~Kesit~
****************
Bir ses işitildi.
Bir çığlık.
Bir ses işitildi.
Kum saatinin camı kırıldı.
İçindeki kum taneleri teker teker uzun zamandır tutsak bulundukları bu fanusun içinden bir bir kurtuldu, kaçmak istercesine.
Ve bir ses daha işitildi...
Bölüm şarkıları; Devil devil - Mılck City of the dead - Eurielle Hurts like hell - Fleurie.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
15 Yıl Önce...
"Anne benim içinde çalar mısın?" Dedi küçük çocuk piyanonun başında duran annesine bakarak.
"Birlikte çalmamızı ister misin Kuzey?"
Annesinin sorusu üzerine küçük çocuk büyük bir heyecanla başını salladı. Annesi öğretmişti ona piyano çalmayı ve şimdi ilk kez birlikte çalacaklardı.
Siyah gözleri heyecanla parıldıyordu. Hiçbir hata yapmadan annesini memnun etmek istiyordu.
Annesinin yanına oturup başını annesine çevirdi onay beklercesine.
"Ya hata yaparsam?" Dedi küçük çocuk ürkek bir sesle.
"O zaman tekrar deneriz" annesinin sözleri üzerine küçük çocuğun kendine güveni daha da artmıştı.
Annesinin piyanoyu çalmaya başlamasının ardından kendiside küçük parmaklarını piyanonun tuşlarına dokundurdu.
Son derece temkinli bir şekilde çalıyordu küçük çocuk, diğer yandan da annesinin hareketlerini takip edip hata yapmamaya çalışıyordu.
Piyanonun sesi onu o kadar mutlu ediyordu ki akşama kadar annesiyle bu şekilde çalabilirdi. Müziği seviyordu, tıpkı annesi gibi.
Piyanonun sesi annesinin sesiyle eş değerdi onun için, ne zaman yalnız hissetse veya annesini özlese hemen piyanonun başına geçirdi.
Piyano çalmak annesiyle aralarında kimsenin bilmediği bir iletişim biçimiydi ona göre. Onlara özel bir şeydi. Tıpkı annesinin sesi gibi piyanonun seside ona huzur veriyordu.
Çaldıkları parça bittiğinde küçük çocuk hiçbir hata yapmadığı için kendisiyle gurur duydu, sonunda başarabilmişti.
"Aferin benim oğluma" dedi Zeynep Yücel oğlunun başını okşayarak.
Küçük Kuzey'in gözleri zafer parıltısıyla parlıyordu, annesini memnun etmek çok hoşuna gitmişti.
"Seni hiç üzmeyeceğim anne hep böyle uslu bir çocuk olacağım." Dedi küçük çocuk.
"Sen istesende kötü bir çocuk olamazsın Kuzey'im çünkü sen benim oğlumsun, büyüyüncede tıpkı şimdi ki gibi iyi kalpli bir insan olacaksın"
"Senin gibi mi yani?"
"Benim gibi." Annesinin sözleri üzerine küçük çocuk daha da mutlu oldu. Büyüyüncede tıpkı annesi gibi iyi bir insan olmak istiyordu. Her şeyiyle annesini örnek alıyordu.
