My bad Prince

HOOFDSTUK 35

Vanavond heb ik zoveel mogelijk oogcontact vermeden. Hoewel dat niet helemaal gelukt was, heb ik het gesprek met Levy niet hoeven voeren. Dat kwam ook deels doordat ik niet te laat naar huis was gegaan. Ik bedacht me ineens dat ik het Liam misschien moest gaan vertellen, want hij komt altijd overal achter. Nu is het wel zo dat er niemand anders in de hotelkamer was buiten Levy en mij om. Ugh, hoe moet ik nou weten wat te doen. Ik besluit Lotte te bellen. Wat advies van mijn beste vriendin kan ik nu wel gebruiken. De telefoon gaat een paar keer over en dan neemt ze gelukkig op. ''Hey Lot, ik heb een probleem.'' meld ik haar lichtelijk gestresst. ''Wat is er? Is alles oké?'' Ik denk even na voordat ik antwoord. ''Ja, het is niet heel ernstig. Nou, misschien toch wel, maar ik ben niet in gevaar in ieder geval.'' Dat zou haar gerust moeten stellen. ''Ehm oké? Dan wat is het?'' Ik leg haar uit wat er is gebeurd en ze vind dat ik met Liam moet praten, maar dat ze mij wel begrijpt. Net wanneer ik Liam een berichtje heb gestuurd, hoor ik de deurbel gaan. ''Lot, er staat iemand voor de deur. Ik bel je later terug.''

Niet wetend wie er is, maak ik de deur open. Ik schrik wanneer ik Levy zie staan. "Hey, kan ik binnen komen?'' Nee nee nee, dit kan niet. Ik heb hem de hele avond kunnen vermijden en nu is hij hier. ''Ik eh... het komt eigenlijk niet zo goed uit nu. Ik wilde net gaan slapen en ik moet de... ehm... ik moet... ik moet de was nog doen.'' Hij trekt een raar gezicht. ''Het is vrijdagavond laat. We weten allebei dat jij nu niet de was gaat doen.'' Ik wil mijn mond openen om nog iets te zeggen, maar hij loopt al langs me heen naar binnen. Ik doe de deur maar dicht en ga achter hem aan. We gaan op de bank zitten en hij begint te praten. ''Wat is er aan de hand Lil? Sinds we naar Engeland zijn gegaan heb ik je amper meer gesproken. Vanavond heb je me ook alleen maar ontweken. Je weet dat je je voor mij niet hoeft te schamen, hè?'' Ik slik even, maar gooi het er dan allemaal uit. ''Me niet hoeft te schamen? Je hebt me fucking naakt gezien. Alweer! Ik heb nu een vriend wie de vader van mijn baby is en ik kan me niet eens gedragen! Hoe dom kon ik ook zijn om te gaan drinken. Ik had het gewoon nooit met je moeten doen...'' Hij kijkt even verbaasd en begint dan te lachen. ''Sorry Leev, maar ik zie er echt geen humor van in.'' Zijn gelach wordt nu alleen maar harder. Zodra hij weer op adem is gekomen, pakt hij me bij mijn schouders en kijkt me dan in mijn ogen aan. ''Je weet het niet meer, of wel?'' Verward kijk ik hem aan. ''Wat weet ik niet meer?'' Hij glimlacht even kort en begint dan zijn verhaal. ''Lieverd, we hebben helemaal geen seks gehad. Toen we in de hotelkamer kwamen, gaf je me een kus en ging me zoenen. Het voelde niet goed en ik wist dat je er spijt van zou krijgen, dus ik had je gezegd dat we beter niks moesten doen. Je kreeg gelijk spijt en raakte in paniek. Je wilde in bad, dus had ik een bad voor je gemaakt en bleef bij je zitten in de badkamer. Daarna heb ik je in bed gelegd. Je was zo dronken dat je gelijk in slaap viel.'' Ik voel mijn wangen rood worden. ''Dus... dus we hebben geen seks gehad?'' Hij kijkt me aan en schud zijn hoofd. Als ik er over nadenk, voel ik mijn wangen rood worden. ''Het spijt me. Sorry dat ik je ontweek en ook sorry dat ik je ging zoenen.'' Levy trekt me in een knuffel en fluistert zachtjes in mijn oor dat het oké is. Ik ben enorm opgelucht nu ik weet dat ik niet met Levy naar bed ben geweest. Hij heeft gewoon gedaan zoals een beste vriend zou doen. Ik ben erg blij dat we nooit uit elkaars leven zijn verdwenen nadat we ooit iets hebben gehad. Onze vriendschap is altijd al zo sterk geweest. Ik kijk op de klok en zie dat het al laat is. ''Wil je blijven slapen? Ik denk niet dat de bussen nog rijden.'' Hij knikt ja en we lopen samen naar boven. Nadat ik mij tanden heb gepoetst en mij pyjama heb aangetrokken, loop ik naar mijn slaapkamer. Levy ligt al in bed en ik ga er naast liggen. Ik pak mijn telefoon, die al die tijd boven heeft gelegen, van mijn nachtkastje en zie dat ik wel zes gemiste oproepen heb van Liam. Ik was helemaal vergeten wat ik hem had geappt. Gauw stuur ik hem een berichtje dat het niet meer nodig is om te praten. Als hij na een aantal minuten nog niet gereageerd heeft, ga ik er vanuit dat hij al slaapt. Ik zeg nog even welterusten tegen Levy en doe dan het nachtlampje uit.

''LILY WHAT THE FUCK!'' Ik schrik wakker van Liam die staat te schreeuwen in de kamer. Als ik zie dat het nog donker is, kijk ik op de wekker hoe laat het is. ''Liam? Wat doe je hier? Het is half vier 's ochtends!'' Hij doet het licht aan en ik zie dat hij erg boos kijkt. ''De echte vraag is: Wat doet hij hier?'' We kijken beide naar Levy die ook al wakker is geworden. ''Dude, chill. We waren aan het praten en het was al laat...'' Liam laat hem niet uitpraten en schreeuwt weer verder. "Hou je bek vriend! Ik vraag jou niks!'' Hij kijkt van mij naar Levy en weer terug. ''Daarom wilde je dus praten. Je wilde me gewoon vertellen dat je er klaar mee was. Het is nu wel duidelijk dat je liever hem wilt als mij!'' Geschrokken kijk ik hem aan. Dat is helemaal niet wat ik wil. Ik stap het bed uit en loop zijn kant op, maar hij gaat er gelijk vandoor. ''Liam, je begrijpt het verkeerd! Er is niks gebeurd tussen ons!'' Zeg ik terwijl ik achter hem aan de trap af ren. ''Bullshit! Ga maar weer lekker terug naar je vriendje die boven zit te wachten!'' Kutzooi. Ik heb het weer lekker voor elkaar! Er moet ook altijd wel iets van gezeik zijn tussen ons. Hoe ga ik dit nu weer uitleggen?