İşler benim için oldukça karışmıştı. Bir sürü birbirinden bağımsız bilgi gözümün önündeydi ama hiçbirini birbirine bağlayamıyordum. Gerçekler gözümün önündeydi ama göremiyordum ve bu canımı çok sıkıyordu. Bu şehri araştırmalıydım, belkide bu şehirden bir sonuca varabilirdim. İnternetten araştırdığımda bu şehrin Ekvador'da bir şehir olduğunu gördüm. Bu şehrin nasıl bir sırrı vardı? Danny'in hayatına mal olan bu şehir neleri saklıyordu? Bu soruların cevabını oraya giderek çözmem gerekiyordu. Çerçevedeki fotoğrafı çıkararak yanıma aldım ve odayı kilitleyerek evime yürümeye başladım. Eve geldiğimde çok yorgundum bunları düşünürken uyuyup kalmışım. Birden kapının taktak sesiyle uyandım, sabah olmuştu kapıya yöneldim ve "Kim o?" dedim. Gelen ses tanıdık bir sesti, "Benim Joy, dedi". "Merhaba, içeri gel"dedim. Joy bana bakarak:
-Ne kadarını öğrendin, diye sordu. Yutkundum ve ne söyleyeceğimi düşündüm çünkü kafam o kadar karışıktı ki aslında öğrendiğimi düşündüğüm şeyin ne olup olmadığını bile bilmiyordum o an.
-Aslını sorarsan ben bilmiyorum çok karışığım ne bulduğumu bilmiyorum. Sadece birbirinden bağımsız birkaç bilgi. Joy:
-Bana sormak istediğin bir şey var mı peki? Biraz düşündüm ve:
-Quito şehrinde tam olarak ne var, dedim. Joy:
-Gidip kendin görmek istemez misin, dedi.
Bir an neden gideyimki diye düşündüm. Evet merak ediyordum ama bu yolculuğa çıkmak ne kadar mantıklıydı, bu olay gittikçe derinleşip kararıyordu ama gitmezsem de hep merak edecektim.
-Nasıl gideceğim, dedim. Joy:
-Yanına en önemli eşyalarını al biraz toparlan yarım saat sonra yolun başında buluşalım, dedi.
- Hemen gidecek miyiz? Sen ciddi misin, diye sordum. Joy:
-Bu işe çoktan bulaştığını geçen buluşmamızda söylemiştim dostum dedi ve çıktı.
Kafam yine allak bullaktı bu yolculuğa hazır olup olmadığımı bilmiyordum. Ama ne olacaksa olsun artık dedim ve yola koyulmaya karar verdim. Eşyalarımı, anahtarı çantama koydum ve yolun başında Joy'un yanına gittim. Joy:
-Hazır mısın, diye sordu.
-Sence, dedim. Joy:
-Hazır olduğunu biliyorum, dedi. Yola koyulmuştuk.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
GİZ
Science Fiction2 Kasım 1994 Elimdeki gazete, gelen son mektubun korkusunu bastıramıyordu. Damağımdaki son sigara titriyor ve ensemdeki rüzgar gittikçe canımı sıkıyordu. Ani bir hareketle arkamdaki mavi gömlekli çocuğa, "Pencereyi kapatmayı düşünmüyor musun?" diye...
