My bad Prince

HOOFDSTUK 8

Met een diepe zucht loop ik weg. Wie is deze mysterieuze jongen? Ik loop naar mijn kamer en merk op dat het paleis er erg verlaten uit ziet aan deze kant. Iedereen is natuurlijk in de buurt van de balzaal. Inmiddels loop ik in de gang van mijn kamer. Wanneer ik naar binnen ga merk ik dat het licht niet aangaat. Ik trek mijn hakken meteen uit en leg ze neer. Op mijn blote voeten loop ik verder. Ineens gaat er een staande lamp naast een stoel aan. Ik schrik me rot. Ik kijk en daar zit Liam. "Jeez Liam, ik schrok me rot. Wat doe je hier?"
"Je ziet er prachtig uit." Dat is lief van hem. "Dankjewel." Lach ik naar hem. "Wie was die jongen? Wat moest je met hem?" Oh my god! "Serieus Liam?" Hij kijkt erg schuldig. "Oehh. Hebben wij een jaloerse jongen hier?" Ik zie hem slikken. "Nee! Natuurlijk niet." 
"O ja zeker wel! Je bent echt wel jaloers!" Zijn gezicht betrekt. "Echt niet!" Voorzichtig zet ik een stapje dichterbij. "Hey Liam?" Charmant kijk ik hem aan. "Zou je misschien even mijn rits open kunnen maken?" Hij springt gelijk op van zijn stoel en zijn wangen worden volgens mij rood. Goed kan ik het niet zien, want er is nog steeds maar een klein lampje aan. Ik draai mijn rug naar hem toe en hij opent de rits heel zachtjes. Vervolgens draai ik me weer terug. Hij kijkt me aan en voordat ik het weet legt hij zijn lippen op de mijne. Oh help. Een f*cking prins zoent me. Ik zoen hem terug...

*de volgende ochtend*

Zodra ik wakker word is Liam weg. Ik kijk hoe laat het is. 11:05. Hij is gewoon weg. Op dat moment gaat mijn kamerdeur heel zachtjes open. "Goedemorgen Prinses!" Liam staat in de deuropening met een grote glimlach. "Goedemorgen." Zeg ik terug. "Heb je al zin in ontbijt?"  Vragend kijkt hij me aan. "Graag!" Ik trek een badjas aan en hij neemt me mee naar beneden. Een lange tafel is aan 1 kant gedekt. Er staan 2 glazen en 2 kopjes. In de glazen zit verse Jus D'Orange en in de kopjes koffie. Er liggen croissantjes en verse stokbroden. Er omheen ligt beleg en een ei zit in een eierkoker voor het bord. "Eetsmakelijk Prinses." Het ontbijt is erg lekker. Liam glimlacht tevreden naar me.

Na het ontbijt met Liam ben ik gaan douchen. Zodra ik er uitkwam zag ik op mijn telefoon een berichtje van een anoniem persoon:

Anoniem: Goedemorgen Lily! Lekker geslapen? Je hebt me nu al 2 keer gevonden. Hopelijk tot de volgende keer. 3 keer is scheepsrecht! 😘😘

Mijn hart maakt een klein sprongetje. Ik moet nog steeds uit vinden wie deze leuke jongen is. Ineens begin in me schuldig te voelen over Liam. Ik loop mijn kast in en pak een zwarte broek met een wit blousje. Mijn meest standaard werkkleding. Nu maar op zoek naar Liam.

Ik heb hem gevonden in zijn kamer. Hij heeft alleen een broek aan. Ik slik. "Ehm Liam? Ik weet eigenlijk niet goed hoe ik dit moet zeggen, maar vannacht was fout. Het was erg gezellig, maar niet goed. Sorry." Zijn gezicht veranderd van vrolijk naar kil. "Gelukkig zijn we het daar over eens. Ik bedoel kom op, jij bent alleen maar een dienstmeid en ik een prins." Hij kijkt me gemeen aan. Dat kwam erg hard aan. Eerlijk gezegd raakte dat me wel. "Klootzak." Mompel ik, zodra ik de deur uit wilde lopen. "Wat zei je?" Hij klinkt nog steeds erg onaardig. "Niks." Ik slik. Met een ruk draait hij me om aan mijn arm. Eigenlijk vind ik het wel een beetje eng. "Ik ben geen klootzak Lily Adams! Jij! Jij bent pas erg!" Liam schreeuwt de woorden in mijn gezicht. "Je hebt mazzel dat mijn moeder je aannam Lily! Niemand anders wil jou!"  Hij heeft nog steeds mijn arm stevig vast. De tranen springen in mijn ogen. "La-laat me los." Piep ik. Hij kijkt me woest aan en dan naar mijn arm. Hij laat los en smijt de deur achter mij dicht. Ik kijk geschrokken naar mijn arm. Het is helemaal rood en er staat een hele afdruk in van Liams hand. Huilend ren ik naar mijn kamer.

Snikkend zit ik op mijn bed. Mijn hele ogen zijn rood. De deur gaat ineens open. Geschrokken kijk ik op. Oh, het is Dexx maar. Gelukkig is het Liam niet. "Hey Lily! Hoe gaat het?" Ik kijk hem zo min mogelijk aan, want mijn ogen zijn rood. "Prima!" Mijn stem slaat een beetje over. Dexx komt ook op bed zitten. "Hey, wat is er?" Hij kijkt me bezorgd aan. "Niks." Hij kijkt me wantrouwend aan. "Kom op Lily, er is echt wel wat." Ik moet maar een excuus verzinnen. "Ik had dus een vriendje en hij heeft het uitgemaakt." Medelevend kijkt hij me aan. "Ah Lil! Wat vervelend!" Hij wil mijn hand vastpakken, maar ik trek hem snel terug. Verbaasd kijkt hij me aan. Doordat ik hem wegtrok, pakt hij mijn arm nu vast en draait hem om. Met grote ogen kijkt hij me aan. "Jeez Lil! Heeft hij dit je aangedaan?! Ik ga hem vermoorden voor je!" De tranen schieten weer in mijn ogen. "Nee nee nee! Ik ben gevallen."
"Hoe heet hij Lily? Je bent echt niet gevallen. Je hebt verdomme een hele afdruk!"
"Sorry! Ik had geen vriendje. Dat was gelogen. Maar ik ben echt gevallen." De tranen stromen over mijn wangen. "Jeez Lily! Vertrouw me nou gewoon! Ik kan je helpen, maar wees wel eerlijk."
"Ik ben echt gevallen." Zo onschuldig mogelijk kijk ik hem aan. "Bullshit! Wie neem je in bescherming? Wees niet bang, ik kan je zelfs een bodyguard geven als je dat wil!" Snel schud ik mijn hoofd. "Kom mee Lily." Angstig kijk ik hem aan. "Waar gaan we heen?"
"Lily meekomen. Ik meen het!" Ik volg hem maar gewoon.