Anahtar tekrar ellerimdeydi. Araştırma yapmak için tekrar aşağı inmeliydim ama bu defa daha tedbirli olmalıydım. Gece yarısını bekledikten sonra mutfakta kahvemi termosuma koyup elimde ışıldağımla tekrar Danny'in evine doğru yürüdüm. Eve geldiğimde evde biri var mı diye kontrol ettikten sonra Melanie'nin odasına gittim. Kapıyı açtıktan sonra kapıyı kilitledim, anahtarı tekrar cebime koydum ve aşağı indim.
Artık rahat bir şekilde burada neler olup bittiğini araştırabilecektim. Işıkları yaktım ve ortalığa göz gezdirirken bir bilgisayar dikkatimi çekti. İlk gelişimde bilgisayarı görmemiştim, bilgisayara yöneldim ve bilgisayarı açtım, bilgisayarın bir parolası vardı birkaç deneme yaptım ama bilgisayarın şifresini çözememiştim. Sonrasında oradan kalkıp kutuları teker teker açmaya başladım kutularda bir çok kayıt ve mektup olduğunu gördüm. Bu mektupları teker teker açmaya başladım, mektupların bazılarının tarihleri çok eskiydi.
Mektuplardan birini alıp okumaya başladım.
"Ben de seni çok özledim, iyi olmaya çalışıyorum, sen nasılsın? Bence çok yaklaştım, bana güven. Ne olur bu kadar endişelenme. Seni seviyorum." yazıyordu. Sonra başka bir mektup açtım:
"Burda işler iyice karıştı ne yapacağımı bilmiyorum, hemen buraya gelmelisin. Lütfen hemen gel." yazıyordu. Mektupların kimden geldiğine baktığımda mektubun bir kadından geldiğini fark ettim. Kadının ismi Denis'di. Bilgisayarın başına geçtim ve şifre bölümüne Denis yazdım ama şifre doğru değildi.
Çevreye biraz daha bakındım ve dikkatimi bir fotoğraf çekti. Bu fotoğrafta bir kadın ve iki erkek vardı. Fotoğrafın arkasına baktığımda 1 Ekim 1998 Denis'in doğumgünü yazıyordu. Bilgisayarın başına geçtim ve şifre bölümüne 1 Ekim 1998 yazdım ve bilgisayar açıldı.
Bilgisayardaki klasörler şehir isimleriyle adlandırılmışdı. Son klasör olan Quito yazan klasöre tıkladım Bu klasörde bir kazı çalışmasının eski fotoğraflarını gördüm ve bir belge vardı belgeyi okumaya başladım. "Buradan umutluyuz, bu bizim son şansımız." yazıyordu. Diğer şehirlere tıkladım, diğer şehirlerde de kazı çalışmaları ve notlar bulunuyordu. Notlarda yazılanları tam olarak birbirine bağdaştıramıyordum ama bu kazılarda bir şeyin arandığı belliydi ve bu herneyse Quito' da bulunmuş gibiydi.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
GİZ
Science Fiction2 Kasım 1994 Elimdeki gazete, gelen son mektubun korkusunu bastıramıyordu. Damağımdaki son sigara titriyor ve ensemdeki rüzgar gittikçe canımı sıkıyordu. Ani bir hareketle arkamdaki mavi gömlekli çocuğa, "Pencereyi kapatmayı düşünmüyor musun?" diye...
