SARE (Tamamlandı)

76

Medya : Sare

Sınır geçilmedi ama hadi yine iyisiniz 🌸

Yazardan

Dalgaların kıyıya vuruş sesiyle, içerideki sesler birbirine karışıyordu. Hepsi birbiriyle o kadar uyumluydu ki kulak tırmalıyordu.

Gemi denizin ortasında günlerdir öylece hareketsiz duruyordu. İstedikleri ortam daha sağlanamamış, buradan gitmeye cesaret edememişlerdi.

Yaptıkları kolay iş değildi. Hatta o kadar tehlikeliydi ki bir gözleri açık uyuyorlardı. Her an bir mağlubiyete hazırlıklı bekliyorlardı.

Çoğu ülkedeki adamlar onlara yardım etmekten korkmuş hiç yaklaşmamışlar.

Bazı kendini cesur sananlar ise bu işten kârlı çıkacaklarını sanmışlardı.

Yine de hiçbirinin kendilerini tam anlamıyla koruyamayacaklarını biliyorlardı.

Güvertede ki adamlar her saatin sonunda biraz daha rahatlıyorlardı. Perşembe akşamına az kalmıştı. Fakat gerçekleri biliyorlardı. Korktukları adam Barandı. Baran Demirdağ ve kardeşleriydi.

Ölmek değildi. Sonlarını dahi bilemiyorlardı. Eğer en ufak bir terslik olursa yapacak ikinci bir planları yoktu.

Zahir Karadağlı ve müttefikleri çok para vermişlerdi. Bir ömür boyunca bir arada göremeyecekleri kadar çok para.

O para onları kör etmişti. Bu işten sıfır zararla kurtulacaklarına kendilerini inandırmışlardı.

Kimi ailesinin geleceği kimi geçmişin intikamı için buradaydı.

Her ne olursa olsun Demirdağlara ihanet edilmişti.

Araf ve Doruk uyuyorlardı. Daha doğrusu uyutuluyorlardı.

Baran Demirdağ ise yaralıydı ve ondan tepki bekliyorlardı. Doktor yine her zamanki saatte kontrole gelmiş bir tepki göremeyince çıkıp gitmişti.

Arkasından Baran Demirdağ'ın her seferinde gözlerini açtığını bilmeden.

Sare Demirdağ

Hepsi yüzüme şokla bakıyordu. Zahir Karadağlı resmen sinirden kıpkırmızı kesilmişti. Bu görüntü hoşuma gitti.

Daha kimsenin hiçbir şeyden haberi yokken , onun abimin yokluğundan bu kadar çabuk haberinin olması onu bir numaralı şüpheli yapıyordu. 

Eğer abim bana anlatacağı şeyleri bu kadar ertelemeseydi belki şu an daha çok şey biliyor olurdum.

Beni olayların gerisinde tutmaya çalışmasını anlıyordum ama şimdi tek başıma , ne yapacağımı bilmeden kalakalmıştım.

"Kimsin sen?"

Arkalardan daha önce yüzünü gördüğüm adam konuştu. Sorusu hesap sormak gibi değildi.

"Sare , Sare Demirdağ"

Kimse yine bir şey dememişti. Bu sessizlik beni delirtmek üzereyken Barın elini bir saniyeliğine belime koyup daha sonra hızla çekti.

"Bu sorun halledildiğine göre Baran abiyi aramaya devam edelim."

Ne yani bu kadar kolay mıydı?

"Ne demek sorun halledildi"

Zahir Karadağlı. Sonun olacağım göreceksin.

"Yüzük varsa bitmiştir"

Ben daha ne olduğunu anlamadan Barın'ın babası tüm adamları toplayıp , bilgi vermek amacıyla götürmüştü.

Sadece Zahir Karadağlı , Ateş ve Barın kalmıştı.

"Boyunu aşan sulara giriyorsun?"

Alayla suratına baktım. Önceden benim için sadece Ateş'in babası olan adam şimdi sadece düşmanımdı.

"Niye bu kadar sinirlisiniz? Yoksa planınızda burayı düşünemediniz mi?"

"Sare, babamın hiçbir şeyden haberi yok"

Babasını savunuyordu. Tabi ya ne bekliyordum ki.

Ateş...

Gözlerimi bir müddet çekmedim gözlerinden , bana sinirli olduğu belli oluyordu.

Ne de olsa biricik babasına neler demiştim değil mi?

"O yüzden mi daha kimsenin haberi olmadan abimin odasının önünde konuşuyordunuz? "

Belli etmedim. Abimin istediği gibi hayal kırıklıklarımı , öfkemi belli etmedim. Alayla yüzlerine bakmaya devam ettim.

"Ne yazık varlığında bir şey yapamıyorsunuz tabi , aslında yokluğunda da bir şey yapamıyorsunuz"

Zahir Karadağlı bana doğru gelecekken Barın çoktan silahını onun alnına yaslamıştı.

"Kuralları biliyorsun Zahir , yüzük varsa bitmiştir"

Normalde benimle sürekli alaycıl konuşmasından mı bilmiyorum ama soğuk sesi içimi titretti.

"Pişman olacaksın "

Ateş.. Bu cümleyi bana o kurmuştu. Pişman olacağım ama ne için onu söylemedi. Zaten içimde o duyguyu barındırıyordum bilmiyordu.

Arkama bakmadan geri döndüğüm yoldan ilerlemeye başladım.

Söz abi. Sonu ne olursa olsun kazanacağım.

Hiç kimseye acımı göstermeyeceğim.

Söz.

Arkamdan hırsla gelen adım seslerini duyabiliyirdum. Sinirli olduğu aldığı nefeslerden ve attığı adımdsn dahi belli oluyordu.

Ne o beni durdurup hesap sordu , ne de ben dönüp ona açıklama yaptım. Dakikalarca benim arkamdan geldiğibi bilerek ilerledim.

Buraya geldiğimiz geçidin önüne geldiğimizde ise durmak zorundaydım.

Beynim ve bedenim biraz önce olanları kavrayamayacak kadar dolu, tepki veremeyecek kadar yorgundu.

Arkamı döndüm ama Barın hala kapıyı açmıyordu.

"Barın açsana şurayı"

"Ulan sen manyak mısın? Niye onca adamın içine zaten bana çalışıyorsunuz diye giriyorsun?"

Sinirliydi. Hem de çok..

"Ne yapsaydım Barın. Zahir Karadağlı'nın abimin yerine toplantıya katılmasını mı bekleseydim."

Olayın farkında değildi sanırım. Benim ailem ortada yoktu.

"Bana söyleseydin. Yüzük ben de deseydin. Daha çok adamla giderdik. Korumayı arttırdık.  Birisi karşı çıkıp silah çekseydi ne olacaktı."

"Ama olmadı. Abimleri bulmak istiyorum ve o zamana kadar ne olacağı umrumda değil"

"Hala umrumda değil diyor ya. Ulan sana bir şey olsaydı ne olacaktı?"

♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡

Bölüm sonu...

Hadi birazcık fikir yürütün😏

Sınır 450 oy diğer bölüm hazır.

Kendinize iyi bakın ❤