat je mij achter terwijl ik dankzij jouw vijand in het ziekenhuis lig! Vervolgens laat je twee weken niks meer van je horen en dan ineens denk jij dat je besluiten over mij mag nemen!"

"En toch kan ik dat maken." Zegt hij met een grijns op zijn gezicht, zonder ook maar even op te kijken.

De afgelopen drie uur was het erg stil. Ik ben boos en hij is boos. Hij krijgt geen sorry, want ik ben hem niks verschuldigd! Nou ja, na vannacht misschien wel, maar dat weet hij niet. Dan denk ik weer aan wat er gebeurd was met Levy. Als ik op een gegeven moment op mijn telefoon kijk zie ik dat ik ook een appje van hem heb.

Levyyy🍻: Hey kleintje😘
                    Gaat alles goed met die klootzak of
                    moet ik hem in elkaar slaan ?!

Ik glimlach terwijl ik zijn appjes lees.

Ik: Hey Leev
      Hij maakt me zo boos! Wie denkt hij wel
      niet dat hij is?! Hij kan echt niet zomaar 
      weggaan en terugkomen alsof er niks aan
      de hand is!
      Maar sla hem alsnog maar niet.

Levyyy🍻: Oké dan.
                    Praten we later even?

Ik: Ehm ja tuurlijk.

Ik was even vergeten dat we er misschien inderdaad over moeten praten. Het is niet niks dat er is gebeurd. Ik weet alleen echt niet wat ik moet zeggen. Ik bedoel, ik heb officieel nog steeds een relatie met Liam. Daarbij is het ook niet zo dat ik Liam niet meer leuk vind. En hij is ook nog de vader van m'n kindje. Ik hoop maar dat dit niet de vriendschap van mij en Levy kapot maakt. Of dat het de relatie tussen mij en Liam verbreekt...

"U bent zojuist geland op Schiphol! Ik wens u beide nog een fijne dag toe!" Na die woorden stappen Liam en ik uit het vliegtuig. Voor de trap staat gelijk weer een nieuw auto klaar om ons weg te brengen. Onze koffers worden er al in gegooid en de deuren worden voor ons geopend.

"Zetten we eerst de jonge dame thuis af?" Vraagt de chauffeur. Ik herken deze jongen. Volgens mij is hij Liam's vaste privéchauffeur.

"Ja, graag!" Reageer ik dan.

"Niks daarvan! We gaan rechtstreeks naar het paleis!" Geïrriteerd kijk ik Liam aan.

"Waarom? Ik wil naar huis!"

"Het paleis is voorlopig jouw thuis!" Ik wil mijn mond open om nog niet te zeggen, maar Liam is me voor. "Nee Lily, er is geen discussie mogelijk!"