Part 5(Z&U)

388 30 4
                                    

Zawgyi❤

တိတ္ဆိတ္ေနေသာ အခန္းတစ္ခန္းထဲတြင္ ေယာက်ာ္းပ်ိဳတစ္ေယာက္က မ်က္လံုးတို့ကုိ ျဖည္းညင္းစြာ မွိတ္ထားရင္း ဝိုင္တစ္ခြက္ကို အရသာခံကာ ျဖည္းျဖည္းခ်င္းေသာက္ေနေလသည္။......

ထင္းေနေသာေမး႐ိုး........ေျဖာင့္စင္းေသာႏွာတံ.........
အညိဳေရာင္အသားအရည္ႏွင့္.... သူ႔ပံုစံမွာ ေယာက်ာ္းတစ္ေယာက္၏ ခန္႔ညားျခင္းသြင္ျပင္တို႔ႏွင့္ ျပည့္စံုေနေလသည္။

"ဝင္ခြင့္ျပဳပါ.....Boss..."

အခန္းတံခါးအျပင္ဘက္မွ လူတစ္ေယာက္၏ အသံ...

မ်က္လံုးမ်ားကို ျဖည္းျဖည္းခ်င္းဖြင့္လိုက္ၿပီးေနာက္
"ဝင္ခဲ့....."

တံခါးမွာ ျဖည္းျဖည္းခ်င္းပြင့္လာၿပီးေနာက္...အခန္းထဲသို္႔ လူတစ္ေယာက္ဝင္လာေလသည္။.....

ေယာက်ာ္းပ်ိဳကတံခါးကိုေက်ာေပးၿပီးထိုင္ေနရာမွ ေနာက္သို႔ပင္လွည့္မၾကည့္ဘဲ..

"ဘာ..သတင္းထူးလဲ..."

"လြန္ခဲ့တဲ့ ၁၇ႏွစ္က အိမ္မွာအလုပ္လုပ္ခဲ့တဲ့ ျခံေစာင့္ကို ကြၽန္ေတာ္တို႔ေတြ႔ပါၿပီ သခင္ေလး....."

"သူ.....ဘယ္မွာလဲ"

"ကြၽန္ေတာ္တို႔ ေခၚလာခဲ့ပါတယ္ဗ်...ေဟ့ေရာင္ေတြ အခန္းထဲကို ေခၚလာခဲ့ၾကေတာ့...."

ထိုအခါ အခန္းထဲသို႔ ေနာက္ျပန္ႀကိဳးခ်ည္ထားခံရျပီး ေခါင္းကိုအိတ္ျဖင့္အစြပ္ခံထားရေသာလူတစ္ေယာက္ကို သန္သန္မာမာလူႏွစ္ေယာက္မွ ခ်ဳပ္ကာေခၚလာၾကသည္။

"ကြၽန္ေတာ္ ေတာင္းပန္ပါတယ္ဗ်ာ...ကြၽန္ေတာ္ဘာမွ မလုပ္မိပါဘူး....ေက်းဇူးျပဳၿပီးအသက္ခ်မ္းသာေပးပါ..."
ေခါင္းကိုအိတ္ျဖင့္အစြပ္ခံထားရေသာသူမွ ဗလံုးဗေထြးျဖင့္ေျပာဆိုေနျခင္း....

ေဘးမွ ခ်ဳပ္ထားေသာ လူႏွစ္ေယာက္မွ ထိုလူကုိ အတင္းဒူးေထာက္ထိုင္ခိုင္းလိုက္ၿပီး ေခါင္းတြင္ စြပ္ထားေသာ အိတ္ကို ျဖည္ေပးလိုက္ေလသည္။

ထိုအခ်ိန္ထိ ေယာက်ာ္းပ်ိဳက အေနာက္သို႔ လွည့္မလာေသး...

"ကြၽန္ေတာ့္ကို အသက္ခ်မ္းသာေပးပါဗ်ာ.....ကြၽန္ေတာ့္မွာ ဇနီးနဲ႔ သားသမီးေတြ ႐ွိပါေသးတယ္.....ကြၽန္ေတာ့္မွာ ဘာအျပစ္႐ွိလို႔လဲဗ်ာ..."
ထိုလူမွ အေ႐ွ႕မွ ေက်ာေပးထားေသာ ေယာက်ာ္းပ်ိဳ၏ မ်က္ႏွာကိုမျမင္ရေသးေသာ္လည္း ငိုယိုကာ ေတာင္းပန္ေနေလသည္။

ေႏွာင္ဖဲြ႔ျခင္းWhere stories live. Discover now