"Nasıl bir şey bakmıştınız?"
"Ben beyaz renk sade bir elbise istiyorum" dedim karşımda ki satıcı kadına.
O akşamdan sonra nikah tarihi almıştık ve yarın nikahımız vardı, gerçek bir nikah olmadığı için ben de sade bir elbise giymek istemiştim her ne kadar ecenin gelinlik giymemi istemesini umursamayarak.
"Buna ne dersiniz?" satıcı kadının elindeki uzun askılı beyaz renkte olan elbiseyi alıp ayna da üzerime doğrulttum
"Tamam alıyorum"
"Güzelmiş" Ecenin böye demesiyle kafamı ona çevirdim
"Evet güzel"
"Ama bir gelinlik kadar değil" işte yine başlıyorduk, bu kız ne zaman anlıyacak benim sahte bir evlilik yaptığı mı?
"Yine başlama Ece zaten yarın için yeterince stresliyim"
"Stres değildir o heyecandır heyecan, tabi yarından sonra Kuzeyle koca evde tek başınıza yaşayacağınız için normal"
bir dakika... Ne yani? o ego hayvanıyla aynı evde tek başıma mı yaşayacağım? başka kimse olamayacakmıydı? asıl soru bunu ben bilmiyorken Ece nasıl biliyordu?
"Ne saçmalıyorsun Ece?"
"Hani yemeğe geldiği akşam varya o zaman konuşmuşlardı, tabi senin duymaman normal" Ecenin ima ettiğini anlayıp
"Açık konuş" dedim ona tek kaşımı kaldırıp
"Yemek boyunca çocuğun üzerinden gözlerini alamadın, tabi oda senden farklı değildi"
"Ece eğer bir daha bana onla ilgili bir şey ima etmeye çalışırsan senle uzun bir süre konuşmam ondan yeterince nefret ediyorum zaten"
"Büyük aşklar nefretle başlar" deyince ona gözlerimi dikip kızgın bir şekilde baktım
"Tamam tamam" deyip azını fermuar çekiyormuş gibi yapınca ben de daha fazla üstelemedim.
"Neyse elbise işinide hallettiğimize göre gidelim artık"
********
Alışveriş merkezinden çıkıp arabaya bindiğimiz de arabanın için de bir sessizlik oldu, kafam hala onunla aynı evde kalıp kalmayacağım da kalmıştı annesi ve babasıyla kalmıyormuydu ki?
"Annesi ve babasıyla kalıyor sanıyordum"
"Kim kuzey mi? Allah aşkına Buse on da hiç anne ve babasıyla kalacak bir tip var mı? çocuk her gece farklı bir kızı atıyor eve" duydugum şeyle bir an da "Ne!" diye bağırdım ben şimdi o evde mi yaşayacaktım? Olamaz!
"Yapmaz artık öyle şeyler değil mi? sonuçta evde ben varım, yoksa... yapar mı?"
"Ben bilmem valla"
"Eğer öyle bir şey olursa ben hayatta durmam o evde"
"Haklısın ben de olsam ben de durmazdım" deyince Ece daha sonra yol boyunca arabada sessizlik oldu.
#NİKAH GÜNÜ#
"Hadi çabul ol Buse" kafamda dikilmiş olan eceye gözlerimi devirip
"Tamam Ece beklesinler biraz daha" deyip elimde ki göz kalemini gözüme sürdüm artık makyajım bittiğin de ayağa kalktım.
"Tamam gidebiliriz" dediğim de onun da Ecenin'de Hele şükür demesini umursamadan merdivenden aşşağıya inip evimizin bahçesine gittik herkes burdaydı ve şuan nikah salonuna gidiyorduk.
"Kızım sen Kuzeyin arabasına bin biz de arkanızdan geliriz" babamın böyle demesine kafamı sallayıp Kuzeyle beraber onun arabasına bindik, bu araba beni okuldan aldığı günki araba değildi, bu kadar sık araba değiştirdiğine göre durumu oldukça iyi olmalıydı.
Arabanın içinde sessizlik olduğun da sıkılıp radyodan bir şarkı açtım tam actığım sırada Kutsinin benimle evlenirmisin? şarkısı çıkınca şaşkınca Kuzeye dönüp baktım oda alaylı bir şekilde gülerek bana bakıyordu, hemen radyoyu değiştirip yabancı bir şarkı açtım, açtığım şarkı bile benimle dalga geçilmek amaçlı koyulmuş sanki uzun bir süre boyunca arabada yol boyunca şarkı ve arabanın çıkardığı ses harici sessizlik oldu.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
SADECE TESADÜF
Jugendliteratur~Kesit~ **************** Bir ses işitildi. Bir çığlık. Bir ses işitildi. Kum saatinin camı kırıldı. İçindeki kum taneleri teker teker uzun zamandır tutsak bulundukları bu fanusun içinden bir bir kurtuldu, kaçmak istercesine. Ve bir ses daha işitildi...
