AŞKI ÖLDÜRME SANATI
"Böyle olmamalıydı. Bir çok şeyin bambaşka olmasını istediğim yanım ardımda kalmış, kendime düşman olmuşum gibi. Hep derdin ya bana sen kendini tanımıyorsun diye. "
"Senin sayende bir gece vakti elimde sigara seni bekleyen kendi...
Bölüm şarkısı; Yüzyüzeyken Konuşuruz- Ateş edecek misin?
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
1. Kitap; 4. HATA;
"SENİN İÇİN..."
Güvenilmez: "Resmen bana görüldü attın."
Eve gelip ayakkabılarımı çıkarırken Güven'in attığı mesajı saatler sonra görmüştüm. Berk'le kısa bir süre sahilde konuşmuş daha sonra ise önerdiği bir kafeye gidip kahve içmiştik. Saatin nasıl geçtiğini anlamazken ancak kafe kapanırken oradan çıkmış ve Berk beni eve bırakmıştı. Her şey normal gibiydi, ikimizde sahildeki konuşmadan sonra hiçbir şey yokmuş gibi davranıyorduk.
Odama parmak uçlarımdan ilerlerken annemin uyuduğunu biliyordum. Ekstra bir çaba gösterirken zar zor odama varmıştım. Üzerimdekilerden kurtuldum ve daha rahat şeyler giyip sivilcelerimden kurtulabilmek adına yüzümü yıkadım ve krem sürdüm.
Yatağa geçerken telefonu elime yine almıştım. Güven'den bu sefer iki mesaj vardı. Onu yanıtlamak yerine kulaklıklarımı kulağıma taktım ve arayıp kendimi yatağa attım. Gözlerim tavandaydı. Güven, birkaç çalışta telefonu açmıştı.
"Napıyosun?" diye sorduğunda hızla onu yanıtladım.
Telefonda ki sesi mutlu gelmiyordu. Bununla birlikte kaşlarımı çattım ve doğrulup yatakta oturur pozisyona geldim. "Onun gibi bir şey."
"Geliyorum." dediğimde bana cevap vermeden telefonu kapadı. Hızla üzerime ince bir hırka geçirdim ve yüzümü kremden temizleme gereği duymadan ayak uçlarımda dış kapıyı açtım. Kapının önünde neredeyse bana 5 numara büyük gelen terliği giyerken bu terliğin kimin olduğunu bilmiyordum. Tam kapıyı kapatacakken aklıma gelen anahtarlarla annemin görmediğine emin olup terliğimi çıkarmadan içeri girdim. Yerde dizlerimin üzerinde terliği halıya değdirmeden zar zor çekmeceye yaklaştım ve anahtarı zar zor alıp kapıya geri emekledim. Biri beni dışardan görse aklımı kaybettiğimi düşünebilirdi. Terliği çıkarmak her ne kadar daha kolay olsa da bu bir alışkanlık haline dönüşmüştü.
Ayağa kalkıp kapıyı sessizce arkamdan kapadım ve terliklerin apartmanın içinde çıkardığı şıpıdık sesleriyle aşağı indim. Dış kapıya vardığımda Güven hemen karşımda ki apartmanın merdivenlerine oturmuştu.
