SARE (Tamamlandı)

54

Tüm İstanbul da Sare Demirdağ aranıyordu. Yapılan davet asla basına yayılmamıştı , sadece gidenler kendi arasında konuşuyordu.

Baran Demirdağ her sokağa , her semte , neredeyse tüm Türkiye'ye adamlarını yollamıştı.

Kaçıran kişinin kim olduğu daha bulunamamış olmakla beraber , davetteki çoğu gizlilikten haberi vardı.

Güvenlik kameralarının izlendiğinden , korumaların bulundukları konuma kadar birçok şeyi bilen biriydi.

O yüzden bu kadar kolay olmuştu. Her sokak başına dağılan adamlar bazen bir manav bazen bir seyyar satıcı fakat hepsi liderin adamı.

İçlerinde hem Sare'yi bulmak hemde rütbe olarak yükselme arzuları vardı.

Abbas Demirdağ ve öncesi ;  Her ne zaman dilimi olursa olsun Demirdağların yanında olan kaybetmezdi.

Şimdi günün kahramanlığını isteyen birçok adam gözlerini kırpmadan ipucu arıyordu.

Araf ve Doruk neredeyse güvenlik kamerasın takılabilecek her yere bakıyordu.

Sare'nin bıraktığı kan izlerinden arabanın plakası belli oluyordu. Fakat ne öncesi ne de sonrası yoktu.

İçlerinden biri hainlik yapmıştı.

Aslında bazen neyi uzakta ararsan o kadar yanılırsın belki de aradığın yakınındadır. En yakınında...

Berk tüm adamlarını seferber etmiş bir kez bile uykuyu , yorgunluğu aklına getirmemişti.

Onun iyi olacağını bildiği için gitmesini engellememişti fakat şimdi nerede olduğunu bile bilemiyordu.

Ve bu belirsizlik onun canını çok sıkıyordu. Önceden sadece aralarında bir duvar olarak yaşıyorlardı. Sanki evin her tarafına onun kokusu sinmiş hiç çıkmıyordu.

Ateş .

Önce hayatın attığı onca kazıktan sonra kendine bir lütuf sunduğunu düşünüyordu.

Sanki olan her şeyin bir mükafatı gibiydi. Fakat dün gece duyduklarından sonra aldığı her nefes göğsüne batıyordu.

Ona hiç gelmemiş birinin gidişi ağır gelmişti. Başkasını sevdiğini duymak ağır gelmişti.

Sare Demirdağ

Sonunda beni kaçırdıkları akıllarına gelebilmişti. Madem kaçırıyorsun gel arada bir tehdit falan et.

Beni bu iğrenç yere bırakıp gitmişlerdi. Gelen ayak sesleriyle huzursuzca yerimde kıpırdandım.

Uzun boylu baya yapılı bir adam yüzünde kar maskesiyle gelmişti.

Hayır bu ne gizem anlamıyorum. Buradan kurtulsam zaten kurtuluşun yok, kurtulamayıp abim gelse o zaman Allah günahlarını affettsin.

Elindeki tepsiyi bana yakın bir yere bıraktı. Başka hiçbir şey söylemeden geri döndü.

"Hey!"

Evet Sare daha ne kadar saçma bir şekilde seslenebilirsin bilemiyorum.

"Ne var?"

Sesi öyle bezmiştiki. Fakat umursamadım. Kaçırıldık burada.

"Beni neden kaçırdınız acaba?"

Kurduğum cümle ortamla o kadar alakasızdı ki içimden gülmeye başlamıştım bile.

Adam da yüzüme şaşkınlıkla bakıyordu.

"Birazdan patron gelir ona sorarsın ben sadece emirleri yerine getiririm"

Bu muydu yani?

"Yazık olmuş sana o zaman"

Kurduğum cümleyle meraklı gözlerle bana baktı. En azındam maskenin altında olsa da ben öyle hissettim.

"Niyeymiş o?"

Sesi alay içeriyordu. İnsanların kendilerini bulundukları konumdan güçlü olarak görmeleri.

Onun gözünde tutsaktım şu an.

"Kimi burada tuttuğunu bilmiyorsun ya ondan dedim"

"Hadi ya prenses falan mısın? Kraliyet ailesinden mi ďüştün?"

Hem elbiseme ima ediyordu. Aptal sen bu elbise ne kadar güzel görmüyor musun? Neyse konumuz bu değil.

"Yani bence sayılır. Ben Sare Demirdağ aslında bizim evin prensesiyim"

Adamın şaşırdığını hissedebiliyordum. Zaten bunu kim yaptıysa çevresine adam toplamak için saklaması gerekiyordu.

"Baran Demirdağ'ın nesi oluyorsun?"

Yan taraftaki tepsiyi biraz daha ittim.

"Kardeşiyim"

Dışarıdan gelen araba sesiyle o patron dedikleri adamın geldiğini anlamak zor olmamıştı. Adam hızla buradan çıkıyordu.

"Akıllı ol abime haber ver"

Küçükte olsa bir umut belki haver verir diyordu. Abimin beni bulacağından şüphem yoktu ama yine burada daha fazla kalmak istemiyordum.

"Uyanık mı Kemal?"

Kulağıma gelen tanıdık sesle tüm vücudum titredi. Ayak seslerinin yaklaşması ve kapının açılması saniyeler sürsede sanki yıllar geçmiş gibiydi.

Gördüğüm yüzle kalakaldım.

"Barlas"

●●●●●●●●●●

Bölüm sonu...

Sınır 500 oy

İyi geceler❤❤❤