SARE (Tamamlandı)

65

Sare Demirdağ

Tam anlamıyla ifade edemesem de kesinlikle hapı yutmuştum. Kadın hala Ateş'e vuruyordu.

Kapı kapalıydı ve Allahtan abim görmüyordu.

"Abla dur yanlış anladın sevgilim o benim"

"& Sevgilim mi?"

Ortaya öylesine attığım o yalanla ikisi de aynı tepkiyi vermişti.

Aslında şu an birazcık utanıyordum. Umarım öyle bir şey istediğimi falan düşünmezdi.

"Abim kapıda biraz sakin olur musun?"

"SARE GEL YOKSA DALACAĞIM İÇERİ!"

Resmen sesiyle tüm restorantı inletiyordu. Korkuyla dudağımı dişledim. Kadın sonunda durmuştu.

Bu sefer de Ateş tam olarak önünü göremiyor diye zorla tuvaletlerin birine sokmuştu.

Ateş ne kadar homurdansa da bir şey ifade etmiyordu. Bence orada olması ruh ve beden sağlığı açısından en iyisiydi.

Çok bekletmeden gidip kapıyı açtım. Baran abim resmen gözlerinden ateşler fışkırıyormuşcasına bakıyordu.

Önce gözüyle iyi olup olmadığıma kanaat getirdikten sonra etrafa bakmaya başladı. Kesinlikle bir şeylerden şüphelenmişti.

Aynaların birinde daha adını bile bilmediğim ama bir ton şey yaşadığımız kadın ruj sürüyordu.

Abimle aynadan göz göze geldiler. Abim gözlerini hemen çekse de o kadın hala bakıyordu.

Aslında onu sevdim. Deli dolu , hiç bir şey umrunda olmayan bir tipti. Mesela hiç biraz önceki olaylar olmamış , sanki Ateş içeride değilmiş gibi ruj sürüyordu.

"Ne oldu ki abi?"

Evet Sare en güzel taktik bilmemezlikten gelmek.

"Uzun süre gelmeyince merak ettim hadi gidelim"

Derince bir nefes aldım. Vay be bir gün daha başıma bir şey gelmeden bitiyordu. Bir an önce buradan çıkmak adına koluna girdim.

Biz çıkarken bir kadın da buraya doğru geliyordu.

Biraz  ilerledikten sonra da bir çığlık sesi gelmişti. Stresle dudaklarımı dişledim.

Bir taraftan da gülüyordum. Ateş kesin oradan zor çıkardı.

♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡

Üzerimdeki ayıcıklı pijamamla oturmuş abimin gelmesini bekliyordum.

Bu yeni geldiğimiz ev diğer kaldıklarımızdan farklıydı.

Önceden kaldıklarımızın çevresinde hiç ev bulunmuyordu. Abim bunu bizim güvenliğimiz için yaptığını söylemişti.

Şimdi ise bizim evin bahçesi içerisinde 6 ev daha vardı. Buna bir anlam verememiştim.

Abime sormaya da vaktim olmamıştı. Doruk abim gelir gelmez kendini yatağa atmıştı. Tamam bende uykuyu seviyorum ama bu kadar da değil.

Resmen az uyuduğu günler hiçbir şeyden memnun olmuyordu. Bu yüzden hem kendimiz hem de onun için onun uyumasına karışmıyorduk.

Araf abim ise eve geldiğimiz gibi çalışma odasına girmişti. Bir insan nasıl bu kadar ruhsuz olabilirdi anlamıyordum.

Bense Baran abimin odasında onu bekliyordum.

Onunla uyumadığım zaman bana trip atıyordu.

Bunu herhangi birine söylesem inanmazdı ama küsüyordu bile.

Ama bu durumdan şikayetçi değildim. Onunlayken kendimi guvenli hissediyordum ki zaten öyleydim.

Saat 12'de geleceğini söylemişti. Gece yarısına kadar ne işi olduğu konusunda en ufak bir fikrim olmasa da tam o saatte geleceğini biliyordum.

Beni hiçbir zaman bekletmemişti.

Aklıma yarın için verdiği söz gelince sinsice gulümsedim. Benimle alışverişe gelecekti.

Ne kadar şort, etek ve elbise varsa deneyecektim. Hem kıskanıyor hem de kısıtlamak istemediği için bir şey söylemiyordu.

Yine de o hali çok hoşuma gidiyordu.

Elimdeki telefonu komodinin üzerine bıraktım. Bugün çok yorulmuştum.

Aklıma Ateş'in gelmesiyle yutkundum.

Bir yıl beni mi beklemişti?

Sadece dört kez gördüğü birini.
Saçmalık!

Hep aynı şeyi yapıyordum. Sanki düşünmediğim şeyler hallolmuş gibi davranıyordum.

Etraftan gelen araba sesleriyle yataktan doğruldum.

Sadece abimin geldiğini düşünsem de yanılmıştım. Arka arkaya birçok araba gelmişti.

Evet en öndeki abimdi ama diğerlerini tanımıyordum.

Yine her konuda olan merakım baş göstermişti. Bunu öğrenmesem kesinlikle rahat uyuyamazdım.

Biraz bekledikten sonra birileri inmeye başlamıştı. Bazılari tanıdık gelse de son gelenlerle bayılacağım sanmıştım.

Ateş ve babası...

Onların burada ne işi vardı?

❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤

Bölüm sonu...

Size bir şey soracağım kitap nasıldı ve nasıl ilerliyor?

Yorumlarınızı merak ediyorum..

Sınır 520 oy

İyi geceler ❤❤