Part 7(Z&U)

415 27 7
                                    

Zawgyi❤


"ဒုတ္"

"အာ့..."

အတန္းေနာက္ဆံုးခ်ိန္.....ဆရာမစာသင္ေနတုန္း ေဘးမွ အသံၾကားလိုက္ရေသာေၾကာင့္ ထက္႐ွိန္ဝါ လွည့္ၾကည့္လိုက္ေတာ့.....

ေသာ္တာမင္းက သူ႔ေခါင္းကိုသူ လက္ႏွင့္ပြတ္ေနေလသည္။
ၾကည့္ရတာ ေခါင္းႏွင့္ ခံုေစာင္းတိုက္မိသြားဟန္...
မနက္ခင္းစာသင္ခ်ိန္စကတည္းက ငုိက္လိုက္....သမ္းလိုက္၊
ေ႐ွ႕ကိုတစ္ခ်က္တစ္ခ်က္ ေခါင္းစိုက္က်သြားလိုက္ႏွင့္ ခုေတာ့ ခံုႏွင့္ေခါင္း မိတ္ဆက္ၿပီေပါ့ေလ....

မေန႔ကမွ ထိခိုက္ထားတာကို နားနားေနေန ေနတာမဟုတ္.....ေတာ္ေတာ္ စာလြတ္မွာေၾကာက္ေနပံု..။ စာၾကမ္းပိုးေတြမ်ား...ကိုယ့္ဒုကၡကုိယ္႐ွာလို႔...

"ကလင္....ကလင္...ကလင္..."
သူေတြးေနတုန္း ေက်ာင္းဆင္းေခါင္းေလာင္ပင္ ထိုးေလၿပီ။

"ကဲ....ကဲ.....အဲ့တာဆို ဒီတစ္ပတ္ပိတ္ရက္မွာ စာေတြေသခ်ာျပန္ေလ့လာထားၾကေနာ္ကေလးတို႔....စာသင္ႏွစ္ကတစ္ဝက္က်ိဳးေနၿပီ...ခုကတည္းကေသခ်ာလုပ္မွ စာေမးပဲြႀကီးမွာ ေသခ်ာေျဖႏိုင္မွာ။...ႏႈတ္ဆက္လို႔ရၿပီ..."

ဆရာမစကားဆံုးသြားေတာ့ တစ္တန္းလံုးမွ ႏႈတ္ဆက္ရန္ ခံုေပၚမွ ထၾကေလသည္။

ေဘးက ေသာ္တာမင္းကိုၾကည့္လိုက္ေတာ့ ေက်ာင္းဆင္းသည္ကိုပင္ သိဟန္မေပၚ...ငိုက္ျမဲငိုက္ဆဲပင္...။

သူမေနႏိုင္ေတာ့....ေသာ္တာမင္းဇတ္ပိုးကို ခပ္နာနာေလး တစ္ခ်က္....ခ်လိုက္ေလသည္။

ထိုအခါမွ ငတိေလးက ျပဴးတိျပဴးေၾကာင္ႏွင့္

"ဆရာမ...သား..သား...အိပ္မငိုက္ဘူးေနာ္...."
ဟူ၍ ကေယာင္ကတမ္းထေယာင္ေလသည္။.....

ခဏေန ႏႈတ္ဆက္ရန္ျပင္ေနေသာ ေက်ာင္းသားမ်ားကို ျမင္ေတာ့မွ သူ႔မွာ အေျခအေနကို သိသြားဟန္....ကမန္းကတန္း ေကာက္ထၿပီး

"မဂၤလာပါ....ဆရာမ။ ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ဆရာမ...."
ဟူ၍ အိပ္ခ်င္မူးတူးအသံျဖင့္ တစ္တန္းလံုးႏွင့္အတူ ႏႈတ္ဆက္ေလသည္။

ေနာက္ ႏွစ္ရက္မွာ စေန၊ တနဂၤေႏြ ေက်ာင္းပိတ္ရက္ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ ေက်ာင္းသားတို႔၏သဘာဝအတိုင္း ယေန႔ႏႈတ္ဆက္သံမွာ...ယခင္ရက္မ်ားထက္ ပို၍ အားမာန္ျပည့္ေနသေယာင္...

ေႏွာင္ဖဲြ႔ျခင္းWhere stories live. Discover now