AŞKI ÖLDÜRME SANATI
"Böyle olmamalıydı. Bir çok şeyin bambaşka olmasını istediğim yanım ardımda kalmış, kendime düşman olmuşum gibi. Hep derdin ya bana sen kendini tanımıyorsun diye. "
"Senin sayende bir gece vakti elimde sigara seni bekleyen kendi...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
1. Kitap, 3. HATA,
"YÜZÜK"
Hiç ait olmadığınızı hissettiğiniz oldu mu?
Bu öyle bir şey ki sanki her şey olması gerektiği yerde gibi, sizin aksinize. Yıllar önce sehpanın üzerine konulup hafta da bir kez tozu alınan o vazo, gençliğinizde duvara asıp çıkarmaya kıyamadığınız posterler, görmeye aşina olduğunuz o anneniz ve babanızla çekildiğiniz çerçeveli fotoğraf... Her şey sanki oraya ait, yeri değiştirilse yadırganırmış gibi.
Tüm düşündüğüm eşyaların aksine tam şu anda kendimi koyacak bir yer bulamıyordum.
Kaybolmuş gibiyim. Bir tabloya iliştirilsem herhangi bir insana, "Ressam tükürmüş mü? O karaltı ne?" derdirtecek o fırça darbesiyim.
Ağzıma tıkıştırdığım cipsi yavaş yavaş çiğnerken gözyaşlarımı elimin tersiyle sildim. Ancak cipsin yağı gözüme girince ağlamam şiddetlendi. Dün denizin karşısında durup rahatlamaya çalışsam da üzerimde ki şaşkınlık ve kırgınlığı atamamıştım. Dahası Berk yüzlerce kez aramıştı, telefonların hiçbirine çıkmamıştım.
Muhtemelen ayrıldığımızı sanıyordu.
Ayrılmış mıydık? Bunca sene sonra, bunca anılardan sonra?
Sahiden bunu göze alabilir miydim?
Annem kapımı tıklatırken yutkunup ağzımda ki cipsi mideme yolladım ve "Efendim?!" diye bağırdım.
"Çık artık odandan!" dedi annem. "Endişeleniyorum artık."
"Sorun yok!" diye bağırdım önümde ki tatlı kaşığını nutellanın içine saplarken. Büyük bir kaşık aldım ve ağzıma götürüp mutlulukla gözümü yumdum. Önümde ki bilgisayardan Müge Anlı'nın sesi kulağıma geliyordu. Olay örgüsünü kaçırdığım için uzanıp durdurdum ve çikolatanın damağıma yapışma ağnını iç çekerek tüm hücrelerimde hissettim.
Annem bir kez daha kapıya tıkladığında "Ya sorun yok diyorum ya!" diye bağırdım tekrar.
"Benim kızım 24 yaşında değil, 15 yaşında ergen."
"Hııı..." diye mırıldandığım da donup kaldım. En son bu şekilde olduğum zaman annemin dediği gibi 15 yaşında, liseye yeni başladığım sıralardaydı. En sevdiğim müzik gurubunda en sevdiğim üyenin çıkan aşk haberleriyle dağılmış, kendimi odaya kapatıp posterlerini yırtmıştım. Bunu hatırlayınca ürperdim.
Yutkunup gerçeklikle birkaç defa gözlerimi kırpıştırdım. Büyüdükçe geriye mi sarıyordum?
